Μπάρτλεϊ: «Θα ήθελα να μείνω στον ΠΑΟΚ και προφανώς με τον ίδιο κόουτς»

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην ΕΡΤ παραχώρησε ο Φρανκ Μπάρτλεϊ μιλώντας για πολλά θέματα από τη φετινή σεζόν με τη φανέλα του ΠΑΟΚ.

Ο Αμερικανός γκαρντ στάθηκε στο μέλλον του στη Θεσσαλονίκη όπου τόνισε πως υπάρχουν συζητήσεις με την ομάδα, ενώ αναφέρθηκε και στην απώλεια της μητέρας του.

• Διαβάστε επίσης: Η Νάπολι Μπάσκετ περνά στον Ριζέτα και τον Σακίλ Ο’Νιλ!

Οι δηλώσεις του Φρανκ Μπάρτλεϊ:

«Είναι δύσκολο να το περιγράψω, το να παίζω σε αυτό το περιβάλλον σε αυτή την πόλη, για αυτόν τον οργανισμό, σε ένα οικογενειακό κλίμα. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από το να δώσεις ό,τι καλύτερο έχεις. Δεν ήξερα πως είμαι ο παίκτης του ΠΑΟΚ με τους περισσότερους πόντους τα τελευταία 20 χρόνια.

Ένιωσα πως έχω ισορροπία φέτος. Προφανώς ο κόουτς με έβαλε σε θέση ώστε να μπορώ να σκοράρω. Όμως στο τέλος της ημέρας δεν ήθελα μόνο αυτό, θέλω να κερδίζω δε με νοιάζουν πολύ τα υπόλοιπα. Αυτή η χρονιά με έκανε καλύτερο παίκτη γενικά.

Ο κόουτς είναι το κεφάλι του φιδιού. Μάθαμε το στυλ του από νωρίς. Ήταν σκληρό όλοι ήξεραν πως είναι δύσκολο να δουλέψεις γι’ αυτόν, αλλά ήταν δίκαιος.

Φυσικά και θα ήθελα να μείνω εδώ! Όπως θα ήθελα και οι συμπαίκτες μου να μείνουν. Προφανώς και με τον ίδιο κόουτς».

Για το αν έχει συζητήσει με τον ΠΑΟΚ: «Ναι κάναμε κάποιες συζητήσεις, όμως πρέπει να δούμε πως θα πάνε τα πράγματα».

Για τον τυφώνα «Κατρίνα» και πως τον είχε βιώσει: «Είχαμε εννιά μέτρα νερό στο σπίτι! Έπρεπε να φύγουμε από το σπίτι κάποιες ώρες πριν από τον τυφώνα, έπρεπε να αλλάξω τη ζωή που ζούσα. Έχασα τα πάντα. Μεταφερθήκαμε στο Μπάτον Ρουζ, μέναμε 22 άτομα σε ένα σπίτι μέχρι να σταθούμε στα πόδια μας και να κάνουμε πράγματα για τον εαυτό μας. Νομίζω πως όλο αυτό με έκανε πιο δυνατό άνθρωπο, έπρεπε να μεγαλώσω πιο γρήγορα».

Για τη μητέρα του που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή: «Την σκέφτομαι κάθε μέρα. Όταν ήρθα εδώ είπα πως φέτος θα παίξω γι’ αυτήν. Τα παιδιά ήξεραν την κατάσταση και ειδικά ο κόουτς, ήταν ο πρώτος που με κάλεσε. Είχε την ίδια κατάσταση με τον δικό του πατέρα. Αφιερώνω τη χρονιά μου προφανώς σε αυτήν. Εύχομαι να ήταν εδώ. Έχω ένα τατουάζ, σε κάθε παιχνίδι το κρατάω, φιλάω και κοιτάζω και ξέρω πως είναι μαζί μου».