Εθνική Ελλάδας: Είναι αποτυχία, πώς να το κάνουμε

Eξαρτάται πώς θέλει ο καθένας να κάνει τις συγκρίσεις. Συγκρίνεις με το συνονθύλευμα της εποχής Ρανιέρι και βγάζεις το συμπέρασμα είσαι πετυχημένος και όλα καλά. Συγκρίνεις όπως ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος και βγάζεις το συμπέρασμα ότι πρόκειται για αποτυχία. Συγνώμη, αλλά ότι και να λέει ο Σκίμπε και τα εξαφανισμένα στελέχη της ΕΠΟ μεταξύ τους, πρόκειται για αποτυχία. Μένουμε εκτός τελικών σε δεύτερη διοργάνωση. Δεν μας έχει συμβεί από το 2004 και είναι αποτυχία. Το λέει η κοινή λογική, το είπε καθαρά ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος. Για να φτάσεις κάπου οφείλεις να είσαι απαιτητικός με τον εαυτό σου.

Η Εθνική των μειωμένων προσδοκιών είναι ο καλύτερος τρόπος για να μην πετύχεις ποτέ τίποτα. Και να μην μπερδεύει κανείς το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου. Ο κόσμος χειροκρότησε την προσπάθεια και το σθένος των παικτών. Δεν χειροκρότησε για το αποτέλεσμα ούτε την ποιοτική(;) εμφάνιση. Να τα λέμε όπως είναι: Η Εθνική δεν μπήκε παρά μια μόλις φορά στην μεγάλη περιοχή των Κροατών. Απείλησε με τρία μακρινά σουτ κι αυτό ήταν όλο. Η δημιουργικότητά της ήταν ανύπαρκτη. Αυτό δεν συνέβη μόνο στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Το είδαμε στο ματς με την Εσθονία. Είχαμε σθένος και πάθος που μας είχαν λείψει στο Ζάγκρεμπ. Είχαμε και τον Μανωλά με τον Τοροσίδη. Είχαμε και τον Ζέκα στον άξονα να μαρκάρει σκυλίσια τον Μόντριτς και τον Ράκιτιτς.

Η παρουσία του Μανωλά στο γήπεδο έδειξε καθαρά πόσο μέτρησε η απουσία του στο πρώτο ματς. Ο Σωκράτης δεν μίλησε για το θέμα αυτό. Περιμένουμε να το κάνει τις επόμενες μέρες. Περιμένουμε να τοποθετηθεί και η ΕΠΟ πάνω σε αυτό το πολύ σημαντικό θέμα αντί να διαρρέει δεξιά και αριστερά ότι η Εθνική αλλάζει έδρα. Μετά το ματς ο Σκίμπε προανήγγειλε την ανανέωση του συμβολαίου του με την Εθνική. Η Ομοσπονδία και πάλι βουβή, εξαφανισμένη. Τα σενάρια για προπονητή από τους αόρατους καθοδηγητές της, πληθαίνουν. Προφανώς περιμένει να της πουν τι θα κάνει…

Η αγωνιστική αποτυχία της Εθνικής δεν μπορεί να οδηγήσει σε λογικές «φτου κι απ την αρχή». Το ελληνικό ποδόσφαιρο με την περιορισμένη παραγωγή ταλαντούχων παικτών και ειδικά μεσοεπιθετικών δεν επιτρέπει την πολυτέλεια των σαρωτικών αλλαγών. Ανεξάρτητα από την διαχείριση του Σκίμπε είδαμε όλοι πόσο στοίχισαν απουσίες όπως του Τοροσίδη και του Μανωλά στο πρώτο αγώνα μπαράζ και οι απουσίες του Πέτρου Μάνταλου και του Τάσου Δώνη. Να αλλάξει προπονητής στην Εθνική είναι ένα θέμα συζητήσιμο μόνο στον βαθμό που θα έρθει κάποιος με πλούσιο βιογραφικό και μεγαλύτερες εμπειρίες από τον Γερμανό.

Διαφορετικά η αλλαγή δεν έχει νόημα πέρα από το βόλεμα ενός «δικού τους παιδιού». Η συζήτηση αυτή μάλιστα δεν μπορεί να γίνει ερήμην των διεθνών που ήδη εξέφρασαν την προτίμησή τους στον Σκίμπε. Ήδη έχει ξεκινήσει η συζήτηση για να δοθεί η σκυτάλη στην γενιά του 2004. Εξαρτάται πως το εννοούν. Υποτίθεται πως την ευθύνη της ομάδας από πλευράς ΕΠΟ την έχει ο Ζήσης Βρύζας.

Από άλλη γενιά είναι;. Για να πετύχεις έναν νέο στόχο το πρώτο που κάνεις είναι να λογαριαστείς σχετικά με τον προηγούμενο. Ο Σωκράτης με λίγα λόγια τα περιέγραψε όλα σαφέστατα. Η Εθνική απέτυχε να πάει στα τελικά του Μουντιάλ και πρέπει να βάλει στόχο να πάει στα τελικά του EURO το 2020. Την ευθύνη για την αποτυχία εκτός από τους παίκτες την έχει και ο προπονητής. Πόσο πιο καθαρά μπορούσε να τα πει…