«Σχεδόν γυμνή»: Η Σίντνεϊ Σουίνι χωρίς σουτιέν φέρνει το Free The Nipple στο 2025

Η Σίντνεϊ Σουίνι, η ανερχόμενη σταρ του Euphoria και του Χόλιγουντ, εμφανίστηκε στην πρόσφατη εκδήλωση του Variety Power of Women με μια ηχηρή δήλωση αυτοδιάθεσης και ανεξαρτησίας στο κόκκινο χαλί.

Η επιλογή της Σουίντι να φορέσει ένα διαφανές φόρεμα χωρίς σουτιέν φωτογραφήθηκε, έκανε τον γύρο των ταμπλόιντ, συζητήθηκε. Για κάποιους ήταν ακόμη μια προσπάθεια της να αναπαραχθεί το όνομα της περισσότερο από συνήθως. Για άλλους η Σουίνι έκανε μια ξεκάθαρη τοποθέτηση για την απελευθέρωση του γυναικείου σώματος στη δημόσια σφαίρα.

Διαβάστε επίσης: Παραλίγο ατύχημα: Ελληνίδα τραγουδίστρια στην πίστα χωρίς εσώρουχα και…(pics)

Η Σουίνι δεν έκανε κάτι που δεν έχει ξανακάνει. Ούτε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Αλλά στη νεοπουριτανική Αμερική του 2025, η Ρεπουμπλικανή σταρ έκανε κάτι που δεν περίμεναν πολλοί επαναφέροντας στο προσκήνιο το αίτημα για το Free The Nipple, αποδεικνύοντας ότι το σώμα μιας γυναίκας εξακολουθεί να είναι ένα αμφιλεγόμενο πολιτικό πεδίο και ταμπού.

Η Σουίνι, ανανεωμένη, με ένα πιο φωτεινό, ξανθό καρέ στα μαλλιά της, πόζαρε με απόλυτη αυτοπεποίθηση, αγνοώντας προφανώς τις σίγουρες αντιδράσεις και την ηθικολογική κριτική που ακολουθούν συχνά τις εμφανίσεις της.

Η απόφαση της να περπατήσει σε μια εκδήλωση για τις γυναίκες με δύναμη χωρίς στηθόδεσμό έρχεται σε μια εποχή που η συζήτηση για τα πρότυπα ομορφιάς και τη σεξουαλικοποίηση του γυναικείου σώματος βρίσκεται στο απόγειό της, με τη γενιά της να διεκδικεί πιο έντονα από ποτέ το δικαίωμα στην ενδυματολογική απελευθέρωση.

Ακόμη και σήμερα, ένα διαφανές φόρεμα ή ένα no-bra λουκ, είναι κάτι πολύ περισσότερο από στιλιστική επιλογή, κουβαλώντας επάνω του την αντίσταση στον πουριτανισμό και τη διάθεση διεκδίκησης.

Από την Τζέιν Μπίρκιν και τη Σερ στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, μέχρι τις εμφανίσεις της Ριάνα, της Κένταλ Τζένερ και τώρα της Σουίνι, οι σταρ χρησιμοποιούν το σώμα τους ως καμβά για μια πολιτική δήλωση. Άλλωστε το κίνημα Free The Nipple, που μάχεται για την αποενοχοποίηση της γυναικείας θηλής στη δημόσια θέα ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχει πεδίο δράσης και το κόκκινο χαλί.

Οι εμφανίσεις αυτές λειτουργούν ως κοινωνικός καθρέφτης. Εκθέτουν όχι μόνο το σώμα της διασημότητας, αλλά κυρίως τις κοινωνικές μας αντιστάσεις και τον υποκριτικό συντηρητισμό με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τη γυναικεία φιγούρα.

Αν και το ανδρικό στήθος στη δημόσια θέα είναι αποδεκτό, η γυναικεία θηλή, ακόμη και μέσω ενός διαφανούς υφάσματος, προκαλεί αυτομάτως «σκάνδαλο».

Πόλεμος στο μισογυνισμό

Η Σίντνεϊ Σουίνι, μια ηθοποιός που έχει βρεθεί στο στόχαστρο της μισογυνιστικής κριτικής για την εμφάνισή της, επιλέγει να απαντήσει με υπέρβαση.

Η επιλογή του ρούχου δεν είναι παρορμητική, αλλά εντάσσεται σε μια ευρύτερη τάση που βλέπει τις νέες σταρ να υιοθετούν την αισθητική της «τολμηρής διαφάνειας», όχι μόνο για να προκαλέσουν, αλλά για να διεκδικήσουν τη δική τους αφηγηματική δύναμη.

Η Σουίνι που αναμένεται να πρωταγωνιστήσει στη φετινή κούρσα των Όσκαρ για την ερμηνεία της στην ταινία Κρίστι (Christy) απηύθυνε έναν εμπνευσμένο λόγο για τη δύναμη των γυναικών και τη σημασία της διεκδίκησης της προσωπικής ιστορίας, αφιερώνοντας τη βράβευσή της στην εκδήλωση Variety Power of Women στη θρυλική πυγμάχο που υποδύθηκε.

«Δύναμη να μάχεσαι»

Από το βήμα της βράβευσης της η Σουίνι εκφώνησε έναν εμπνευσμένο λόγο για τη σημασία του «εορτασμού της δύναμης των γυναικών». «Είναι δύναμη να σηκώνεσαι, να μάχεσαι και να συνεχίζεις να πιστεύεις στον εαυτό σου, ακόμη κι όταν κανείς άλλος δεν το κάνει» είπε.

«Όσο κι αν είναι απίστευτη τιμή για εμένα να αναγνωρίζομαι ως μία από αυτές τις γυναίκες, υπάρχει κάποια πολύ πιο σημαντική και ξεχωριστή από εμένα, στην οποία θα ήθελα να αφιερώσω αυτή τη βράβευση», τόνισε συγκινημένη.

«Είναι μια γυναίκα που όχι μόνο επαναπροσδιόρισε το υψηλό επίπεδο στον αθλητισμό, αλλά μέσα από τους αγώνες της με την ενδοοικογενειακή βία και τη σεξουαλική ταυτότητα, έδωσε φωνή σε πολλούς που ίσως δεν είχαν. Σημαίνει πολλά για εμένα και είμαι τόσο χαρούμενη που είναι εδώ απόψε. Είναι μια ηρωίδα, είσαι η απόλυτη αουτσάιντερ, Κρίστι Μάρτιν».

Η Σουίνι παραδέχτηκε ότι η ενσάρκωση της επαγγελματία πυγμάχου υπήρξε «μία από τις πιο εμπνευσμένες» εμπειρίες που είχε ποτέ, τονίζοντας στο κοινό ότι η δύναμη της Κρίστι «δεν βρίσκεται σε όλες τις γροθιές της», αλλά αντίθετα πηγάζει «από την καρδιά της».

Η συγκίνηση της Σουίνι ήταν εμφανής, καθώς απέτισε φόρο τιμής στην αθλητική θρύλο, η οποία στο παρελθόν δέχτηκε πυροβολισμό, μαχαιρώθηκε στο στήθος και αφέθηκε να πεθάνει όταν απείλησε να εγκαταλείψει τον βίαιο σύντροφό της.

«Ο καθένας από εμάς δίνει τη δική του μάχη», συνέχισε η ηθοποιός. «Η Κρίστι μάς υπενθυμίζει ότι η δύναμη δεν χρειάζεται πάντα να φαίνεται δυνατή – μερικές φορές, αρκεί απλώς να σηκώνεσαι ξανά και ξανά, ανεξάρτητα από το ποιος παρακολουθεί».

Η Σουίνι ολοκλήρωσε τον λόγο της με ένα μήνυμα προς τη νέα γενιά: «Παίζοντας την Κρίστι έμαθα ότι αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας, αλλά το να την ξαναδιεκδικείς, να την ανακτάς. Και σε κάθε νεαρό κορίτσι εκεί έξω, ελπίζω να ξέρετε ότι η δύναμή σας βρίσκεται ήδη μέσα σας».

Η μάχη της θηλής: Από τα ’60s στο #FreeTheNipple

Η εμφάνιση της Σουίνι χωρίς σουτιέν στο κόκκινο χαλί είναι και ο τελευταίος κρίκος σε μια αλυσίδα πολιτισμικών και φεμινιστικών αγώνων που κρατούν δεκαετίες καθώς, πίσω από την τολμηρή διαφάνεια βρίσκεται η ιστορία του Free the Nipple, ενός κινήματος που ξεκίνησε ως αντίδραση στους σεμνότυφους κανόνες και συνεχίζει να μάχεται για την ισότητα του σώματος, ακόμα και σε ψηφιακούς, υποτίθεται επικαιροποιημένους, καιρούς.

Το κίνημα κατά του σουτιέν γεννήθηκε ως αντίποινα κατά των γυναικείων κανόνων που έπνιγαν την έκφραση, συγχρονιζόμενο με το δεύτερο κύμα φεμινισμού κατά τη δεκαετία του 1960.

Εμβληματική στιγμή ήταν ο διαγωνισμός ομορφιάς Μις Αμερική το 1968, όπου διαδηλώτριες έριξαν γυναικεία προϊόντα—ανάμεσά τους και στηθόδεσμους—σε έναν «Κάδο απορριμμάτων Ελευθερίας», εκφράζοντας την απόρριψη των τυπικών συμβάσεων ομορφιάς.

Η τάση της μη χρήσης σουτιέν κέρδισε ιδιαίτερη δημοφιλία τη δεκαετία του ’70, την εποχή της μόδας των χίπις. Για πολλές γυναίκες ήταν ζήτημα άνεσης, για άλλες καθαρά ιδεολογικό: η απενοχοποίηση της θέασης των γυναικείων θηλών κάτω από την μπλούζα, τους έδωσε το ελεύθερο να «ξεφορτωθούν» ένα ένδυμα που θεωρούσαν «επιβαρυντικό».

Διάσημες μορφές όπως η Τζέρι Χολ και η Σίμπιλ Σέπερντ στην ταινία Ο Ταξιτζής (Taxi Driver) υποστήριξαν ένθερμα τη νέα «μόδα», κάνοντας το no-bra λουκ ένα σύμβολο χειραφέτησης.

Ίσοι σε όλα

Οι δεσμοί μεταξύ του Χόλιγουντ και της απελευθέρωσης είναι βαθιές και φτάνουν μέχρι το 1934, όταν ο Κλαρκ Γκέιμπλ προκάλεσε σάλο στην ταινία Συνέβη μια Νύχτα μένοντας χωρίς πουκάμισο.

Την ίδια εποχή, οι άνδρες χρειάστηκε να διαμαρτυρηθούν για να κερδίσουν το δικαίωμα να κυκλοφορούν τόπλες στην παραλία, κάτι που τελικά άλλαξε τους νόμους στη Νέα Υόρκη.

Στη δεκαετία του 1980, οι διαμαρτυρίες επέκτειναν τον νόμο για να επιτρέπεται και στις γυναίκες να είναι τόπλες στη Νέα Υόρκη.

Αυτό το ιστορικό δικαίωμα αξιοποίησε αργότερα η σκηνοθέτις Λίνα Έσκο στην ταινία της Free The Nipple (2012), η οποία ακολούθησε μια φανταστική ομάδα νεαρών γυναικών να διαμαρτύρονται τόπλες στην Times Square, μετατρέποντας το αίτημα σε διεθνές viral σλόγκαν.

Από τον Αλμοδόβαρ στο Instagram

Το κίνημα επανήλθε στο παγκόσμιο προσκήνιο μετά τη λογοκρισία του Instagram στην αφίσα του σκηνοθέτη Πέδρο Αλμοδόβαρ για την ταινία Παράλληλες Μητέρες (Madres Paralelas).

Η αφίσα, που σχεδιάστηκε από τον Χαβιέρ Χαέν, παρουσίαζε μια θηλή γαλουχίας κομμένη ώστε να μοιάζει με μάτι που κλαίει, αλλά αφαιρέθηκε ευρέως από την πλατφόρμα για παραβίαση των οδηγιών της. Η δημόσια συγγνώμη του Instagram χαιρετίστηκε ως νίκη, ωστόσο η πραγματικότητα παραμένει διαφορετική.

Παρά τη διεθνή απήχηση, το hashtag #FreeTheNipple παραμένει «κρυμμένο» στην πλατφόρμα, καθιστώντας ουσιαστικά το κίνημα μια περιστασιακή αναφορά (π.χ. #freethenipple2025) αντί για μια πλήρη εκστρατεία.

Η ψηφιακή λογοκρισία που η Meta επιμένει, παρά τις δικαστικές νίκες και τις τολμηρές εμφανίσεις των σταρ όπως η Σίντνεϊ Σουίνι, επιβεβαιώνει ότι τα διπλά πρότυπα για τη θέαση του γυναικείου σώματος παραμένουν βαθιά ριζωμένα και οι θηλές είναι ακόμη πεδίο μάχης.

Το ερώτημα για την εμφάνιση της Σουίνι, όπως και για όσες έχουν προηγηθεί, όπως αυτές των Μπέλα Χαντίντ, Μάιλι Σάιρους και αναρίθμητων άλλων,  δεν είναι αν «ήταν κατάλληλη για την περίσταση» αλλά γιατί μια στιλιστική επιλογή φέρει τόσο βαρύ κοινωνικό στίγμα στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα.