Η γαλλική… ρετσινιά και η κατάρα που θέλει να σπάσει η Παρί (vids, pics)

Το... καταραμένο γαλλικό ποδόσφαιρο -σε συλλογικό επίπεδο- και η Παρί Σεν Ζερμέν έχουν μπροστά τους μια ιστορική ευκαιρία για να αποτινάξουν οριστικά τη ρετσινιά του ηττοπαθή.

Οι Γάλλοι είναι μεν διάσημοι για το κρασί και την σαμπάνια τους, αλλά όχι και για τη… ρετσίνα. Τουλάχιστον την κανονική, γιατί κατά τα άλλα, η ποδοσφαιρική «ρετσινιά» του λούζερ, έχει ποτίσει στο dna των συλλόγων τους και τους ακολουθεί σταθερά σχεδόν σε όλη την ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου εδώ και 70 χρόνια! Όλα αυτά, μέχρι να μπει στο… chat, η Παρί Σεν Ζερμέν του Λουίς Ενρίκε.

Εντυπωσιακό ποδόσφαιρο αντί για ποδόσφαιρο… εντυπωσιασμού

Την τελευταία διετία, το πρώην project του εντυπωσιασμού -καθοδηγούμενο από το αραβικό χρήμα και την ανάγκη για προβολή, τίτλους, πρωτοσέλιδα και πωλήσεις- έχει δώσει τη θέση του σε ένα καθαρό, ένα αγνό ποδοσφαιρικό project. Ο Νασέρ Αλ Κελαϊφί έδωσε τα κλειδιά του συλλόγου σε έναν αγνό ποδοσφαιράνθρωπο, ο οποίος λειτουργεί με μοναδικό γνώμονα ακριβώς αυτό: την… παραγωγή ποδοσφαίρου. Ο 55χρονος τεχνικός, έχοντας το ίδιο μπάτζετ με τους προκατόχους του, πήρε τους παίκτες που χρειαζόταν, όχι αυτούς με τους περισσότερους ακόλουθους στο instagram ή που θα πουλούσαν τις περισσότερες φανέλες.

Ακολούθησε τη μέθοδό του -τεσταρισμένη και επιτυχημένη από τα χρόνια της «Μπάρτσα»- λιθαράκι το λιθαράκι βελτίωσε μια εντελώς χαλασμένη νοοτροπία ενός ολόκληρου club, μοίρασε ρόλους, αξιοποίησε όλο το διαθέσιμο υλικό και εν τέλει, σχεδόν δύο χρόνια μετά, μπορεί να ειπωθεί με σχετική ασφάλεια ότι έχει φτιάξει μια ομαδάρα που χαίρεσαι να παρακολουθείς, ανεξαρτήτως οπαδικών ή εθνικών προτιμήσεων. Το κυριότερο, έχει φτιάξει μια ομάδα που σε πείθει ότι έχει έρθει η ώρα της για να ανέβει στην κορυφή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

«Μιλώντας», όμως, για κορυφές, κάπου εδώ αρχίζουν τα… προβλήματα για τους Γάλλους. Η Παρί του Λουίς Ενρίκε, δεν έχει να αντιμετωπίσει μονάχα την Ίντερ. Δηλαδή ένα βαρύ brand name και μια άλλη σπουδαία σύγχρονη ομάδα που έχει στον πάγκο της ένα επίσης καταπληκτικό προπονητή που κάνει την δική του προπονητική επανάσταση με τις καινοτόμες και… χαοτικές τακτικές του, τον Σιμόνε Ιντσάγκι. «Αντίπαλος» της Παρί στον μεγάλο τελικό της 31ης Μαΐου στο Μόναχο, θα είναι και η αρνητική παράδοση για τις γαλλικές ομάδες, στα ματς που κρίνουν τίτλους.

Τρεμπλ και… εξορκισμός

Για την ακρίβεια, είναι η απόλυτη υποβάθμιση της έννοιας «αρνητική» να χαρακτηριστεί έτσι η παράδοση των γαλλικών συλλόγων στην Ευρώπη, ειδικά στη σύγχρονη εποχή, τα τελευταία 30 χρόνια. Η Παρί σε αυτό τον τελικό, αν μια βδομάδα νωρίτερα έχει κατακτήσει το γαλλικό κύπελλο στον τελικό με τη Ρεμς, δεν θα κυνηγάει μονάχα ένα ιστορικό τρεμπλ, αλλά και το να ξορκίσει μια κατάρα που -σε συλλογικό επίπεδο- ακολουθεί ένα ολόκληρο έθνος. Μια κατάρα που κρατά τις γαλλικές ομάδες μακριά από ευρωπαϊκό τρόπαιο για ακριβώς 29 χρόνια!

Την ώρα που η σπουδαία Εθνική ομάδα της χώρας, έχει στο παλμαρέ της 2 Παγκόσμια Κύπελλα (1998, 2018) και 2 ακόμη τελικούς (2006, 2022), 2 Euro (1984, 2000) και 1 ακόμη τελικό (2016), 1 Nations League (2021), 2 FIFA Confederation Cup (2001, 2003) και 1 Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο (1984), την ώρα που το γαλλικό ποδόσφαιρο παράγει σταθερά παίκτες παγκόσμιας κλάσης, την ώρα που το πρωτάθλημά της ήταν και παραμένει μια σπουδαία αγορά που βγάζει «διαμάντια», την ώρα που τα προγράμματα ακαδημιών της παραμένουν υψηλότατου επιπέδου, η Γαλλία σε συλλογικό επίπεδο παραμένει… φτωχομάνα.

Πόσο… Big;

Οι γαλλικοί σύλλογοι δεν έφτασαν ποτέ στο επίπεδο που θα τους άρμοζε, βάσει όλων των παραπάνω. Δεν δημιούργησαν ποτέ το brand name των Ισπανών, Άγγλων, Γερμανών και Ιταλών αντιπάλων τους, παρότι μέχρι σήμερα η Ligue 1 ανήκει στο λεγόμενο ευρωπαϊκό Big-5. Πόσο… Big είναι όμως στην πραγματικότητα; Όπως έγραψε το footballmeetsdata λίγες ώρες μετά την πρόκριση των Παριζιάνων επί της Άρσεναλ, έχουν περάσει 29 χρόνια, από όταν μια γαλλική ομάδα κατέκτησε ευρωπαϊκό τρόπαιο, το ένα από τα δύο άλλα γαλλικά τρόπαια. Ήταν βεβαίως και τότε η Παρί, όταν με τον Λουί Φερναντέζ στον πάγκο της και επί χόρτου αστέρες τους Τζορκαέφ, Λοκό, Ενγκοτί και Λαμά, είχε κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων της σεζόν 1995-96, νικώντας 1-0 τη Ραπίντ Βιέννης στο «Κινγκ Μποντουέν» των Βρυξελλών.

Εννέα διαφορετικές χώρες, 62 τρόπαια αλλά η Γαλλία στο… μηδέν

Έκτοτε, 9 διαφορετικές χώρες έχουν πανηγυρίσει ευρωπαϊκό τρόπαιο στη Γηραιά Ήπειρο, αισίως και η Ελλάδα με την κατάκτηση του περσινού Conference League από τον Ολυμπιακό, αλλά όχι η Γαλλία! Για την ακρίβεια, από το Κυπελλούχων του ’96 μέχρι σήμερα, η Ισπανία έχει 26 ευρωπαϊκά τρόπαια, η Αγγλία 13, η Ιταλία 8, η Γερμανία 6, η Πορτογαλία 3, η Ρωσία 2, η Τουρκία, 1, η Ολλανδία 1, η Ουκρανία 1 και τέλος, η Ελλάδα επίσης 1. Κοινώς, έχουν μεσολαβήσει 62 κατακτήσεις ευρωπαϊκών κυπέλλων και μένει να φανεί αν θα γίνουν 63 ή αν η Παρί θα σπάσει αυτή την κατάρα.

Μια κατάρα που σε επίπεδο Champions League ίσως βέβαια ακολουθεί τους γαλλικούς συλλόγους και με τη μορφή της Νέμεσις: Enter… Μαρσέιγ! Στην άλλη μεγάλη γαλλική ομάδα, ανήκει και το άλλο από τα μόλις δύο συνολικά ευρωπαϊκά τρόπαια στην ιστορία των γαλλικών συλλόγων. Το οποίο -αν το καλοσκεφτεί κανείς- παραμένει απολύτως τρελό και παρανοϊκό αν δει κάποιος την συνολική προοπτική: ολόκληρο το γαλλικό ποδόσφαιρο σε συλλογικό επίπεδο, έχει να παρουσιάσει ένα μόλις ευρωπαϊκό παραπάνω από το ελληνικό!

Μπερνάρ Ταπί και έκτοτε… ταπί και ψύχραμοι

Αυτό βεβαίως ήταν και το σημαντικότερο, στο μακρινό ήδη 1993. Στο πρώτο ever Champions League, δηλαδή την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση στη σύγχρονη εποχή της, η Ολιμπίκ Μαρσέιγ του θρυλικού Βέλγου προπονητή, Ρεϊμόν Γκέταλς και των -θρύλων πια- Μπαρτέζ, Ντεσαγί, Ντεσάμπ, Φέλερ, Πελέ, Μπόκσιτς, νικούσε 1-0 την τεράστια Μίλαν του Φάμπιο Καπέλο -και τι σύμπτωση- ξανά σε τελικό που έγινε στο Μόναχο! Ωστόσο, δεν άργησε πολύ να ξεσπάσει το διαβόητο «σκάνδαλο Ταπί».

Ο… αμφιλεγόμενος τότε πρόεδρος των Μασσαλών, Μπερνάρ Ταπί, έξι μέρες πριν τον τελικό με τους «ροσονέρι», δωροδόκησε παίκτες της Βαλενσιέν σε ματς γαλλικού πρωταθλήματος, για να είναι… φρέσκια η ομάδα του στον τελικό. Η χιονοστιβάδα που ξεκίνησε μετά τις αποκαλύψεις, παρέσυρε και τη Μαρσέιγ και το γαλλικό ποδόσφαιρο συνολικά για πάρα πολλά χρόνια, με ελάχιστες ενδιάμεσες αναλαμπές.

Οι δύο κούπες και το τραγικό ποσοστό των Γάλλων σε τελικούς

Εκείνο το ευρωπαϊκό της Μαρσέιγ και τρία χρόνια αργότερα το Κυπελλούχων της Παρί παραμένουν μέχρι σήμερα οι μοναδικές δύο κατακτήσεις γαλλικών συλλόγων σε διοργανώσεις της UEFA. Όπως παραμένει τραγικό και το ποσοστό του γαλλικού ποδοσφαίρου σε τελικούς: 2/16 ήτοι 12,5%! Ειδικότερα από το ’96 και μετά φυσικά, όπως προαναφέρθηκε, υπάρχει το… στρογγυλό 0%.

Στο Champions League, η Παρί το 2020 έχασε από τη Μπάγερν και η Μονακό το 2004 έχασε από την Πόρτο. Στο Κύπελλο UEFA ή Europa League, η Μπορντό έχασε από τη Μπάγερν το ’96, ενώ η… καταραμένη Μαρσέιγ έχασε από Πάρμα (’99), Βαλένθια (04′) και Ατλέτικο Μαδρίτης (’18). Στο Κυπελλούχων, η Παρί έχασε από τη Μπαρτσελόνα το ’97. Μηδέν τρόπαια σε 7 τελικούς.

Μοιραία λοιπόν, η Παρί έχει να… ξορκίσει πολλαπλές κατάρες, προσωπικές και εθνικές, στον φετινό τελικό του Μονάχου…

Για την Ιστορία, ακολουθούν οι τελικοί των γαλλικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις:

Κύπελλο Πρωταθλητριών / Champions League

1955-56 Ρεάλ Μαδρίτης – Ρεμς 4-3
1958-59 Ρεάλ Μαδρίτης – Ρεμς 2-0
1975-76 Μπάγερν Μονάχου – Σεντ Ετιέν 1-0
1990-91 Ερυθρός Αστέρας – Μαρσέιγ 0-0 (5-3 πεν.)
1992-93 Μαρσέιγ – Μίλαν 1-0
2003-04 Πόρτο – Μονακό 3-0
2019-20 Μπάγερν Μονάχου – Παρί Σεν Ζερμέν 1-0
2024-25 Παρί Σεν Ζερμέν – Ίντερ

Κύπελλο UEFA / Europa League

1977-78 Μπαστιά – Αϊντχόφεν 0-0, Αϊντχόφεν – Μπαστιά 3-0
1995-96 Μπάγερν Μονάχου – Μπορντό 2-0, Μπορντό – Μπάγερν Μονάχου 1-3
1998-99 Μαρσέιγ – Πάρμα 0-3
2003-04 Μαρσέιγ – Βαλένθια 0-2
2017-18 Μαρσέιγ – Ατλέτικο Μαδρίτης 0-3

Κύπελλο Κυπελλούχων

1991-92 Μονακό – Βέρντερ Βρέμης 0-2
1995-96 Παρί Σεν Ζερμέν – Ραπίντ Βιέννης 1-0
1996-97 Παρί Σεν Ζερμέν – Μπαρτσελόνα 0-1

Πηγή: in.gr

Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από