Μια ποδοσφαιρική «κλοπή», ένα «ψέμα», μια αδικία από τις λίγες για έναν εξαιρετικό Ολυμπιακό που «αφόπλισε» την PSV αλλά δεν την «τελείωσε» όπως έπρεπε και όπως μπορούσε…
Όταν έχεις αναγκάσει μια «μηχανή των γκολ» σε δύο σουτ, καλές στιγμές, σε 92 λεπτά αγώνα, χωρίς τελική για ένα ημίχρονο και σε ρόλο άκρως παθητικό καταλαβαίνεις πως κάτι πολύ καλό έκανες μέσα στο γήπεδο.
Το 1-0 του Ζέλσον Μαρτίνς με την γκολάρα του απίθανου Πορτογάλου που άγγιξε το τέλειο δεν έγινε 2-0 παρότι υπήρχαν οι ευκαιρίες και στο πρώτο και στο δεύτερο ημίχρονο. 4-5 πολύ καλές στιγμές με πρωταγωνιστή κυρίως τον ασταμάτητο Ζέλσον Μαρτίνς που είχε και δοκάρι, και δύο αντεπιθέσεις για γκολ στα τελευταία λεπτά που όμως δεν εκμεταλλεύτηκε κυρίως λόγω κούρασης, σε ένα ματς που το τελικό 1-1 από το γκολ του Πέπι στο 93΄ δεν λέει προφανώς την αλήθεια.
Για την ακρίβεια; Είναι μια ποδοσφαιρική «κλοπή», ένα «ψέμα», μια αδικία από τις λίγες γιατί ο Ολυμπιακός άξιζε ξεκάθαρο το «τρίποντο» που θα του άλλαζε την μοίρα στην πορεία του στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Για να καταλάβουμε λίγο τι ακριβώς σήμαινε το μηδέν έως το 92΄ αρκεί να δούμε πως η τελευταία φορά που οι Ολλανδοί δεν σκόραραν ήταν στις 30 Αυγούστου στην ήττα-σοκ στην έδρα τους από την Τέλσταρ. Από τότε έχουν 11 σερί ματς σκοράροντας, κυρίως νικώντας και παίρνοντας αποτελέσματα που τους βολεύουν όπως αυτό που πήραν στο Καραϊσκάκη από το… πουθενά! Η Αϊντχόφεν που έχει να χάσει εκτός έδρας από τον περασμένο Μάρτιο (σε όλες τις διοργανώσεις) και που στο Καραϊσκάκη βρήκε απέναντί της μια ομάδα διαβασμένη και αποφασισμένη να την «αφοπλίσει», όπως και έκανε.
Στο ποδόσφαιρο όμως δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός από το «4» στο «σακούλι» έπεσε στο «2» και σε διαφορετικά «μαθηματικά» για την επίτευξη του βασικού στόχου στην διοργάνωση που είναι η πρόκριση στους «24». Έχει μπροστά του την Ρεάλ στην επιστροφή από την διακοπή και το ταξίδι στο Καζακστάν για να παίξει με την Καϊράτ σε ματς που πρέπει πάση θυσία να κερδίσει ώστε τον Ιανουάριο με Λεβερκούζεν μέσα και Άγιαξ έξω να παίξει τα ρέστα του.
Όπως και να έχει ο Ολυμπιακός με όση γκίνια και αν έχει, παρότι δεν παίρνει αυτό που δικαιούται συνεχίζει να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο, αυτό που αρμόζει για το Τσάμπιονς Λιγκ.