Ολυμπιακός: Ευχή και κατάρα…

Το παιχνίδι με τη Ρεάλ κάθισα να το δω και σε επανάληψη. Όχι φυσικά για να… φάω την πίκρα για δεύτερη φορά, αλλά για να κατανοήσω όσο το δυνατόν καλύτερα τι ακριβώς συνέβη. Πως δηλαδή ένα παιχνίδι που ο Ολυμπιακός έχει κάνει ένα εξωπραγματικό ξεκίνημα μετατρέπεται μέσα σε 10 λεπτά σε εφιάλτη…

Κάποια στιγμή, λοιπόν, κοντά στο 20ο λεπτό, ακούω τον Δημήτρη Σπηλιόπουλο, τον καλό συνάδελφο που έχει το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από τον αγωνιστικό χώρο, να λέει πως ο Μεντιλίμπαρ ζητάει συνεχώς από τους παίκτες του να μείνουν ψηλά και να μην γυρίσουν πίσω. Ένα-δυο λεπτά αργότερα μια απλή κάθετη μπαλιά έβγαλε η Ρεάλ και ο Εμπαπέ έδειξε την πλάτη του στα δυο στόπερ και βγήκε τετ α τετ με τον Τζολάκη. Όταν παίζεις άμυνα σχεδόν στη σέντρα με τέτοιους αντιπάλους συνήθως αυτό συμβαίνει…

Διαβάστε επίσης: Το 24-5 του Ερυθρού Αστέρα, οι 20 ασίστ για 17 λάθη και το «overdribbling» που δεν… θυμίζει Ολυμπιακό (vids)

Ναι, την ακούω τη συζήτηση ότι ο Βινίσιους έκανε «χαζό» τον Ροντινέι και ότι ίσως έπρεπε να ξεκινήσει ο Κοστίνια ή τέλος πάντων να γίνει πιο γρήγορα η αλλαγή, από την στιγμή που ήταν πασιφανές ότι δεν έβγαινε το συγκεκριμένο μαρκάρισμα. Είμαστε σίγουροι, όμως, ότι ο Βινίσιους, ο οποίος για κακή μας τύχη παρουσιάστηκε σεληνιασμένος στο Καραϊσκάκη, δεν θα έκανε το ίδιο «χαζό» και τον Πορτογάλο; Εγώ καθόλου, αλλά ούτως ή άλλως υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε μόνο…

Την ακούω και την άλλη συζήτηση ότι θα ήταν προτιμότερο να ξεκινήσει ο Έσε και όχι ο Γκαρθία μαζί με τον Μουζακίτη, διότι με τον Αργεντινό στη μεσαία γραμμή ο Ολυμπιακός είχε πράγματι πολύ καλύτερο πρόσωπο στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά ξέρετε που καταλήγω; Ότι δεν είναι τόσο θέμα προσώπων, αλλά φιλοσοφίας και τακτικής προσέγγισης…

Το σκέφτηκα πολύ για να το γράψω αυτό το κείμενο, διότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να παρεξηγηθεί, αλλά τι να κάνουμε. Όσοι με ξέρουν προσωπικά, αλλά και όσοι με τιμούν με την ανάγνωση των κειμένων μου εδώ στο «10.gr», γνωρίζουν ότι τον Μεντιλίμπαρ τον έχω πολύ ψηλά. Μαζί με τον Βαλβέρδε, θεωρώ πως είναι οι καλύτεροι προπονητές της σύγχρονης ιστορίας του Ολυμπιακού, με μια διαφορά. Ο Ερνέστο, όταν έκρινε πως υπάρχει ανάγκη, προσάρμοζε τα «θέλω» του και προπονητικά του «πιστεύω» και στον αντίπαλο. Ο Μεντιλίμπαρ δεν το κάνει ποτέ. Κι αυτό είναι ευχή, αλλά και κατάρα. Ειδικά όταν παίζεις με ομάδες που έχουν παίκτες όπως ο Εμπαπέ και ο Βινίσιους ή ο Γιαμάλ (για να θυμηθούμε λίγο και τι συνέβη στην Βαρκελώνη…), οι οποίοι μέσα σ’ ένα δεκάλεπτο μπορούν να σε διαλύσουν…

Παίζεις με τη Ρεάλ και έχεις κάνει απίστευτο πρώτο 20λεπτο. Έχεις βάλει ένα καταπληκτικό γκολ και έχεις χάσει ευκαιρία και για δεύτερο. Προς Θεού, δεν λέω να το γυρίσεις σε ταμπούρι στη συνέχεια. Η ευχή, άλλωστε, αυτή είναι: Ότι ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ είναι μια ομάδα που δεν παίζει με κόμπλεξ απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους και προσπαθεί να τους κοιτάξει στα μάτια. Παίζεις με τη Ρεάλ, όμως, όχι με τον Λεβαδειακό και τον Αστέρα Τρίπολης. Με τη Ρεάλ που έχει μπροστά τον καλύτερο κυνηγό του κόσμου. Προσαρμόσου, λοιπόν, λίγο μετά το πρώτο τρομερό 20λεπτο, δεν είναι κακό. Τράβα την ομάδα πέντε μέτρα πιο πίσω. Δεν γίνεται να ξέρεις ότι έχεις αντίπαλο τον Εμπαπέ και να βλέπεις σεληνιασμένο τον Βινίσιους και να παίζεις άμυνα στη σέντρα. Απλά δεν γίνεται…

Και το τρομερό ξέρετε ποιο είναι; Ότι στη συνέντευξη Τύπου, μια μέρα πριν από το παιχνίδι, άκουσα να βγαίνει για πρώτη φορά από το στόμα του Μεντιλίμπαρ η λέξη «προσαρμογή» και ειλικρινά χάρηκα. «Η Ρεάλ έχει παίκτες που εάν αποφασίσουν να βγουν ψηλά και να μας πιέσουν θα μας απειλήσουν. Εμείς θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για οτιδήποτε. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να προσαρμόσουμε το παιχνίδι μας», έχει δηλώσει μεταξύ άλλων ο Μεντιλίμπαρ παραμονές του αγώνα. Αν το είχε εφαρμόσει λίγο και στην πράξη μετά το πρώτο 20λεπτο, ίσως το παιχνίδι να είχε διαφορετική κατάληξη. Υποθέσεις κάνουμε και πάλι, βέβαια, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε και κάτι άλλο…

ΥΓ1. Να τονίσω και πάλι ότι ο Μεντιλίμπαρ και η φιλοσοφία του είναι «ευχή» και «δώρο» για τον Ολυμπιακό. Είναι ο προπονητής που έκανε το μεγαλύτερο όνειρο πραγματικότητα με την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου και ο οποίος έχει κτίσει μια ομάδα που χαίρεσαι να την βλέπεις. Κάποια στιγμή, όμως, πρέπει να βάζεις και λίγο νερό στο κρασί σου…

ΥΓ2. Ο Ολυμπιακός έχει δυο βαθμούς μετά από πέντε αγωνιστικές στο Champions League. Δεν λέω, τον ευχαριστούμε τον Τσάμπι Αλόνσο που δήλωσε ότι τον αδικεί η θέση του και πως θα έπρεπε να έχει περισσότερους βαθμούς, αλλά η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Και όταν έχεις δυο βαθμούς σε πέντε παιχνίδια, δεν μπορείς να περιμένεις ότι θα πάρεις εννιά στα τρία τελευταία για να προκριθείς. Μακάρι να συμβεί, αλλά θα πρόκειται για θαύμα. Ας κοιτάξει να νικήσει τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο ο Ολυμπιακός, καθώς μπροστά μας έχουμε την πιο κρίσιμη αγωνιστική του πρωταθλήματος μέχρι τώρα, διότι στην Ευρώπη μάλλον έχει πετάξει οριστικά το πουλάκι…