Ανσαριφάρντ : Το σύνδρομο του Τόμας Άλστρομ!

Τον θυμούνται μόνο οι πολύ μεγαλύτεροι σε ηλικία οπαδοί του Ολυμπιακού και όσοι από τους νεώτερους έχουν το χόμπι να σκαλίζουν αρχεία. Ο Σουηδός Τόμας Άλστρομ που είχε συμμετοχές με την Εθνική ομάδα της χώρας του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, έπαιξε στον Ολυμπιακό τρεις περιόδους από το 1980 ως το 1983.

Ήρθε για να λύσει το επιθετικό πρόβλημα της ομάδας και τελικά δεν έλυσε κανένα πρόβλημα. Μαχητικός έξυπνος, βρισκόταν πάντα μέσα στις φάσεις. Αυτό τελικά ήταν το μεγάλο μειονέκτημά του. Όσο περισσότερο βρισκόταν μέσα στις φάσεις τόσο περισσότερα γκολ έχανε. Από το …σύνδρομο Άλστρομ φάνηκε να πάσχει το βράδυ του Σαββάτου και ο Καρίμ Ανσαριφάρντ που σίγουρα αγνοεί τον Σουηδό προκάτοχό του στη θέση του σέντερ φορ.

Στο μπάσκετ έχω ακούσει προπονητές να μου λένε ότι το θέμα είναι να γίνεται το σουτ με καλές προϋποθέσεις. Εκεί τελειώνει η δουλειά του προπονητή. Το αν θα μπει είναι άλλο ζήτημα. Στο ποδόσφαιρο δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο από προπονητές. Διότι εδώ δεν ισχύει η λογική αν δεν μπει το ένα θα μπει το άλλο. Δεν έμπαινε το γκολ από τον Ανσαριφάρντ, μπήκε από τον Γιακουμάκη και παρά λίγο να έχουμε εμφράγματα στο Φάληρο. Διότι είναι μεγάλη υπόθεση να πάρει μπρος η ομάδα στην παραγωγή φάσεων αλλά χρειάζεται και κάποιος καλύτερος εκτελεστικά από τον Αλστρομ για να τα βάζει μέσα.

Ηρθε ή ώρα να κολλήσουμε τέτοια «ρετσινιά» στον ιρανό σέντερ φορ του Ολυμπιακού. Θα το έκανα από τους πρώτους αν δεν ίσχυαν τα παρακάτω: Ο Καρίμ δεν είναι παίκτης που παίρνει καλή θέση μέσα στην περιοχή περιμένοντας να του σερβιριστεί η μπάλα για να το χάσει. Στα περισσότερα από τα γκολ που χάνει έχει συμβάλλει ώστε να δημιουργηθεί η ευκαιρία. Παίζει το «ένα-δύο» με τους συμπαίκτες του. Αδειάζει τους αντιπάλους τους και εφορμά έξω από την περιοχή. Σπριντάρει για να βρεθεί στην κατάλληλη θέση και να υποδεχτεί την μπάλα. Κάνει δηλαδή όλα όσα πρέπει να κάνει ο σύγχρονος φορ. Η κίνησή του διευκολύνει τους συμπαίκτες του ώστε να του περάσουν την μπάλα.

Ο Τζούρτζεβιτς για παράδειγμα δεν έχει δείξει μέχρι τώρα αντίστοιχη ικανότητα κινούμενος στην λογική «πέσε πίττα να σε φάω». Ο Εμενίκε που έχει το προσόν της συνεχούς κίνησής είναι κάθε λίγο και λιγάκι στο φυσικοθεραπευτήριο. Στον Ολυμπιακό έχουν λόγο να αισθάνονται λιγότερο ανήσυχοι μετά το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό. Η ομάδα απέναντι σε μια σκληροτράχηλη άμυνα που δέχεται μετρημένες στα δάκτυλα φάσεις, είχε πάνω από είκοσι τελικές. Μετά την ψυχρολουσία από τν πανέξυπνο και ταλαντούχο Γιακουμάκη, αντί να πάει σε «γεμίσματα» διατήρησε την ψυχραιμία της και έπαιξε ορθολογικό ποδόσφαιρο.

Αυτή τη στιγμή ο Ανσαριφάρντ είναι πολύτιμος γιατί όχι μόνο βρίσκεται σε επίκαιρες θέσεις αλλά κυρίως διότι έχει συμμετοχή στην παραγωγή των φάσεων. Όπως άλλωστε θα θυμάται και ο τότε συμπαίκτης του Άλστρομ, Τάκης Λεμονής ο Ολυμπιακός πήρε πρωταθλήματα και τις τρεις χρονιές του Σουηδού. Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι ένα από εκείνους τους χειμώνες είχε έρθει με μεταγραφή από τον Πανιώνιο, ο αξεπέραστος Αναστόπουλος. Και τα γκολ έπεφταν βροχή…