Η οικογένειά του και η ΑΕΚ

Κώστας Καίσαρης 31.05.2018-10:35

Ο Κώστας Καίσαρης γράφει για το Νίκο Παρίση. Τον οικογενειάρχη, τον ΑΕΚτζή, τον φίλο.

ΤΟΝ χάσαμε το Νίκο Παρίση. Τον έχασε η γυναίκα του η Αργυρούλα. Οι κόρες του, οι εγγονές του, οι φίλοι του. Στην Αθήνα το χειμώνα και τα καλοκαίρια στη Μύκονο. Κυρίως αυτή που τον έχασε είναι η Αργυρούλα. Από τα πλέον αγαπημένα ζευγάρια, που έχω συναντήσει, αν όχι το πλέον αγαπημένο. Μαζί, μισό και πλέον αιώνα. Από τα -20 που γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν μέχρι τα 70+. Κοριτσάκι, την είχε παντρευτεί ο Νίκος και την πήρε μαζί του, στα καράβια, που δούλευε μηχανικός.

Όλη η ζωή του Νίκου, ήταν η οκογένειά του και η ΑΕΚ. Η γυναίκα του, οι κόρες του και οι εγγονές που κάθε καλοκαίρι τις είχε μαζί του, στη Μύκονο. Κάθε μέρα να τις πηγαίνει για μπάνιο. Να τις έχει δίπλα του και να τις καμαρώνει. Και τάβλι με την Αργυρούλα. Το δικό του τάβλι με τα κιτρινόμαυρα πούλια. Τα χρώματα της ΑΕΚ. Με το που αρρώστησε αρχές Φεβρουαρίου το είχε καταλάβει: «Δεν θα προλάβω να δω την Αγιά Σοφιά». Το είχε πει στον Μπάγιεβιτς, που πήγε και τον είδε σπίτι. Θεωρούσε τιμή του, τη φιλία με τον Μπάγιεβιτς. Κι είχε να λέει για τις ταβλομαχίες τους. Τελευταία, λόγω της εμπλοκής του, στη ΕΠΣ Κυκλάδων, η σχέση του με την ΑΕΚ και το ποδόσφαιρο, ήταν ακόμα πιο στενή. Ήταν χαρούμενος που η ΑΕΚ είχε επιστρέψει. Βαριά άρρωστος πλέον, η μάχη με τον καρκίνο, ήταν άνιση η μοναδική χαρά και ικανοποίηση το πρωτάθλημα που πήρε η ΑΕΚ.

Έστω κι αν δεν μπόρεσε να το πανηγυρίσει στις εξέδρες του ΟΑΚΑ. Οι ιστορίες που είχε να σου λέει για την ΑΕΚ ο Νίκος, πολλές Για τον Κώστα Νεστορίδη το Στέλιο Σεραφείδη το φίλο του. Και για την Κωνσταντινούπολη, που έφυγε, παιδάκι. Τα σπίτια του, στην Αθήνα και στη Μύκονο πάντα ανοιχτά. Η χαρά τους, να σε καλέσουνε να σου κάνουνε το τραπέζι. Εξαιρετική μαγείρισσα η Αργυρούλα, απολαμβάνει, να απολαμβάνεις της δημιουργίες της κι ο Νίκος να καμαρώνει. Φιλόξενος, κοινωνικός, γλεντζές, να σου δώσει και τη ψυχή του ο Νίκος. Μόνο μη του πείραζες την ΑΕΚ. Κουβέντα δεν σήκωνε. Η ΑΕΚ ήταν που γέμιζε τη καθημερινότητά του. Τη ζωή του. Να φεύγει με το πρωί από τη Μύκονο, για πάει στη γήπεδο και να γυρίζει την άλλη μέρα το πρωί. Δεν κουραζότανε να τρέχει για την ΑΕΚ. Να μιλάει για την ΑΕΚ από το πρωί μέχρι, το βράδυ.

Ξαναλέω, ότι με την Αργυρούλα, ήταν από τα σπάνια ζευγάρια. Ο ένας πρόσεχε τον άλλον. Ύστερα από τόσα χρόνια γάμου, να έχουν αυτό το δέσιμο. Να κάνουν ταξίδια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τυχερή η Αργυρούλα, που είχε αυτόν τον άντρα, οι κόρες τους αυτόν τον πατέρα και οι εγγονές αυτόν τον παππού. Τυχεροί κι οι εμείς που τον είχαμε φίλο μας. Τα καλοκαίρια στη Μύκονο, για μπάνιο, για τάβλι και για κουβέντα για ποδόσφαιρο. Και το χειμώνα στην Αθήνα: «Κώστα κανόνισε να πάμε ν ακούσουνε καμιά πενιά».