Ούτε καν αλυτάρχη δεν είχαμε

Ούτε καν αλυτάρχη δεν είχαμε

Σίγουρα τα γκραν πρι του Μονακό είναι τα πιο όμορφα από κοσμοπολίτικης άποψης, αλλά σίγουρα το χθεσινό ήταν ένα από τα πιο βαρετά. Όχι μόνο φέτος, αλλά γενικότερα των τελευταίων ετών. Ντάνιελ Ρικιάρντο, Σεμπάστιαν Φέτελ, Λιούις Χάμιλτον, Κίμι Ραϊκόνεν και Βαλτέρι Μπότας, ξεκίνησαν με αυτή τη σειρά και τερμάτισαν με αυτή τη σειρά. Καμία απολύτως […]

Σίγουρα τα γκραν πρι του Μονακό είναι τα πιο όμορφα από κοσμοπολίτικης άποψης, αλλά σίγουρα το χθεσινό ήταν ένα από τα πιο βαρετά. Όχι μόνο φέτος, αλλά γενικότερα των τελευταίων ετών. Ντάνιελ Ρικιάρντο, Σεμπάστιαν Φέτελ, Λιούις Χάμιλτον, Κίμι Ραϊκόνεν και Βαλτέρι Μπότας, ξεκίνησαν με αυτή τη σειρά και τερμάτισαν με αυτή τη σειρά.

Καμία απολύτως συγκίνηση, ελάχιστο ενδιαφέρον, κι αυτό από τη στιγμή που η MGU-K του Αυστραλού της Red Bull, παρουσίασε πρόβλημα, με συνέπεια να μην αποδίδονται επ’ ακριβώς οι 160 ίπποι της μονάδας στη συνολική ισχύ του μοτέρ της Renault. Κι όμως, ο Φέτελ, δεν μπόρεσε να μειώσει τη διαφορά στον βαθμό που θα ήθελε, έστω και αν ο Ρικιάρντο είχε μόλις έξι σχέσεις στο κιβώτιό του, αντί των οκτώ. Αλλά τι να τις κάνεις τις οκτώ στο Μονακό; Και οι έξι καλές είναι.

Θα μπορούσε να υπάρξει περισσότερο ενδιαφέρον στον αγώνα, στο συμβάν του Σαρλ Λεκλέρκ με τον Μπρέντον Χάρτλεϊ, αλλά το ατύχημα έγινε σε ένα σημείο, που ο αγώνας τέθηκε υπό καθεστώς εικονικού αυτοκινήτου ασφαλείας, άρα καμία προσπέραση εκεί ούτε μείωση της διαφοράς. Με λίγα λόγια, τη διαφορά χθες θα την έκανε το αυτοκίνητο ασφαλείας, αλλά παραδόξως, οι οδηγοί ήταν τόσο προσεκτικοί που δεν είχαμε σοβαρές ατυχίες…

Με όλα τα παραπάνω λοιπόν να έχουν συμβεί, φτάνουμε στο συμπέρασμα πως αγώνες σε τόσο «κλειστές» και στενές πίστες δεν βοηθούν στην παραγωγή θεάματος. Με εξαίρεση το Μονακό, που για πολλούς λόγους, είναι αναγκαίο στο καλεντάρι, πολλές άλλες πίστες έχουν σχεδιαστεί με τέτοιον τρόπο που δεν ευνοούν το προσπέρασμα και συνεπώς το θέαμα. Εν αντιθέσει με τις εκτός Ευρώπης πίστες, που στην πλειονότητά τους είναι σχεδιασμένες με τέτοιον τρόπο, που το θέαμα τις περισσότερες φορές περισσεύει.

Αν για παράδειγμα ο χθεσινός αγώνας γινόταν στις ΗΠΑ, στον Καναδά ή τη Βραζιλία, θα είχαμε πληθώρα προσπεράσεων και σε καμία περίπτωση δεν θα είχε νικήσει ο Ρικιάρντο. Προφανώς, ούτε στη δεκάδα δεν θα βρισκόταν. Δεν είναι όλες οι ευρωπαϊκές πίστες έτσι στενές, καθώς, Σίλβερστοουν, Βαρκελώνη, Σπα και Μόντσα είναι γρήγορα σιρκουί, απλά οι διοργανώτες γενικότερα, ίσως θα πρέπει να σκεφτούν την κατασκευή νέων, πραγματικά σύγχρονων και ανταγωνιστικών πιστών, για να επανέλθει το θέαμα στον χώρο.

Και να αφαιρεθούν φυσικά μερικές, με εξαίρεση το Μονακό, που είναι ένας ιδιαίτερος αγώνας και προφανώς χρειάζεται στον χώρο. Άσχετα με το αν χθες, ήταν μακράν ένας από τους πιο βαρετούς.

Γράψτε το σχόλιο σας

Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΧΟΛΙΑ