Το ημερολόγιο ενός τρελού και η παράνοια μιας ποδοσφαιρικής καταστροφής

Εξ αρχής μοιάζει άδικο να αφήνεις στην άκρη ένα μεγάλο νικητή και να καταπιάνεσαι με τον (έστω μεγαλύτερο) χαμένο.

Όλος ο θαυμασμός του κόσμου όμως για το δίδυμο Μόντριτς-Ράκιτιτς και για την Κροατία που με δύο «εγκέφαλους» στο χορτάρι τα έκανε όλα τέλεια, δεν φτάνει για να καλύψει το σοκ για τον (αόρατο) Λίο Μέσι και το φάντασμα της Αργεντινής που πλανάται στα γήπεδα της Ρωσίας. Μια ομάδα που όχι μόνο δεν ξέρει τι θέλει, αλλά που μοιάζει να έχασε ξαφνικά όλα εκείνα τα βασικά χαρακτηριστικά της ποδοσφαιρικής κουλτούρας της. Στοιχεία που την χαρακτηρίζουν εδώ και δεκαετίες.

Και αν προφανώς οι περισσότεροι στέκονται στον καλύτερο ποδοσφαιριστή των καιρών μας; Αυτό που συμβαίνει με τον Χόρχε Σαμπάολι είναι λόγος για… ντοκιμαντέρ του μέλλοντος. Ο αγαπημένος μαθητής του Μαρσέλο Μπιέλσα, ο άνθρωπος που οδήγησε την Χιλή στην κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα το ΄15, ο προπονητής που κατέθεσε διαπιστευτήρια με τη Σεβίλλη, να προκαλεί οίκτο με τις ακαταλαβίστικες επιλογές του. Μέχρι που πήγε πριν από μερικές ημέρες στο γήπεδο για προπόνηση και διαπίστωσε πως η ομάδα του δεν ήταν εκεί. Τι να πεις λοιπόν για τις αμέτρητες αλλαγές σε διατάξεις και πρόσωπα, για τα σχήματα με έναν κεντρικό αμυντικό (!) και για τις παιδικές «γκάφες» του που χαρακτηρίζουν αυτό το ποδοσφαιρικό Βατερλό.

Φάνηκε το ΄14 ποιος είναι ο τρόπος για να ακολουθήσεις τη σωστή διαδρομή. Δεν ήθελε ταλέντο. Έφτανε η εμπιστοσύνη της λογικής. Μια καλή αμυντική λειτουργία με έξι-επτά ποδοσφαιριστές αφιερωμένη σε αυτή, και μπροστά η ατομική ικανότητα που προφανώς όταν μεταφράζεται σε Μέσι, Αγκουέρο, Ντι Μαρία, Ιγκουαίν, Ντιμπάλα φτάνει και περισσεύει για να κάνει τη δουλειά. Τόσο απλό, και τόσο «ασφαλές» που θα το επέλεγαν σχεδόν όλοι οι προπονητές του κόσμου. Ο Μπίλια πλάι στον Μασεράνο και μια κανονική τετράδα στην άμυνα. Αυτή ήταν η συνταγή στη Βραζιλία. Και λειτούργησε άψογα. Πως λοιπόν μπορεί να αποφασίσεις να πετάξεις το εγχειρίδιο; Πως αποφασίζεις να ρισκάρεις τα πάντα, όταν έχεις τα πάντα; Μάλλον όταν πιστεύεις πως οι ιδέες σου είναι πάνω από το παιχνίδι.

Ποιο είναι το ίσως πιο ενδιαφέρον με τη φετινή εκδοχή; Πως ο αγαπημένος μαθητής του Μπιέλσα, με έναν περίεργο τρόπο καταλήγει να μιμείται τον δάσκαλο του. Τον προπονητή που ο Πεπ Γουαρδιόλα θεωρεί μέντορα του και οι περισσότεροι παραδέχονται σαν μια αληθινή ιδιοφυΐα. Εκείνον που αποκλείστηκε από τους ομίλους με την Αργεντινή το ΄02 στα γήπεδα της Ιαπωνίας! Τον «τρελό» Μπιέλσα που οι ανατρεπτικές του σκέψεις είτε χτίζουν θαύματα (όπως στη Χιλή και την Μπιλμπάο) είτε φέρνουν την καταστροφή (όπως στην Αργεντινή και φέτος στη Λιλ). Μέσος δρόμος δεν υπάρχει…
Πιθανότατα σε βάθος χρόνου, δουλεύοντας σχήματα 3-4-3 ή επιμένοντας σε «νεοτερισμούς» να έχεις πιθανότητες δικαίωσης. Πόσο δε μάλλον αν οι θεοί του ποδοσφαίρου μπορούσαν να επαναφέρουν τον χρόνο 4-5 χρόνια πίσω για τον Μασεράνο που με τη σειρά του δείχνει… άλλος σε σχέση με το παρελθόν του ή αν βρίσκονταν ένας Βιδάλ απο το… Μπουένος Άιρες. Σε μια εθνική ομάδα όμως που όλα γίνονται γρήγορα και που φτάνουν ένα-δύο λάθος βραδιές η καταστροφή περιμένει έξω από την πόρτα. Δάκρυσε ο Σαμπάολι την ώρα του ματς με τη Κροατία. Μάλλον όμως για τον λάθος λόγο. Όχι γιατί η Αργεντινή είναι ουσιαστικά αποκλεισμένη, αλλά γιατί η ομάδα που παρουσίασε ήταν για κλάματα! Μια ποδοσφαιρική αποτυχία!

Είναι βέβαια θέμα προπονητή να χάνει κοτζάμ Μέσι πέναλτι με τους Ισλανδούς και τέλος πάντων να μην έρχεται επικράτησε σε ματς με 26 τελικές; Είναι θέμα προπονητή ο Καμπαγέρο να υποπίπτει στη γκάφα της ζωής του χαρίζοντας το 1-0 στους Κροάτες; Έφταιγε ο Σαμπάολι που με άδεια δίχτυα αστόχησε ο Πέρες; Ναι, είναι (και) θέμα προπονητή. Γιατί αυτή είναι η μοίρα του προπονητή. Κανείς δεν θυμάται 16 χρόνια μετά πως η Αγγλία νίκησε την Αργεντινή σε εκείνο το ματς της δεύτερης αγωνιστικής με «παραμύθι» πέναλτι. Κανείς δεν θυμάται την… αιχμαλωσία της Σουηδίας τελευταία αγωνιστική, στο μεγαλύτερο μονότερμα στην ιστορία των Γκαούτσος που κατέληξε σε εκείνο το 1-1 της αποτυχίας. Όλοι θυμούνται τον αποκλεισμό από τους ομίλους. Και τον Μπιέλσα που δεν τα κατάφερε με Μπατιστούτα, Βερόν, Κρέσπο κλπ.

MUST READ

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης στην Πόλη για το Φενέρ – Ολυμπιακός

Πόσο μάλλον τώρα λοιπόν. Όταν η μεγάλη αυτή σχολή προκαλεί λύπηση με την εικόνα της. Όταν δείχνει κάτι χωρίς αρχή, Μέσι και τέλος. Όταν χάνεται πιθανότατα η τελευταία πραγματική ευκαιρία για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του κόσμου να διεκδικήσει το τρόπαιο που για κάποιους τον κρατά μακριά από την… αθανασία! Αυτό το έργο του Σαμπάολι μπορεί να ξεκίνησε με τις καλύτερες προθέσεις, καταλήγει όμως στην προσωπική του… κόλαση!

Γράψτε το σχόλιο σας