Ολυμπιακός – Ρεάλ Μαδρίτης: ROcknRolla*

Στην γοητεία της απλότητας του καλού Βάσκου το μυστικό είναι πως δεν υπάρχουν μυστικά. «Αυτό που μπορούσαμε να κάνουμε εμείς ήταν να ζητούσαμε από τους παίκτες να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό. Και τον έδωσαν» υποστήριξε θέλοντας να εξηγήσει το 3 της επίθεσης που είχε ο Ολυμπιακός. Και όσο για τα 4 της… άμυνας; «Είναι καλύτεροι από εμάς» αρκέστηκε να συμπληρώσει.

Δίχως αριθμούς, λεπτομέρεια και φτιασίδια. Δίχως περισσότερες πληροφορίες από ότι απαιτεί η περίσταση. Στην πραγματικότητα τα πολλά λόγια ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ τα άφησε για τον Τσάβι Αλόνσο που τον ξέρει από παιδί. Του έτυχε φέτος και αυτό στο Champions League. Ο Μικέλ Αρτέτα με την Άρσεναλ. Ο Τσάβι Αλόνσο με την Ρεάλ. Τα τσικό της Antiguoko που κατέκτησαν τον κόσμο… Έπαιξε σκάκι μαζί τους, εκείνοι με τα λευκά, εκείνος με τα μαύρα. Το πήγε μέχρι εκεί που θαρρείς πως δεν πήγαινε και στο Λονδίνο και χθες στο Φάληρο. Ότι ακριβώς έκανε ενδιάμεσα και με την PSV που για όποιον τυχόν δεν το συνδύασε έβαλε 4 στο Άνφιλντ, βυθίζοντας και άλλο την Λίβερπουλ στη θλίψη της.

Διαβάστε επίσης: Στις έδρες τους για το μεγάλο βήμα πρόκρισης Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ

Η Ρεάλ με φορ (Εμπαπέ), εξτρέμ (Βινίσιους), 10άρι (Αρντά) μπροστά από τον διευθυντή ορχήστρας Καμαβινγκά και τους ακούραστους Βαλβέρδε και Τσουαμένι θέλησε να εξοντώσει τον Ολυμπιακό για να τον βγάλει από τη μέση. Τον προκάλεσε να τρέξει περισσότερο από αυτή. Να εκτελέσει περισσότερο από αυτή. Να αντέξει το σφυροκόπημα που έκανε το 1-0 αυτομάτως 1-3 συν το 1-4 που (σωστά) δεν μέτρησε και ένα δοκάρι στη σούμα ενός εικοσάλεπτου τρόμου. Και έχασε ο αθεόφοβος ο Μεντιλίμπαρ τον καθοριστικό Τσικίνιο στο 1-2 και έστειλε από το 28΄στο γήπεδο δεύτερο φορ (Ταρέμι). Και δεν πτοήθηκε από τους τραυματισμούς του Γκαρθία, του Πιρόλα και του Ποντένσε που έστειλαν στον πάγκο τη… μισή του εντεκάδα.

Ο Ολυμπιακός του, το δικό του δημιούργημα, λατρεύει όχι να τραβάει στα δικά του μέτρα κάθε μεγάλο αντίπαλο: Λατρεύει να ανεβαίνει στον δικό του ρυθμό και να επιβεβαιώνει πως μπορεί να τα καταφέρει σε αυτόν. Χθες οι Ερυθρόλευκοι έτρεξαν 115.7 χιλιόμετρα -6.7 περισσότερα από την βασίλισσα. Εκτέλεσαν 18 τελικές -τρεις περισσότερες από την βασίλισσα-. Έβαλαν τρία γκολ και είχαν τουλάχιστον 4-5 ευκαιρίες σε ολόκληρη την διαδρομή για να αλλάξουν το σενάριο.

Ναι, έπεσαν στην περίπτωση του Βινίσιους που έπαιξε σαν «θέλω το συμβόλαιο που είχε ο Κριστιάνο Ρονάλντο». Στο δεύτερο πιο γρήγορο χατ τρικ της διοργάνωσης και τελικά σε ένα ολόκληρο καρέ του εξωγήινου Κιλιάν Εμπαπέ. Χρειάστηκαν τρεις-τέσσερις φορές τον Κωνσταντή Τζολάκη όπως ήταν αναμενόμενο. Την δουλειά την έκαναν όμως. Παίζοντας Mendiball, μπροστά στο κοινό τους όσο γκάζωνε η Ρεάλ, γκάζωναν και εκείνοι. Και ας έμειναν ξανά με τις εντυπώσεις…

Συμπλήρωσε 21 μήνες ο Μέντι στην Ελλάδα. Και νιώθεις στα αλήθεια πόσο τυχερός ήταν ο Ολυμπιακός -ή πόσο ικανός ο πρόεδρος του μιας και ο Βάσκος δεν ήρθε μόνος του- που έμπλεξαν οι δρόμοι τους. Αντιλαμβάνεσαι πως ένα γκρουπ ποδοσφαιριστών μπορεί να ξεπερνά τον εαυτό του και να στέκεται με συνέπεια όλο αυτό το διάστημα στο επίπεδο που απαιτεί η περίσταση, ακόμη και αν το σενάριο της νύχτας απαιτεί τον Ροντινέι λίγο πριν τα 34 κεριά στην τούρτα να πρέπει να σταματήσει τον Βίνι. Η βαθμολογία του Champions League βέβαια τα λέει αλλιώς: 33ος στους 36, τρεις στροφές πριν το φινάλε. Δίχως νίκη. Δίχως και πολλές πιθανότητες πρόκρισης πια καθώς ότι λιγότερο από 3Χ3 πέραν τούδε, δύσκολα θα φτάσει…

Όποιος ήταν όμως χθες βράδυ στο «Καραϊσκάκης». Όποιος έσφιξε τις γροθιές του στις διαδοχικές ευκαιρίες του Ελ Κααμπί και του Στρεφέτσα για το 4-4. Όποιος ένιωσε την ανάγκη να σταθεί όρθιος στο τελευταίο σφύριγμα και να χειροκροτήσει ζεστά, από καρδιάς ξέρει και καταλαβαίνει πως η επιστροφή στον πόλεμο των Άστρων συνδυάζεται με τον επαναπροσδιορισμό του ίδιου του club στα κυβικά της διοργάνωσης.

Ο Ολυμπιακός παίζει τη μπάλα του. Παντού. Δίχως να δειλιάζει. Δίχως να κρεμιέται στα δοκάρια και να παρκάρει πούλμαν. Το δικό του ποδόσφαιρο. Δίχως δεύτερη σκέψη. Και αυτή η σπορά θα έρθει η ώρα που θα πιάσει (τον) τόπο (της)

ΥΓ. Ο Χρήστος Μουζακίτης δεν είναι μόνο golden boy web έτοιμος για μεγαλεία τη Δευτέρα στο Τορίνο. Ταξιδεύει προς τον πραγματικό ποδοσφαιρικό προορισμό του. Και καμιά φορά είναι απόλαυση να τον βλέπεις να ωριμάζει