Eye of the tiger…

Δεν ταξίδεψε στο Μιλάνο. Δεν μπόρεσε να συνδυάσει τόπο και… χρόνο προκειμένου να βρεθεί (και) στις κερκίδες του Σαν Σίρο για να παρακολουθήσει δια ζώσης μια αναμέτρηση από εκείνες που μένουν με την ένδειξη «ιστορικές» στον σκληρό δίσκο του μυαλού.

Καμία φορά όμως αυτά είναι λεπτομέρειες. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης δεν ήταν εκεί, αλλά και ήταν. Είναι παντού, όπου υπάρχει ΑΕΚ. Είναι εκεί που ονειρεύτηκε, πως θα έφτανε την ΑΕΚ. Στη διάσταση, ή και στην έκσταση των καλών διαδοχικών νέων που έρχονται από κάθε κατεύθυνση.

Να κάνουμε… ταμείο ξεκινώντας από τα φρέσκα: Πολλές και καλές πιθανότητες η επιστροφή της Ένωσης στον «χάρτη της Ευρώπης» να συνδυαστεί με μια μεγάλη πρόκριση. Ήδη η μισή δουλειά έγινε.

Πέντε βαθμοί σε τρεις αγωνιστικές. Αν κυκλώσει κάποιος με επιθυμία το τρίποντο του ΑΕΚ-Ριέκα (5η) σκέφτεται πως στο σακούλι οι βαθμοί γίνονται οκτώ. Ίσως φτάσουν και αυτοί.

Ίσως χρειαστεί ένας ακόμη. Στο εντός με τη Μίλαν, ή στο εκτός με την (μάλλον αδιάφορη την 6η αγωνιστική) Αούστρια. Ορθάνοιχτη η υπόθεση των «32» του Europa League.

Είναι όμως μονάχα αυτό; Προφανώς όχι. Πιθανότητα μάλιστα το Europa μοιάζει με το κερασάκι στην τούρτα. Τα άλλα είναι τα σοβαρά και τα χορταστικά. Το γήπεδο. Η αίσθηση πως πλέον η ΑΕΚ κάθεται στο τραπέζι του τίτλου, ως αληθινή διεκδικήτρια.

Η βεβαιότητα της «αλλαγής» σε αυτό που κωδικοποιημένα το ποδόσφαιρο καταλαβαίνει με την έκφραση «παρασκήνιο». Ένας ισχυρότατος ποδοσφαιρικός οργανισμός που δίνει την αίσθηση πως τα καλύτερα έρχονται.

Αυτή είναι η ομάδα του Δημήτρη Μελισσανίδη, σήμερα 20 Οκτώβρη 2017. Και αυτό φέρει αποκλειστικά την υπογραφή του ιδιοκτήτη της.

Δεν είναι λαϊκισμός το.. να κοιτάξεις πίσω και να συναντηθείς με τα χωράφια και τις αλάνες της τρίτης κατηγορίας στο όχι και τόσο μακρινό 2013-2014. Αντίθετα είναι υποχρέωση αν θες να καμαρώσεις την πρόοδο. Τον Μάη του 2015 στο τέλος του εφιάλτη.

Τον Μάη του 2016, κυπελλούχος. Τον Μάη του 2017 στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος και στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Βήμα-βήμα, και πάντα προς την ίδια κατεύθυνση.

Προς τα εμπρός. Χωρίς το μεγάλο ποδοσφαιρικό μπάτζετ, αλλά με ένα ξεκάθαρο «σχέδιο» που δείχνει πως φέρνει αποτέλεσμα.

Όσοι έζησαν την πρώτη εποχή Μελισσανίδη στην ΑΕΚ, στα 90ς είναι σε θέση να βρουν πολλές ομοιότητες του «τότε» και του «τώρα», στον τρόπο σκέψης, στον τρόπο λειτουργίας της ΠΑΕ.

MUST READ

Του χρωστούσε και του χρωστάει…

Και η AEK των 90s δεν ήταν μια.. τυχαία ΑΕΚ, αλλά πιθανότατα η καλύτερη ΑΕΚ όλων των εποχών. Δεν είναι απλό βεβαίως να επαναλάβεις την ιστορία (αφήστε που συνήθως εκείνη επιλέγει να το κάνει ως… φάρσα). Δεν είναι δύσκολο όμως να κατανοήσεις ότι το ίδιο τρένο πατά ξανά στις ίδιες ράγες!

Γράψτε το σχόλιο σας