Άρης: Το φάουλ στον Αλφαρέλα πριν το 0-1 και ο Παναθηναϊκός που κρύβεται πίσω από τη διαιτησία

Άρης – Παναθηναϊκός 1-1 στο ντέρμπι του Βικελίδης, με την ομάδα του Χρήστου Κόντη να δείχνει πιο ικανή για τη νίκη, αλλά να εμφανίζει νοοτροπία μικρομεσαίας ομάδας και τελικά να τιμωρείται και εκείνη του Μανόλο Χιμένεθ να θέλει, αλλά να μην μπορεί, επηρεασμένη από τα πολλά αγωνιστικά προβλήματα, αλλά και τα «πειράματα» του Ισπανού τεχνικού.

Εν τέλει το ισόπαλο αποτέλεσμα ήταν πέρα για πέρα δίκαιο και ας προσπαθούν κάποια «γραφεία Τύπου» να κάνουν το άσπρο… πράσινο περί κατάφωρης διαιτητικής αδικίας. Δεν τους αρέσουν οι Γερμανοί διαιτητές και τους αρέσουν οι Έλληνες που συνήθως τους ευνοούν.

Ρίχνοντας μια ματιά στις επίμαχες φάσεις που επικαλείται ο Παναθηναϊκός διαπιστώνει κανείς οτι επί της ουσίας η διαιτησία δεν αδίκησε ούτε ευνόησε κανέναν.

Πρώτα από όλα έχουμε τη φάση για την οποία διαμαρτύρεται ο Άρης, με το φάουλ πάνω στον Αλφαρέλα, λίγο πριν το γκολ του Παναθηναϊκού. Την οποία φυσικά «πνίγουν» οι πράσινοι γιατί δεν βολεύει τη ρητορική της αδικίας.

Παίκτης του Παναθηναϊκού τραβά παρατεταμένα τον Γάλλο μεσοεπιθετικό, με τους οπαδούς που βρίσκονταν στην η θύρα 2 που ήταν πιο κοντά στο συμβάν να ξεσηκώνονται σε διαμαρτυρίες. Τίποτα o Φέλιξ Τσβάιερ, 0-1 ο Παναθηναϊκός.

Αν λοιπόν υπάρχει αλλοίωση στο παιχνίδι συντελείται σε εκείνο το χρονικό σημείο καθώς είναι πολύ νωρίς και «γκρεμίζει» τα πλάνα της ομάδας που δέχεται ένα τέτοιο γκολ. Προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν υπήρξε αλλοίωση εις βάρος κανενός, αλλά η παραπάνω φάση είναι πολύ πιο «καθαρή» από εκείνες για τις οποίες διαμαρτύρεται το «τριφύλλι».

Πάμε να τις δούμε… Από τα ριπλέι που βλέπουμε που δεν είναι καλά, το μαρκάρισμα του Ρόουζ στον Γερεμέγεφ γίνεται κατά πάσα πιθανότατα εκτός περιοχής (από τη λήψη μπροστά). Άρα πέναλτι γιοκ. Σε κάθε περίπτωση είναι μια φάση που δεν έχουμε ξεκάθαρη εικόνα, άρα πώς κάποιοι εκφράζονται με τόση σιγουριά οτι ο παίκτης του τριφυλλιού ήταν εντός περιοχής ή έστω πατούσε τη γραμμή; Πώς αλλιώς όμως θα βολέψει το αφήγημά τους;

Οσον αφορά τη φάση του Τσέριν, εκεί τα ριπλέι είναι ξεκάθαρα και είναι εμφανές οτι δεν υπάρχει καμία παράβαση. Τα πόδια των δυο ποδοσφαιριστών μπερδεύονται χωρίς να υπάρχει πρόθεση από κανέναν να ρίξει τον άλλον, αλλά με τον παίκτη του Παναθηναϊκού να είναι εκείνος που προκαλεί την επαφή έχοντας μπει στο πεδίο που κινείται ο Φαντιγκά.  Οσον αφορά την επαφή του ποδοσφαιριστή του Άρη με εκείνον του τριφυλλιού φυσικά και η δύναμη με την οποία τον ακουμπά στην πλάτη δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανή να τον ρίξει κάτω. Απλά μόλις ο Τσέριν αισθάνεται το χέρι του αντιπάλου του πάνω κάνει μια ωραιότατη βουτιά, την οποία συνοδεύει με έναν εξίσου εμφατικό μορφασμό μπας και πείσει τον διαιτητή για ανατροπή.

Επειδή όμως είναι Γερμανός και Elite δεν… μάσησε και σωστά άφησε το παιχνίδι να εξελιχθεί. Αν ήταν Έλληνας θα γυρνούσε τη φάση πίσω για να ακυρώσει το γκολ του Άρη ανακαλύπτοντας κάνα… touch!

Οι όποιες λοιπόν δικαιολογίες του Παναθηναϊκού οτι δεν κέρδισε λόγω διαιτησίας κακό κάνουν στον ίδιο να τις πιστεύει. Με χαρά διαπίστωσα από μια γύρα στο διαδίκτυο οτι η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών του δεν στέκονται στη διαιτησία αλλά στο πραγματικό πρόβλημα που ήταν η κάκιστη νοοτροπία που έδειξε η ομάδα του Κόντη.

Ξεκινά στο ντέρμπι με γκολ… από τα αποδυτήρια κι αντί να χτίσει πάνω σε αυτό τι κάνει; Παίζει μαζικά πίσω για πάνω από 70 λεπτά, προσπαθώντας να «παγώσει» τον ρυθμό και όχι να βγει μπροστά για ένα δεύτερο τέρμα που θα κλείδωνε τη νίκη.

Κι αυτό τη στιγμή που έχει απέναντί της έναν Άρη που  είναι αφενός «μπερδεμένος» από το 4-4-2 του Χιμένεθ (έως ότου ο Ισπανός το γυρίσει σε 4-2-3-1) και αφετέρου εμφανώς επηρεασμένος από τα πολλά προβλήματα τραυματισμών καθώς και οι παίκτες που γύρισαν (Γένσεν, Αλφαρέλα) ήταν εμφανώς εκτός φόρμας.

Μετά την ισοφάριση στο 75΄ωστόσο, ο Παναθηναϊκός είχε 23 ολόκληρα λεπτά (μαζί με τα σχεδόν 8 λεπτά καθυστερήσεων) για να σκοράρει και τι έκανε; Σχεδόν τίποτα. Είχε την κατοχή, άσκησε πίεση στον Άρη, αλλά έχασε μόλις μια μεγάλη ευκαιρία κι αυτή στο 90+2’… Τελικά το ποδόσφαιρο τον τιμώρησε.

Από την πλευρά του ο «Θεός του πολέμου» έδειξε κακή εικόνα μετά την ισοφάριση, καθώς όχι μόνο δεν κυνήγησε την ολική ανατροπή, αλλά επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να τον κλείσει στην περιοχή του. Πιθανότατα οι «κιτρινόμαυροι» να μην μπορούσαν να το κάνουν από θέμα δυνάμεων, όπως μαρτυρούν και οι δηλώσεις του Χιμένεθ μετά το παιχνίδι. Άλλωστε με το ζόρι βγήκε το 90λεπτο καθώς ο Φαμπιάνο αποχώρησε με πρόβλημα και ο Ρόουζ χρειάστηκε να «σφίξει τα δόντια» για να βγάλει το ματς μιας και ο Άρης ξέμεινε από αλλαγές.

ΥΓ: Ο Κόντης δήλωσε ότι το γρήγορο γκολ δεν ωφέλησε την ομάδα του! Δηλαδή κάποια ομάδα μπορεί να σκοράρει σε ένα ντέρμπι αλλά αν το γκολ έρθει στο πρώτο 10λεπτο δεν μας κάνει. Το αν ο Παναθηναϊκός γύρισε πίσω για 70+λεπτά ευθύνεται ο προπονητής (δηλαδή ο ίδιος) και όχι το γρήγορο γκολ.

ΥΓ1: Αν συνεχίσουν οι πράσινοι να κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι (με κυριότερο την αδυναμία να τελειώσουν φάσεις) και να επικαλούνται τη διαιτησία θα χάσουν κι άλλους βαθμούς.

ΥΓ2: Επίσης να μην ξεχνάμε το χτύπημα που δέχθηκε ο Ρόουζ στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους εντός της περιοχής και για το οποίο ο Άρης ζήτησε πέναλτι.

ΥΓ3: Η απόκτηση βασικού στόπερ πρέπει να είναι από τις προτεραιότητες για τον Αρη τον Ιανουάριο.