Ολυμπιακός: Ένα πρωτάθλημα που κρίθηκε στο κύπελλο με bonus (ξανά) κανονικό καλοκαίρι

Σε πρώτη ανάγνωση, μοιάζει με σχήμα οξύμωρο. Να έχεις εδώ και μια εβδομάδα μπροστά σου τον πρωταθλητή που με δόξα και τιμή έφτασε μια ώρα αρχύτερα στην στέψη και εσύ να κουβεντιάζεις για το κύπελλο: Αυτό που ολοκληρώνεται στις 17 Μαΐου του ΟΑΚΑ -κόντρα στον ΟΦΗ- και προσφέρει το δικαίωμα στον Ολυμπιακό να γιορτάσει με νταμπλ τα 100 χρόνια ζωής του.

Ούτε την ίδια βαρύτητα έχουν οι δύο διοργανώσεις, ούτε συνήθως τα σενάρια τους μπερδεύονται το ένα μέσα στο άλλο. Όσο πιο πολλές ημέρες περνούν όμως από τον θρίαμβο της ομάδας του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και το μυαλό «παγώνει», τόσο και βγάζει περισσότερο νόημα η αίσθηση πως οι Πειραιώτες το 48ο το πήραν… μέσω κυπέλλου. Σε δύο στιγμές. Και μάλιστα με αποδείξεις. Πριν ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί κάνει τα δικά του την περασμένη Κυριακή στο «Καραϊσκάκης».

Διαβάστε επίσης: AS: «Τραγωδία για τη Ρεάλ Μαδρίτης το να παίξει με τον Ολυμπιακό στα playoffs»

Προς Θεού πάντως για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Κυριάρχησε απόλυτα στη σεζόν ο κάτοχος του Conference League. Έδειξε από τα τέλη του Οκτώβρη μια καταπληκτική συνέπεια ( στα τελευταία 20 ματς μετράει 17-2-1). Σάρωσε τα ντέρμπι (6 νίκες- 2 ισοπαλίες-1 ήττα). Έχει την καλύτερη άμυνα (20 γκολ παθητικό). Το καλύτερο goal average (+31). Και κυρίως είναι η μοναδική ομάδα που από ένα σημείο και έπειτα ήξερες τι θα δεις από εκείνη. Ποδόσφαιρο με ταυτότητα που πολλές φορές κατάφερε να σταθεί πάνω από τα πρόσωπα.

Μια δουλειά που φέρει τη σφραγίδα ενός ικανότατου προπονητή ο οποίος βρήκε τον τρόπο να «παντρέψει» πολλά διαφορετικά πράγματα μέσα στη σεζόν. Έβαλε μικρούς και διέπρεψαν (Μουζακίτης, Κωστούλας). Άλλαξε ένα σωρό θέσεις τους πολύτιμους Ροντινέι και Τσικίνιο αλλάζοντας μαζί και τακτικές. Είχε την υπομονή και τελικά πήρε από μια σειρά μεταγραφές που αποδείχθηκαν πολύτιμες (Ντάνι Γκαρθία) και δημιούργησαν προσδοκίες (Κοστίνια, Πιρόλα ή ακόμη και ο Γιάρεμτσουκ). Είναι αλήθεια όλα αυτά. Δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει κανείς. Ακόμη και έτσι όμως το αφήγημα δεν αλλάζει. Αυτό το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός το πήρε από το κύπελλο.

Πίσω στον χρόνο; Ήταν +2 βαθμούς στο πρωτάθλημα επί της ΑΕΚ το βράδυ της 26ης του Φλεβάρη, όταν την φιλοξενούσε για τον πρώτο ημιτελικό της διοργάνωσης. Και είχε αποφασίσει ο σοφός Βάσκος προπονητής (του) να χρησιμοποιήσει τον μεγάλο κύκλο του rotation καθώς τέσσερα βράδια μετά η Ένωση ήταν εκείνη γηπεδούχος με τους Πειραιώτες για το πρωτάθλημα.

Έρχονταν μάλιστα η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα από πέντε σερί νίκες στη Super League (1-0 τον Παναιτωλικό, 2-1 τον ΠΑΟΚ στη Τούμπα, 5-0 τον Πανσερραϊκό και 2-1 τον Ατρόμητο, 3-0 τον Αστέρα στην Τρίπολη). Και καταλάβαινε ο καθένας ως κανονική περπατησιά… τίτλου από τους Κίτρινους σε εκείνο το timing. Αν μάλιστα νικούσαν στο ντέρμπι της Κυριακής θα προσπερνούσαν και θα πατούσαν κορυφή ακριβώς μια αγωνιστική πριν το τέλος της κανονικής περιόδου. Θα περνούσε η ΑΕΚ μπροστά από τον Ολυμπιακό.

Κάπου εκεί όμως είναι που ξύπνησαν τα «φαντάσματα» του «Καραϊσκάκης» και άλλαξε εντελώς το σενάριο για εκείνη. Είχε υποστεί συντριβή 1-4 τον Νοέμβρη στο ίδιο γήπεδο οπότε ούτε που σκέφτηκε να παίξει με αναπληρωματικούς ο αργεντινός τεχνικός. Ήθελε να διατηρήσει το momentum, ενδεχομένως να κάνει και το δικό του πρώτο βήμα νταμπλ. Που να ήξερε ότι οι ρεζέρβες του Ολυμπιακού θα τον ανάγκαζαν στο κάζο της χρονιάς. Ο Αντρέ Όρτα, ο Ρομάν Γιάρεμτσουκ, ο Λουίς Πάλμα και τα άλλα παιδιά.

Το ταπεινωτικό 0-6 που την ΑΕΚ δεν την άφησε από τότε να σηκώσει κεφάλι με αποδείξεις. Τέσσερα βράδια μετά ο Αλμέιδα έβαζε τρεις στόπερ και όσους ανασταλτικούς χωρούσε η ενδεκάδα του στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ήταν τέτοιο το σοκ όμως που ο Τσικίνιο στο φινάλε το πήρε και αυτό το ματς για τους Πειραιώτες (1-0).

Και έγινε το +2, ακριβώς +5 με τους Πειραιώτες να έχουν και την ισοβαθμία. Και τελευταία αγωνιστική, έγινε +7 καθώς η Ένωση δεν μπόρεσε ούτε στη Θεσσαλονίκη με τον Άρη (0-0). Και έχασε με δικό της 2-0 από τον ΠΑΟΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Και με 22 τελικές κόντρα στον Παναθηναϊκό. Και επέστρεψε τόσο φοβισμένη στο Φάληρο – έχοντας τη μνήμη του Φλεβάρη- που την Κυριακή ολοκλήρωσε με μια τελική προσπάθεια ένα σενάριο «δεν θέλω να παίξω ποδόσφαιρο».

Το σενάριο που έκαψε ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί. Κανονικό πατατράκ. Η ΑΕΚ (53β) μοιάζει «μαρμαρωμένη» σε εκείνο το βράδυ Τετάρτης του Φλεβάρη. Στο μεταξύ είδε τον Παναθηναϊκό (56β) να την προσπερνά για τη 2η θέση. Τον ΠΑΟΚ (52β) να είναι μόλις έναν βαθμό πίσω της. Και το χειρότερο; Την επόμενη Κυριακή (27/4) πρέπει να βρει άκρη φιλοξενώντας τον Ολυμπιακό! Έχοντας τιμωρημένους Μουκουντί, Μαρτιάλ, ακόμη και τον Ματίας Αλμέιδα. Η χρονιά της καιρό τώρα, φλερτάρει με το Βατερλό…

Βεβαίως οι Ερυθρόλευκοι το πρωτάθλημα φέτος δεν το κέρδισαν έχοντας μοναδικό αντίπαλο την ΑΕΚ. Για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της σεζόν, ήταν γερά στο κόλπο και ο Παναθηναϊκός. Και τους Πράσινους όμως μάλλον με τον ίδιο τρόπο τελικά τους εξολόθρευσαν. Μέσω κυπέλλου. Έναν γύρο πριν. Στους προημιτελικούς.

Είχαν ένα μικρό πλεονέκτημα οι Πράσινοι μέχρι το τέλος του 2024. Ολοκλήρωσαν νωρίτερα τη league phase του Conference League και δεδομένης και της χαμηλής δυναμικότητας των αντιπάλων στη διοργάνωση, ήταν πιο άνετοι στο πρωτάθλημα. Η κλήρωση με τον Ολυμπιακό όμως γέμισε το καλεντάρι τους με διαδοχικά ματς Κυριακή-Τετάρτη-Κυριακή. Και εκεί όπως αποδείχθηκε δεν είχαν την ικανότητα να το διαχειριστούν. O πρώτος προημιτελικός των αιωνίων ήταν προγραμματισμένος 15/1 στο ΟΑΚΑ (1-1). Πριν από αυτό το αντάμωμα ο Ολυμπιακός έχοντας 37 βαθμούς φιλοξενούσε τον Άρη, και ο Παναθηναϊκός που ακολουθούσε με 35 έπαιζε στις Σέρρες. Οι Ερυθρόλευκοι νίκησαν με 2-1 χάρη στα γκολ του Μπάμπη Κωστούλα, οι Πράσινοι αν και προηγήθηκαν με 2-0 γκέλαραν με 2-2. Και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός ξέφυγε με +4 (40-36)

Πότε ήταν η ρεβάνς του κυπέλλου; Αρχές Φλεβάρη (5/2) στο Φάληρο. Και ως γνωστόν κρίθηκε με εκείνο το buzzer beater του Χρήστου Μουζακίτη: 1-0 και οι Πειραιώτες έφυγαν για τον ημιτελικό. Τέσσερα βράδια μετά ο Παναθηναϊκός έχοντας χάσει τον βηματισμό του… χάνει και στη Θεσσαλονίκη από τον Άρη (0-2). Από εκείνο το σημείο και μετά δεν τον συναντά ποτέ κανείς ξανά στην κουβέντα του τίτλου. Το σοκ που ακολουθεί είναι η ήττα στην ουραγό Λαμία (1-3). Και μια ισοπαλία στο Περιστέρι τον έστειλε στα playoffs με δέκα βαθμούς λιγότερο από τον πρωτοπόρο.

Τελικά οι όποιες ελπίδες του για τον τίτλο εξανεμίστηκαν σε εκείνες τις ημέρες κυπέλλου που ο Ολυμπιακός τον άφηνε εκτός από μια διοργάνωση που πέρσι κατέκτησε. Οι Πράσινοι μέχρι να μπουν στο έξτρα κομμάτι του πρωταθλήματος είχαν να λένε βεβαίως ότι την ομάδα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ την κοντραρουν καλύτερα από όλους. Η πρεμιέρα των playoffs όμως στο Φάληρο έγραψε 4-2. Και αναπόφευκτα έκλεισε μαζί και η όποια συζήτηση.

Σε πέντε ματς με την ΑΕΚ για πρωτάθλημα και κύπελλο ο Ολυμπιακός έχει φέτος 4 νίκες (4-1, 6-0, 1-0, 1-0) και μια ήττα στην αδιάφορη ρεβάνς των ημιτελικών (0-2). Κάτι σε 12-3 γκολ. Σε πέντε ματς με τον Παναθηναϊκό έχει 2 νίκες (4-2, 1-0) και 3 ισοπαλίες (0-0, 1-1, 1-1) με 7-3 γκολ. Και σε τρία ματς με τον ΠΑΟΚ μετρά δύο νίκες (3-2, 2-1) και μια ήττα (1-2) με γκολ 6-5. Με λογαριασμό 8 νίκες και 3 ισοπαλίες σε 13 ματς με γκολ 25-11 δεν επέτρεψε σε κανέναν να αμφισβητήσει την ανωτερότητα του. Αυτό τον έβαλε σε τροχιά τίτλου (μετά την ήττα από τον Αστέρα στην Τρίπολη 27/10, έκανε δύο νίκες σερί στα ντέρμπι με ΠΑΟΚ εκτός και ΑΕΚ εντός).

Αυτό του έχτισε το πλεονέκτημα για τα playoffs. Αυτό τον έστειλε στον τελικό κυπέλλου. Αυτό του χάρισε και το 48ο πρωτάθλημα της ιστορίας του. Το 11ο στα 15 χρόνια του Βαγγέλη Μαρινάκη στο τιμόνι. Το πρωτάθλημα του… κυπέλλου.

ΥΓ. Τυπικά υπάρχουν ακόμη αστερίσκοι. Να πάρει η Σέλτικ ή να χάσει η Ρέιντζερς έναν βαθμό στις τελευταίες πέντε αγωνιστικές του πρωταθλήματος Σκωτίας. Να κατακτήσει το Champions League ομάδα που θα εξασφαλίσει την παρουσία της στη διοργάνωση από το πρωτάθλημα. Πρακτικά η δουλειά επιβεβαιώθηκε χθες βράδυ στη Ρώμη. Ο Ολυμπιακός έβαλε ξανά το ελληνικό ποδόσφαιρο στο βασικό μενού μιας διαδικασίας που την είχαμε ξεχάσει: 5 χρόνια, από την εποχή του Πέδρο Μαρτίνς. Κυρίως όμως έφτιαξε ξανά το καλοκαίρι του. Κανονικός κύκλος προετοιμασίας, δίχως προκριματικά. Με δικαίωμα στον προπονητή να δουλέψει όπως θέλει. Η αντίστοιχη διαδικασία ένα χρόνο πριν, έφερε στο προσκήνιο Μουζακίτη και Κωστούλα