Τι φταίει στα εκτός έδρας; Η έλλειψη προσωπικοτήτων και ηγέτη

Δεν είναι μονάχα φετινό φαινόμενο η αδυναμία του Παναθηναϊκού να κερδίζει μακριά από την Αθήνα. Ξεκίνησε, ουσιαστικά, πέρσι σε ένα ματς κόντρα στη Βέροια για την 8η αγωνιστική του πρωταθλήματος, όταν ακόμα βρισκόταν ο Αντρέα Στραματσόνι στον πάγκο της ομάδας. Ένα ματς, που για όσους το θυμούνται, ο Παναθηναϊκός είχε προηγηθεί, είχε δημιουργήσει πολλές κλασικές ευκαιρίες για να καθαρίσει το ματς, αλλά αντί να το κάνει, είδε τον Μπαλάφα να τον ισοφαρίζει λίγο πριν το φινάλε.

Εκείνη ήταν η δεύτερη εκτός έδρας ισοπαλία στο περσινό πρωτάθλημα. Η πρώτη; Κόντρα στον Παναιτωλικό. Πάλι σε επαρχιακή πόλη. Ακολούθησαν πολλά αρνητικά αποτελέσματα σε επαρχιακές πόλεις. Η ήττα από τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο για το Κύπελλο, η ισοπαλία με τη Λάρισα στο «Ael FC Arena», η ήττα στα Χανιά απ’ τον Πλατανιά, το 1-1 στην Κέρκυρα και στα Γιάννενα, η ήττα από την Ξάνθη με 1-0 στα Πηγάδια. Τελευταία νίκη του Παναθηναϊκού στην επαρχία ήταν απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης, στις 18 Φεβρουαρίου, με το εντυπωσιακό 5-0.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται και φέτος. Ο Παναθηναϊκός δεν δείχνει να έχει βρει «γιατρικό» που θα του λύσει το πρόβλημα όταν απομακρύνεται απ’ τη Λεωφόρο και από την Αθήνα. Την πρώτη αγωνιστική στα Περιβόλια ήταν πολύ κακός, παρ’ όλα αυτά κατάφερε να προηγηθεί με τον Τσάβες κι ενώ το ματς βρισκόταν στο τελευταίο 15λεπτο, αλλά τρία λεπτά αργότερα δέχτηκε την ισοφάριση.

Ακολούθησαν δύο ήττες σε Κέρκυρα (0-1) και Αγρίνιο (0-2), με τους «πράσινους» – ιδιαίτερα στο Αγρίνιο – να μην κάνουν απολύτως τίποτα για να αλλάξουν τη μοίρα τους και κατ’ επέκταση τη ροή του αγώνα, ενώ χθες τους είδαμε στη Λαμία να εμφανίζονται σαν… Παναθηναϊκός μονάχα στο δεύτερο ημίχρονο και να προλαβαίνει να σώσει μονάχα τον ένα βαθμό.

Ο Παναθηναϊκός είναι εντελώς «άλλη» ομάδα όταν φεύγει από τη «σιγουριά» του δικού του σπιτιού. Τον είδαμε κόντρα στη Λάρισα στη Λεωφόρο να παίζει με δύο παίκτες λιγότερους, παρ’ όλα αυτά να είναι εκείνος που πίεζε στο φινάλε, που κρατούσε μπάλα, που έψαχνε – και εν τέλει βρήκε – το γκολ της νίκης. Τον είδαμε απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα να «καθαρίζει» από το πρώτο ημίχρονο τη νίκη, σε αντίθεση με τα εκτός έδρας που μπαίνει στο ματς χαλαρός.

Μηδέν πάθος, μηδέν ενέργεια, μηδέν φαντασία. Τι φταίει; Προφανώς και το θέμα είναι ψυχολογικό. Και αφορά, κυρίως, το γεγονός πως από τον Παναθηναϊκό απουσιάζουν οι ισχυρές προσωπικότητες. Μπορεί στο ρόστερ, κυρίως από τη μέση και μπροστά, να υπάρχουν παίκτες με ποιοτικά χαρακτηριστικά, παίκτες μπαλαδόροι, όμως λείπουν οι ηγέτες, εκείνοι που στα δύσκολα θα βγουν μπροστά και θα παρασύρουν και τους υπόλοιπους.

Η… φωνή στα αποδυτήρια, που συνηθίζουμε να λέμε. Διότι καλός και Άγιος ο προπονητής και οι φωνές του με τις οποίες προσπαθεί να αφυπνίσει το σύνολο, αλλά χρειάζεται και ένας «προπονητής» εντός γηπέδου. Και ο Παναθηναϊκός δεν τον έχει.