Ρωτάνε και… ανησυχούν για τον Αρη που επέστρεψε «εκκωφαντικά»

Η εικόνα των σχεδόν κατάμεστων Καυτανζογλείου και Βικελίδης και μάλιστα με ομάδες «αντιεμπορικές» όπως είναι η ΑΕΛ και ο Λεβαδειακός, προκάλεσε τον θαυμασμό ολόκληρης της ποδοσφαιρικής Ελλάδας. Βλέπετε σε ένα πρωτάθλημα πολύ χαμηλού επιπέδου, κακής οργάνωσης, κακής διαιτησίας, γεμάτο βία και ατιμωρησία, που συνεχώς φθίνει, τέτοιες σπάνιες εικόνες  «ξενίζουν».

Και όχι μόνο ξενίζουν, αλλά παράλληλα προκαλούν τον φθόνο, τον φόβο και την ανησυχία, μπρος στην επερχόμενη απώλεια των κεκτημένων που είχαν αποκτήσει κάποιοι, ελλείψει ενός ισχυρού Άρη την τελευταία (τουλάχιστον) 6ετία..

Τις τελευταίες ημέρες διαβάζω ή ακούω αστείες τοποθετήσεις του στυλ ότι «Ο Αρης γεμίζει τα γήπεδα γιατί δεν αντέχει να βλέπει τον αιώνιο αντίπαλο ΠΑΟΚ να… θεριεύει».  Και γενικά διάφορες τέτοιες απόψεις είτε δημοσιογράφων, είτε απλών φιλάθλων σε οπαδικά φόρουμ ή μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ε, λοιπόν μάγκες η αλήθεια είναι αυτή: Ο αρειανός πηγαίνει στο γήπεδο για έναν απλό λόγο: Γιατί γουστάρει και υπεραγαπά την ομάδα του! Γιατί είναι ο πιο διψασμένος λαός από τις υπόλοιπες μεγάλες ομάδες και γιατί έχει περάσει τα πάνδεινα στα 104 της πλούσιας ιστορίας του. Γιατί λίγα από αυτά τα 104 χρόνια έχει δει τον Αρη να είναι πραγματικός Άρης και φυσικά έχει κατακτήσει πολύ λιγότερα τρόπαια από όσα πραγματικά του αρμόζουν βάσει μεγέθους.

Για έχει υποστεί 100 φορές χειρότερης μορφής κακουχίες από τους υπόλοιπους μεγάλους και έχει αντέξει! Και είναι ακόμη εκεί. Στα… τσιμέντα και στα πέταλα του Βικελίδης και των άλλων γηπέδων, να στηρίζει, να ελπίζει και να ονειρεύεται. Ο Αρειανός κατάφερε να διατηρήσει σχεδόν αναλλοίωτη τη δυναμική του και αυτό ενοχλεί, ξεβολεύει, εκπλήσσει.

Πιθανώς η συσπείρωση αυτή να εκπλήσσει ακόμη και τους ίδιους τους αρειανούς, καθώς εκεί που λένε «τα παρατάμε, δεν αντέχουμε άλλο», εκεί βρίσκουν τη δύναμη και πηγαίνουν 15.000 με τα Τρίκαλα στη Β’ Εθνική (στον τρίτο υποβιβασμό της ομάδας παρακαλώ) ή «φιγουράρουν» στην 2η θέση του μέσου όρου εισιτηρίων της Basket League (στο περσινό πρωτάθλημα) πάνω από τον Ολυμπιακό των Αγγελόπουλων και του Βασίλη Σπανούλη!

Αυτός είναι όμως ο Άρης εδώ και 104 χρόνια. Αναγεννάται από τις «στάχτες» του, έχοντας ένα πολύ «σκληρό» DNA το οποίο έχει την ικανότητα να γεννά οπαδούς έστω κι αν ο σύλλογος φυτοζωεί. Έστω κι αν οι δίπλα και γενικότερα οι γύρω… θεριεύουν και κατακτούν τίτλους, ο Άρης απαντά με εκδρομή 26.000 οπαδών στην Αθήνα (πριν από λίγα χρόνια στον τελικό με τον Παναθηναϊκό) και με μ.ο. 12,788 εισιτηρίων μετά από δυο ματς με αντιεμπορικούς αντιπάλους στο φετινό πρωτάθλημα.

Εστω κι αν το δείγμα είναι μικρό, ο Άρης έχει ήδη μεγαλύτερο μέσο όρο εισιτηρίων από την πρωταθλήτρια ΑΕΚ (η οποία μάλιστα επέστρεψε στους ομίλους του Champions League μετά από χρόνια), αλλά και από τον Παναθηναϊκό το δεύτερο μέγεθος στον ελληνικό αθλητισμό όσον αφορά των αριθμό των οπαδών. Και αναλόγως θα συνεχίσει, πιθανώς ακόμη πιο δυναμικά καθώς υπάρχουν πολλά ντέρμπι, αλλά και σημαντικά ματς (όπως πχ με τον Αστέρα Τρίπολης την 5^η αγωνιστική).

Όταν λοιπόν ο Αρης δέχεται τέτοιες μαζικές επιθέσεις από πολλές πλευρές, το συναίσθημα που θα πρέπει να διακατέχει τους οπαδούς του δεν πρέπει να είναι ούτε θυμός, ούτε νεύρα, ούτε αγανάκτηση. Θα πρέπει να είναι πολύ απλά: Α Π Ο Λ Α Υ Σ Η. Με απλά λόγια σου λένε «ασχολούμαστε μαζί σου γιατί είσαι ΜΕΓΕΘΟΣ. Γιατί αξίζει να ασχοληθούμε. Γιατί μας δίνεις κλικ, μας δίνεις ακροαματικότητες και μας ανεβάζεις τις πωλήσεις. Γιατί το κοινό στο οποίο απευθυνόμαστε, όταν μιλάμε αρνητικά για σένα αφιονίζεται! Γιατί σε υπολογίζει, γιατί τον ενοχλείς και γιατί ξέρουμε ότι πουλάς».

Για να σε συζητούν σημαίνει ότι είσαι Μ Ε Γ Α Λ Ο Σ. Κανείς δεν ασχολείται με κάποιον αμελητέο. Κι αν ασχοληθεί θα το κάνει 1-2 φορές το χρόνο και όχι κάθε λίγο και λιγάκι όπως γίνεται με τον Αρη. Στην ουσία όλοι αυτοί εκτίθενται γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι αυτά που γράφουν ουσιαστικά επιστρέφει ως «μπούμερανγκ» εις βάρος τους και τους Και απλά επιβεβαιώνουν τα παραπάνω.

Από εκεί και πέρα, βλέπω άλλους να αναρωτιούνται «Μα καλά, που τα βρίσκει ο Καρυπίδης τα χρήματα για να φτιάξει τόσο καλή ομάδα; Δεν θα αντέξει, θέμα μηνών είναι», λες και τους έβαλες κάποιος ορκωτούς λογιστές στις επιχειρήσεις του. Μάλλον ενδόμυχα εκφράζουν την κρυφή επιθυμία τους ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Άρης να αποτύχει βλέποντας τον Αρη να έχει επιστρέψει δυνατός, υγιής και στα «κιλά» του.

Αρχικά εύχονταν η ομάδα να μην ανέβει καθώς είχαν βρει την ηρεμία τους έξι χρόνια που ο «Θεός του πολέμου» δεν Αφού οι κίτρινοι επέστρεψαν και μαθηματικά, κατέφυγαν στην … ευχή Νο2. «Ε, καλά ο Αρης θα παλεύει για να μην πέσει, θα είναι εβδομο-δέκατος» κτλ. Τελικά ούτε αυτή η ευχή φαίνεται να πιάνει καθώς η νέα ομάδα βγάζει υγεία σε όλα τα επίπεδα και δείχνει ικανή για σημαντικά πράγματα τα προσεχή χρόνια.

Προσωπικά δεν γνωρίζω αν ο Καρυπίδης φανεί αντάξιος του τεράστιου καραβιού που λέγεται Άρης και μπορέσει να το κουμαντάρει.  Ούτε βεβαίως θέλω να γίνω υπερασπιστής του. Στο χέρι του είναι  να τα καταφέρει. Απλα μέχρι τώρα τα πάει πολύ καλά και αυτό οφείλουμε να του το πιστώσουμε. Οι αρειανοί έχουν «καεί» πολλάκις στο παρελθόν, από επενδυτές… μεγάλους και σίγουρους, Ζαχουδάνηδες, Σείχηδες, οπαδούς-προέδρους και ένα σωρό άλλους που αποδείχθηκαν τραγικά κατώτεροι των απαιτήσεων ενός τόσο μεγάλου συλλόγου. Και πολύ καλά κάνουν και είναι επιφυλακτικοί.

Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι ο κόσμος του Άρη έχει τέτοια δυναμική που θα επιστρέψει -και στο πολλαπλάσιο μάλιστα- τις επενδύσεις που θα κάνει ο μεγαλομέτοχος που θα τον σεβαστεί. Εκείνος που θα δώσει όραμα, που (επιτέλους) θα αποδειχθεί ειλικρινής και φερέγγυος απέναντι στον σύλλογο και που θα κάνει τον Άρη αληθινό Άρη, θα ανταμειφθεί αναλόγως από τους οπαδούς του. Όπως ήδη βλέπουμε να γίνεται φέτος.

Γιατί ο αρειανός στηρίζει μαζικά σε όλα τα επίπεδα και γεμίζει τα γήπεδα για έναν και μοναδικό λόγο: Για τον Άρη και ΜΟΝΟ! Η να το πως οπως ακριβώς το νιώθουν εκείνοι: «Γιατι. Άρη τους δεν γινεται αλλιως…».