Άρης: Το «Αυτοκρατορικό μέταλλο», η νίκη-δήλωση και το σακάκι του Κάραιτσιτς που θύμισε… Ιωαννίδη

Από την κακή εικόνα στα φιλικά και τις φωνές μέχρι και για… αντικατάσταση του Κάραϊτσιτς από μερίδα οπαδών, στην πολύ σπουδαία νίκη μέσα στην Ιταλία επί της Βενέτσια για την πρεμιέρα του EuroCup. Δεν χρειάζεται ούτε αποδόμηση, ούτε αποθέωση. Το σίγουρο είναι όμως πως ο Άρης «χτίζει» κάτι καλό και πολύ ενδιαφέρον.

Το σημαντικό είναι πως «με το καλημέρα» ο «Θεός του πολέμου» έκανε νίκη-δήλωση πως έχει δυνατότητες, πως μπορεί να διεκδικήσει πράγματα και πως μετά από λίγο καιρό μπορεί να παίζει και ωραίο μπάσκετ. Γιατί ο κόσμος του Άρη δεν ικανοποιείται μόνο από τις νίκες αλλά θέλει να βλέπει και όμορφο μπάσκετ.

Το εντυπωσιακό ήταν πως αυτή η νίκη σε μια δύσκολη έδρα (από την οποία δεν θα περάσουν πολλοί άλλοι) ήρθε ενώ: Ο Άρης ήταν εμφανώς ανέτοιμος. Είχε σημαντικές απουσίες όπως αυτές των Κουλμπόκα, Τανούλη (είναι… μόνιμη), ενώ λείπει και ο (τουλάχιστον) ένας ακόμη ξένος που θα αποκτηθεί προσεχώς.

Το «διπλό» ήρθε με αντίδραση και χαρακτήρα στα κρίσιμα σημεία, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στην άμυνα, το ριμπάουντ και την ισορροπία ανάμεσα σε ψηλούς και κοντούς.

Ένας Μπράις Τζόουνς που αν και «μικρός το δέμας» δείχνει αμέσως γιατί ήταν πρώτος σκόρερ της Αδριατικής Λίγκας. Το σκηνικό δε με τον Αμερικανό να τρέχει να γίνει «ένα» με τους οπαδούς στη λήξη του αγώνα για να πανηγυρίσουν μαζί δεν το συναντάς συχνά από Αμερικανό που μόλις ήρθε σε μια ομάδα.

Ένας Χάρελ που ήταν σαν να μη έφυγε από τον Άρη αποτελώντας και πάλι «πολυεργαλείο» και τον συνδετικός κρίκος ανάμεσα στη γραμμή των κοντών με τους ψηλούς. Ένας Πουλιανίτης πολύ πιο ώριμος μετά τη θητεία του στο Περιστέρι (υπό τις οδηγίες του Σπανούλη) αποτελεί τον παίκτη – οικονομία των κιτρινόμαυρων και μαζί με τον Χάρελ τους καλύτερους αμυντικούς.

Ένας Φορμπς που μετά την μεγάλη αστοχία του στα φιλικά προετοιμασίας μπήκε στα επίσημα ματς με 18 πόντους και αρκετή αυτοπεποίθηση σε αυτό για το οποίο τον απέκτησε ο Άρης.

Ακόμη και ο Γκιουζέλης τον περιορισμένων δυνατότητων είχε πολύτιμη συμβολή στον περιορισμό του Γουίλτζερ που μετά το καλό του ξεκίνημα στο ματς, ή άμυνα του Έλληνα φόργουορντ τον «σίγησε»…

Σίγουρα δεν είναι όλα τέλεια στον Άρη. Κάποια πράγματα κυρίως όσον αφορά τη χημεία και την αμυντική συνοχή θα βελτιωθούν. Κάποια άλλα ίσως όχι αν δεν γίνουν προσθήκες. Οπως το οτι φαίνεται σαν να υπάρχει ένα «κενό» στους ψηλούς. Προς το παρόν η δύναμη της ομάδας είναι ξεκάθαρα στην περιφέρεια και δεν υπάρχει σταθερό σημείο αναφοράς στη ρακέτα. Θα φανεί αν οι Ένοκ και Φόρεστερ με την προσωπική και την ομαδική βελτίωση καλύψουν ένα μέρος του κενού που εντοπίζεται. Η πιθανή προσθήκη του Οκάρο Γουάιτ θα είναι πολύτιμη και έστω κι αν ο 33χρονος Αμερικανός δεν είναι σέντερ αφενός θα δώσει μία ακόμη λύση στους ψηλούς και αφετέρου θα συμπληρώσει ιδανικά τον Κουλμπόκα. Σουτ ο Λιθουανός, άμυνα και ριμπάουντ ο Οκάρο, τη στιγμή που ο Άρης δεν φαίνεται να διαθέτει πολλούς παίκτες με έφεση στην άμυνα.

Όσο για τον προπονητή Μπόγκνταν Κάραϊτσιτς ο τρόπος με τον οποίο έζησε το παιχνίδι και που έσπευσε να πανηγυρίσει στο τέλος με τον κόσμο, «δένει» ιδανικά με την ιδιοσυγκρασία του Άρη ως ομάδα. Το πεταμένο σακάκι λίγο μετά την έναρξη του ματς και η εικόνα ενός ανθρώπου που ήταν «μούσκεμα» στον ιδρώτα από την ένταση και την αγωνία να καθοδηγήσει σωστά την ομάδα του ήταν χαρακτηριστική. Πάνω από όλα θύμισε στους παλιότερους την εικόνα του θρυλικού Γιάννη Ιωαννίδη με το επίσης θρυλικό σακάκι του που πλέον κοσμεί το μουσείο των κιτρινόμαυρων στο «Nick Galis Hall». Το αν ο Σέρβος είναι και καλός προπονητής μένει να φανεί.

Ο Άρης μπήκε στο EuroCup με μια νίκη που αν και πολύ νωρίς μπορεί να αποδειχθεί «κλειδί» για την πρόκρισή του στην επόμενη φάση. Το σημαντικότερο ωστόσο δεν είναι μια νίκη. Είναι η εικόνα που έβγαλε ολόκληρη η ομάδας ως οργανισμός. Με το σταφ και τους παίκτες, τους διοικούντες που ταξίδεψαν μαζί στην Ιταλία, τον ιδιοκτήτη Ρίτσαρντ Σιάο που πανηγύρισε διαδικτυακά και φυσικά τον κόσμο που έδωσε δυναμικό «παρών». Κάτι καλό χτίζει λοιπόν ο Άρης…