Με την μπάλα χαμηλά και με τη σιγουριά του ισχυρού

Η φετινή σεζόν, είναι η πρώτη από εκείνες της επιστροφής που η ΑΕΚ έχει κάνει το «ερχόμαστε» πράξη. Πρωταγωνιστώντας στο πρωτάθλημα, κυνηγώντας τους δύο εγχώριους τίτλους μέχρι τέλους και έχοντας πραγματοποιήσει και μια εξαιρετική πορεία στην Ευρώπη. Που ολοκληρώθηκε με ψηλά το κεφάλι, στο Κίεβο. Η Ένωση, προχωρώντας βήμα-βήμα και διορθώνοντας τα λάθη των προηγούμενων ετών, έχει κατορθώσει να βρεθεί στο επίπεδο μιας… κανονικής ΑΕΚ, περιμένοντας πλέον και την επιστροφή στη Νέα Φιλαδέλφεια για να πατήσει ακόμα πιο γερά στα πόδια της.

Οι Κιτρινόμαυροι διεκδικούν φέτος το πρώτο τους πρωτάθλημα μετά από 24 χρόνια, φτάνοντας σε αυτό το σημείο χωρίς φανφάρες και εντυπωσιασμούς. Κρατώντας χαμηλά την μπάλα σε εξωαγωνιστικό επίπεδο, ακόμα και σε περιόδους όπως η τωρινή. Όπου οι αντίπαλοι βρίσκονται στα… μαχαίρια και το κλίμα είναι κάτι παραπάνω από τεταμένο. Η Ένωση έχει επιλέξει σε όλο αυτό το σκηνικό μια διαφορετική τακτική. Που δεν δείχνει αδυναμία, αλλά αντίθετα φανερώνει και το πόσο ισχυρή αισθάνεται πλέον σε διοικητικό αλλά και αγωνιστικό επίπεδο.

Ακόμα και σε περιπτώσεις που βρέθηκε ζημιωμένη από διαιτητικά σφυρίγματα, η ΑΕΚ επέλεξε την πολιτική των χαμηλών τόνων. Φροντίζοντας να στείλει ωστόσο έμμεσα ή ακόμα και άμεσα μηνύματα (όπως η επίσκεψη του Δημήτρη Μελισσανίδη στην ΚΕΔ) για τις προθέσεις της ενόψει συνέχειας. Χωρίς, πάντως, να σηκώσει τους τόνους και να μπει σε μια διαδικασία κραυγών και πολέμου.

Είναι δεδομένο πως όλοι εντός Ένωσης έχουν εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους και πιστεύουν πως ο τίτλος μπορεί στο τέλος να βαφτεί κιτρινόμαυρος. Από την διοίκηση της ομάδας, μέχρι τον Μανόλο Χιμένεθ και τους παίκτες του. Οι οποίοι έχουν δημιουργήσει ένα σύνολο που μπορεί να υστερεί σε μπάτζετ έναντι εκείνων του Ολυμπιακού ή του ΠΑΟΚ, όμως υπερέχει σε στοιχεία που όπως φαίνεται, μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Η ομοιογένεια, το πάθος, η προσήλωση, η φιλοδοξία και η «δίψα» για τίτλους, είναι βασικά χαρακτηριστικά αυτής της ΑΕΚ, που δείχνει πιο έτοιμη από ποτέ για την επιστροφή στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Βεβαίως κάποια από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, τα είχε εμφανίσει ξανά κατά το παρελθόν η ΑΕΚ, χωρίς στο τέλος να γευτεί το νέκταρ της επιτυχίας. Στο ξεκίνημα της διοίκησης Νικολαΐδη και συγκεκριμένα τη σεζόν 2004-2005, η ομάδα είχε καταφέρει να διεκδικεί το πρωτάθλημα, τουλάχιστον μέχρι εκείνο το παιχνίδι με τον Ιωνικό. Όταν το γκολ του Νατσούρα στο ΟΑΚΑ είχε τελειώσει την υπόθεση τίτλος και έκοψε οριστικά τις ελπίδες της ΑΕΚ προς το όνειρο. Βεβαίως οι διαφορές της τότε ΑΕΚ με την σημερινή είναι πολλές.

Παρότι η πολιτική και η φιλοσοφία γύρω από τα τεκταινόμενα του ελληνικού ποδοσφαίρου έχει κοινά σημεία. Αφού και τότε, η διοίκηση Νικολαΐδη είχε επιλέξει τον δρόμο των χαμηλών τόνων, μη μετέχοντας στις διαμάχες της εποχής, όπου κυριαρχούσαν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός.

Η διαφορά όμως του τότε με το τώρα, αφορά στο πόσο δυνατή αισθάνεται και είναι η ΑΕΚ. Την περίοδο που περιγράφουμε, η επιλογή της… σιωπής ήταν μονόδρομος για την Ένωση, μιας και δεν είχε το ανάστημα που θα της επέτρεπε να μπει σε άλλες διαδικασίες. Σε οικονομικό και όχι μόνο επίπεδο. Αφού η πορεία που πραγματοποίησε για να φτάσει τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε να διεκδικεί το πρωτάθλημα, κρίθηκε και δικαίως ως υπέρβαση. Κάτι, που φέτος δεν ισχύει.

Η ΑΕΚ πατάει γερά στα πόδια της, έχει τη δύναμη να διεκδικήσει στα ίσια αυτά που της αναλογούν και αυτό δεν χρειάζεται να το… φωνάζει. Μιας η ομάδα μπορεί και δίνει τις απαντήσεις εντός γραμμών. Όπως κάνει από την αρχή της σεζόν, κερδίζοντας τον σεβασμό ακόμα και των αντιπάλων. Έχοντας ωστόσο μια διοίκηση, που είναι σε θέση να εξασφαλίσει πως θα είναι προστατευμένη.

Ειδικά, μετά το «πάθημα» του τελικού με τον ΠΑΟΚ και το γκολ του… Καλφόγλου, που φαίνεται πως άλλαξε και τους συσχετισμούς σε ότι έχει να κάνει με την σχέση της Ένωσης με τους Θεσσαλονικείς. Η οποία σήμερα βρίσκεται σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Είναι ξεκάθαρο πως η φετινή χρονιά αποτελεί ορόσημο για την ΑΕΚ. Που έχει μπροστά της την ευκαιρία να αλλάξει τη σύγχρονη ιστορία της και να κάνει το ξεκίνημα για μια δεύτερη περίοδο κυριαρχίας στο ελληνικό πρωτάθλημα. Επιστρέφοντας μετά από δυόμιση δεκαετίες και πάλι στην κορυφή, μέσω της οδού που η ίδια επέλεξε. Με οργάνωση, μεθοδικότητα και την μπάλα… χαμηλά.