Τρία λεπτά, remake σαν φάρσα μιας ολόκληρης σεζόν

Τρία λεπτά. Τόσο κράτησε το ντέρμπι της Τούμπας. Τρία λεπτά στα οποία ο Ολυμπιακός είδε όλη τη χρονιά να περνάει μπροστά από τα μάτια του. Είδε σε επανάληψη ό,τι του συμβαίνει φέτος στα περισσότερα παιχνίδια του. Απλώς κόντρα στον ΠΑΟΚ το βίωσε στον υπερθετικό βαθμό. Σουτ του Λάζαρου, η μπάλα ξύνει το δοκάρι του Πασχαλάκη. Σουτ του Βιεϊρίνια στο 3′, κόντρα στο μυτάκι του παπουτσιού του Νάτχο, ο Σα ακουμπάει την μπάλα, τη διώχνει, αλλά και πάλι αυτή κατέληξε στα δίχτυα του Ολυμπιακού. Σαν φάρσα. Ένα κακόγουστο remake ενός έργου που δεν έχει πια πλάκα.

Ο ΠΑΟΚ νίκησε δίκαια. Δεν αμφισβητείται. Και κατακτά το πρωτάθλημα από τα λάθη του Ολυμπιακού και αυτή την άνευ προηγουμένου γκίνια που τον κατατρύχει φέτος. Στο Καραϊσκάκη ο ΠΑΟΚ ισοπεδώθηκε. Δέχθηκε 23 τελικές, δεν έκανε καμία και νίκησε με αυτογκόλ του Βούκοβιτς. Στην Τούμπα, πριν ακόμη παιχτεί ποδόσφαιρο, πριν ακόμη… ζεσταθούν καλά καλά οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων, το παιχνίδι έγειρε προς την κατεύθυνση του Δικεφάλου και οι Πειραιώτες έπρεπε να ανέβουν το βουνό της ανατροπής.

Η συνθήκη που δημιουργεί ένα τέτοιο γκολ, σε ένα τέτοιο ματς, στο 3^ο λεπτό, είναι από εκείνες που δεν μπορείς να ελέγξεις. Και κυρίως δεν μπορείς να διαχειριστείς. Και διότι το δικό σου ηθικό καταβαραθρώνεται, αλλά και επειδή ο αντίπαλός σου παίρνει τόσους πόντους στην ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση, που ό,τι και να κάνει από εκεί και πέρα, του βγαίνει. Και όντως, του βγήκε του ΠΑΟΚ. Που άλλωστε έπαιζε στην έδρα του, αλλά και που είχε φροντίσει να προβοκάρει και να… «τσαμπουκαλέψει» τους παίκτες του Ολυμπιακού, πριν ακόμη μπουν στο γήπεδο. Με όσα απαράδεκτα συνέβησαν στην έξοδο των αποδυτηρίων, τους προπηλακισμούς στην αποστολή, τις ύβρεις, τα σπρωξίματα και γενικώς εικόνες που δεν συνάδουν με την έννοια της καλής φιλοξενίας και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν ακολουθία όσων συνέβησαν στο Φάληρο μερικούς μήνες νωρίτερα. (Αλλωστε αυτό το παραδέχθηκε και ο Γιώργος Σαββίδης, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω έζησε και τις δύο όψεις του νομίσματος. Πώς τον υποδέχθηκαν στο Φάληρο, και τι υποδοχή ετοίμασε ο ίδιος και η ομάδα του στον Βαγγέλη Μαρινάκη στην Τούμπα… Κλείνει η παρένθεση).

Προφανώς η συνθήκη αυτή δεν αποτελεί δικαιολογία για ό,τι συνέβη. Ο Ολυμπιακός «ψάρωσε» από το γκολ. Αντί να αφυπνιστεί, φάνηκε να απογοητεύεται υπέρ το δέον. Δεν είχε αντανακλαστικά. Δεν είχε την ψυχραιμία να αντιδράσει και κυρίως φάνηκε στο γήπεδο ότι είχε πολλούς παίκτες σε κακή ημέρα. Και με τόσους πολλούς υστερήσαντες, είναι απίθανο να πάρεις κάτι θετικό σε ένα παιχνίδι τίτλου. Με τόσους «απόντες» από το παιχνίδι, δεν μπορείς να επιβεβαιώσεις αυτό που όλη η Ελλάδα έχει παραδεχθεί τη φετινή χρονιά: ότι ο Ολυμπιακός παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο. Το αποτέλεσμα είναι σκληρό, όπως είπε και ο Τοροσίδης. Και είναι σκληρό, κυρίως επειδή δεν είναι δίκαιο για τη συνολική εικόνα της σεζόν. Ο Ολυμπιακός αδίκησε τον εαυτό του. Αλλά από την άλλη, υπάρχει και αυτό το 3^ο λεπτό, που δεν μπορείς να το αμελήσεις…

Τι γίνεται από εδώ και πέρα; Είναι σαφές ότι ο Ολυμπιακός δεν καταστρέφεται από την απώλεια ενός τίτλου. Εχει 44. Εχει καβάτζα απέναντι σε όλους μαζί. Τον «παίρνει» να περιμένει ακόμη μία σεζόν για να σηκώσει το 45^ο, καθώς χτίζει κάτι για πολλά χρόνια. Ο ΠΑΟΚ έφτασε τους τρεις τίτλους στην ιστορία του και δικαιούται να πανηγυρίζει. Αλλωστε, αυτός ήταν ο μοναδικός στόχος του στη σεζόν. Ισοπεδώθηκε στην Ευρώπη, το κύπελλο είναι μια -ούτως ή άλλως- δευτερεύουσα διοργάνωση και είχε επικεντρωθεί σε αυτό. Καλά έκανε, πέτυχε.

Οι Ερυθρόλευκοι έχουν πολλές δουλειές να τελειώσουν ως το τέλος της σεζόν. Πριν το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ ήταν μέσα σε… τέσσερις στόχους. Το πρωτάθλημα χάθηκε, αλλά παραμένουν μέσα στα υπόλοιπα: Europa League, 2^η θέση (Champions League), Κύπελλο. Με αυτή τη σειρά προτεραιότητας.

Ο Ολυμπιακός παίζει την Πέμπτη το σημαντικότερο παιχνίδι της χρονιάς του με την Ντιναμό Κιέβου. Και ξέχωρα του τι έχει ο καθένας στο μυαλό του, άσχετα του τι συνέβη στην Τούμπα, έχει την ποιότητα, το παράστημα, τη μενταλιτέ, τους παίκτες, την έδρα, τη δίψα να αντιδράσει και να πετύχει κάτι μεγάλο. Κάτι που δικαιούται, κάτι που έχει δείξει ότι μπορεί το κάνει.

Ο Ολυμπιακός δεν αλλάζει τη στόχευσή του μετά την κακή ήττα στην Τούμπα. Εχει δημιουργήσει μία εξαιρετική ομάδα, έχει έναν προπονητή που κάνει αυτό για το οποίο προσελήφθη, έχει διοίκηση που δεν εφησυχάζει και δεν θα μείνει άπραγη σε ό,τι συμβαίνει γύρω της. Εχει ντε φάκτο -λόγω φανέλας, κόσμου, ιστορίας- τη νοοτροπία νικητή, την απέχθεια στην ήττα και την αποτυχία που απαιτείται για να αντιδράσεις, έχει τη θέληση και τη δύναμη να αντέξει την απώλεια το φετινού τίτλου. Διότι έχει επιβεβαιώσει ότι χτίζει από την αρχή κάτι πολύ σημαντικό, κάτι μεγάλο, κάτι που ήδη αποδίδει. Κι ας έχασε (όπως έχασε) τον φετινό τίτλο.

Πάμε παρακάτω, λοιπόν. Και αυτό το παρακάτω, ίσως αποδειχθεί ακόμη πιο σημαντικό…