Χαμένη ευκαιρία, ή απαρχή για κάτι πολύ καλύτερο;

Αν υπήρχε όρος για την πιο… σαδιστική ομάδα, που προσγειώθηκε στο «Ελ. Βενιζέλος», η Ρεάλ θα τον έπαιρνε άνευ αντιπάλου. Νίκησε και τους δύο, με τα ματς σε «Νίκος Γκάλης» και ΣΕΦ να κρίνονται σε έξτρα χρόνο, κάνοντάς τους να πιστέψουν ότι έχουν την ευκαιρία για μια τεράστια νίκη, αλλά μην επιτρέποντας στο τέλος να πανηγυρίσουν. Πάντως, όπως κι οι «πράσινοι», οι «κόκκινοι» έχουν παραπάνω από έναν λόγους να μην νιώθουν άβολα, παρότι ήθελαν τη νίκη, παρότι ένιωσαν να χάνουν μέσα από τα χέρια τους το πολυτιμότερο των αποτελεσμάτων.

Πάμε από τον σύντομο δρόμο: Ο Γιώργος Μπαρτζώκας άφησε σε όλο το τέταρτο δεκάλεπτο και την παράταση τον Κώστα Σλούκα, παρότι στα λίγα λεπτά που αγωνίστηκε, ο Βασίλης Σπανούλης ήταν απολαυστικός. Το… κακό για τον κόουτς του Ολυμπιακού είναι πως ο Σλούκας έκανε συγκλονιστική εμφάνιση, ο αρχηγός ήταν… «παγωμένος», οπότε η απόφασή του δεν ήταν παράλογη.

Από τη στιγμή, δε, που ο Σακίλ ΜακΚίσικ ήταν συγκλονιστικός και στις δύο πλευρές, δεν μπορούσε να χωρέσει και τους δύο σταρ στην ίδια πεντάδα, θέλοντας να έχει την καλύτερη δυνατή αμυντική συμπεριφορά. Ως εκ τούτου, κι εγώ στη θέση του ίσως να έπαιρνα την ίδια απόφαση.

Αν μπορούσαμε να σταματήσουμε τον χρόνο, θα θέλαμε να δούμε τον ΜακΚίσικ να τρυπά την αντίπαλη άμυνα στην τελευταία επίθεση του κανονικού αγώνα. Ο Αμερικανός είναι τρομερός παίκτης, αλλά δεν έχει την εμπειρία αγώνων της Ευρωλίγκας κι ήταν λογικό να διστάσει στην τελευταία επίθεση. Αυτή είναι η διαδικασία (το να… πάθει), για να φτάσει στη μάθηση. Έτσι σπάει η χολή του.

Το δίδυμο των ψηλών του Ολυμπιακού ήταν αυτή τη φορά υψηλού επιπέδου Ευρωλίγκας. Αν παίζουν έτσι, οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν ούτε να φοβηθούν, ούτε να ψάξουν. Ποιος, όμως, μπορεί να πει με σιγουριά ότι αυτή θα είναι στο εξής η εικόνα τους; Σε κάθε περίπτωση, αυτή τη φορά πήραν υψηλό βαθμό.

Αντί επιλόγου, για να είμαστε δίκαιοι: Όσοι δεν καταλάβαμε την εμμονή του Γιώργου Βόβορα να περιμένει τον Λαπροβίτολα, απόψε μπορούμε να του δώσουμε έναν… πόντο.