Καταραμένος Σεπτέμβριος: Τεράστιες τραγωδίες που έχουν «ταυτίσει» τον 9 μήνα του χρόνου με χιλιάδες νεκρούς! (vids)

Ο ισχυρός σεισμός που ταρακούνησε Εύβοια, Αττική και Βοιωτία κυρίως τα ξημερώματα της Τρίτης 9 Σεπτεμβρίου ξύπνησε μνήμες από τον ισχυρό σεισμό του 1999 στην Πάρνηθα που άφησε πίσω του πάνω από 140 νεκρούς! Ωστόσο ο σεισμός της Πάρνηθας δεν είναι η μόνη καταστροφή που έχει ταυτιστεί με τον μήνα Σεπτέμβριο! Ο Σεπτέμβριος είναι ένας μήνας καταραμένος, αφού αρκετές τραγωδίες με χιλιάδες νεκρούς έχουν χτυπήσει την παγκόσμια κοινότητα! Με αφορμή τις «μαύρες» αυτές μνήμες το Athensmagazine.gr σας κάνει ένα… ταξίδι στο παρελθόν και σας θυμίζει γιατί ο Σεπτέμβριος θεωρείται ο πιο καταραμένος μήνας του χρόνου…

Διαβάστε επίσης: Σπουδαία νέα για Ποντένσε, Στρεφέτσα – Τι είπε ο Ντάνι με τον Μεντιλίμπαρ στο Ρέντη για Σέρρες και Πάφο

Η μοιραία σύγκρουση των αμαξοστοιχιών στο Δερβένι λίγες ώρες μετά το δημοψήφισμα του 1968

Τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 1968, ξεκίνησαν με μιάμιση ώρα διαφορά δύο αμαξοστοιχίες από την Κυπαρισσία για την Αθήνα. Η κάθε μια μετέφερε περίπου 2.500 επιβάτες. Οι περισσότεροι είχαν πάει στον τόπο καταγωγής τους προκειμένου να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα της προηγούμενης ημέρας που είχε διενεργήσει η Χούντα για το νέο σχέδιο Συντάγματος.

Στις 15:15 το μεσημέρι, η πρώτη αμαξοστοιχία (υπ’ αριθμόν 304), αναχώρησε από την Πάτρα και στις 18:20 περίπου βρισκόταν ένα χιλιόμετρο μετά το Δερβένι Κορινθίας. Η αμαξοστοιχία αυτή ήταν ταχεία αλλά σταματούσε σε όλους τους σταθμούς.

Η δεύτερη αμαξοστοιχία (υπ’ αριθμόν 306), ξεκίνησε από την Πάτρα στις 16:24. Επρόκειτο για υπερταχεία, η οποία σταματούσε μόνο στους μεγάλους σταθμούς. Ενώ λοιπόν η 304 βρισκόταν κοντά στο Δερβένι, ξαφνικά κάποια ή κάποιος τράβηξε τον μοχλό του σήματος κινδύνου (ποτέ δεν ξεκαθαρίστηκε ποιος τον τράβηξε και για ποιον λόγο, αν και ακούστηκαν πολλά σενάρια εκείνη την εποχή). Ο μηχανοδηγός ελάττωσε ταχύτητα και το τρένο ακινητοποιήθηκε. Οι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι κατέβηκαν και αφού τοποθέτησαν προειδοποιητικό σήμα στο πίσω μέρος του τρένου, για να ενημερώσουν τον μηχανοδηγό της 306, προσπάθησαν να δουν τι ακριβώς είχε γίνει με το σήμα κινδύνου.

Στο μεταξύ, η αμαξοστοιχία 306 πλησίαζε. Μαζί με τον μηχανοδηγό και τον βοηθό του στον χώρο της μηχανής βρισκόταν ακόμα ένας μηχανοδηγός, που είχε ανεβεί στην Πάτρα, και ο οποίος, αν και αδειούχος, ανέλαβε να οδηγήσει το τρένο για να ξεκουράσει τον συνάδελφό του, καθώς και ακόμα ένας σιδηροδρομικός. Όταν αντιλήφθηκαν το προπορευόμενο σταματημένο τρένο, ήταν αργά.

Η μηχανή της 306 έπεσε πάνω στο τελευταίο βαγόνι της 304, το οποίο μεταβλήθηκε σε μια άμορφη μάζα, ενώ ακόμα τρία βαγόνια εκτροχιάστηκαν. Ο τραγικός απολογισμός ήταν 34 νεκροί και περισσότεροι από 150 τραυματίες.

Ο σεισμός της Αθήνας: 7 Σεπτεμβρίου 1999 – Η μέρα που η Πάρνηθα έγινε εφιάλτης

Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1999, η Αθήνα βυθίστηκε σε μια νύχτα τρόμου και καταστροφής. Ένας ισχυρός σεισμός, μεγέθους 5,9 Ρίχτερ, με επίκεντρο τον ορεινό όγκο της Πάρνηθας, τάραξε την πρωτεύουσα. Ο σεισμός, ο οποίος ήταν ο φονικότερος της σύγχρονης ιστορίας της Αθήνας, άφησε πίσω του πάνω από 140 νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και ανυπολόγιστες υλικές ζημιές.

Ήταν 2:56 το μεσημέρι, μια ώρα που οι περισσότεροι κάτοικοι της Αθήνας βρίσκονταν στα σπίτια τους ή στις δουλειές τους. Η δόνηση, αν και είχε διάρκεια μόλις 15 δευτερόλεπτα, ήταν σφοδρή και καταστροφική. Η Πάρνηθα, με το επίκεντρο του σεισμού να βρίσκεται κοντά σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, μετατράπηκε σε έναν εφιάλτη.

Η εικόνα που αντίκρισε ο κόσμος ήταν σοκαριστική. Κτίρια κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα, με τον πιο τραγικό απολογισμό να σημειώνεται σε περιοχές όπως το Μενίδι, τα Άνω Λιόσια και οι Θρακομακεδόνες. Η κατάρρευση του εργοστασίου της «Ρικομέξ» ήταν μια από τις πιο θλιβερές στιγμές της τραγωδίας, με πολλούς εργαζόμενους να χάνουν τη ζωή τους κάτω από τα συντρίμμια.

Ο κόσμος, πανικόβλητος, βγήκε στους δρόμους. Δεκάδες χιλιάδες Αθηναίοι πέρασαν τη νύχτα σε πάρκα, πλατείες και ανοιχτά γήπεδα, φοβούμενοι τους μετασεισμούς. Η κινητοποίηση των σωστικών συνεργείων ήταν τεράστια, με πυροσβέστες, διασώστες και εθελοντές να δίνουν μάχη με τον χρόνο για να απεγκλωβίσουν τους επιζώντες.

Ο απολογισμός της τραγωδίας ήταν οδυνηρός. Πάνω από 140 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, και χιλιάδες τραυματίστηκαν. Η οικονομική ζημιά ήταν ανυπολόγιστη, με δεκάδες χιλιάδες κτίρια να έχουν υποστεί ζημιές ή να έχουν καταστραφεί ολοσχερώς. Η Αθήνα, μια πόλη που θεωρούταν σχετικά ασφαλής από μεγάλους σεισμούς, συνειδητοποίησε με τον πιο σκληρό τρόπο την ευπάθειά της.

Ο σεισμός του 1999 έφερε στην επιφάνεια μια σειρά από σοβαρά προβλήματα. Η ανεπάρκεια των οικοδομικών κανονισμών, η έλλειψη ετοιμότητας των κρατικών αρχών και η απουσία ενός οργανωμένου σχεδίου αντιμετώπισης έκτακτων καταστάσεων, ήταν όλα θέματα που απασχόλησαν την κοινή γνώμη. Η κυβέρνηση, υπό τον Κώστα Σημίτη, δέχτηκε σφοδρή κριτική για τον χειρισμό της κατάστασης.

Η 7η Σεπτεμβρίου 1999 παραμένει μια ημέρα μνήμης και προβληματισμού. Είναι μια ημέρα που μας θυμίζει ότι η φύση είναι μια δύναμη που δεν μπορεί να ελεγχθεί, και ότι η ανθρώπινη ζωή είναι εύθραυστη. Η τραγωδία αυτή οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές στους οικοδομικούς κανονισμούς, στην ενίσχυση των σωστικών συνεργείων και στην ευαισθητοποίηση του κοινού για την αντισεισμική προστασία.

Η μνήμη των θυμάτων και η καταστροφή που βίωσε η Αθήνα εκείνο τον Σεπτέμβριο, αποτελούν μια διαρκή υπενθύμιση ότι η ασφάλεια, η πρόληψη και η ετοιμότητα είναι ζητήματα εθνικής σημασίας. Μένει να δούμε αν η Ελλάδα θα καταφέρει να επουλώσει τις πληγές της και να βγει πιο δυνατή και πιο σοφή από αυτή την οδυνηρή εμπειρία.

«Εξπρές Σάμινα»: Η τραγωδία που πάγωσε το Αιγαίο – Το ναυάγιο της Πάρου και οι 81 νεκροί

Σαν σήμερα, στις 26 Σεπτεμβρίου του 2000, η Ελλάδα βίωσε μια από τις πιο οδυνηρές ναυτικές τραγωδίες της σύγχρονης ιστορίας της. Το επιβατηγό-οχηματαγωγό πλοίο «Εξπρές Σάμινα» προσέκρουσε στις ξέρες «Πόρτες», ανοιχτά της Πάρου, και βυθίστηκε. Το ναυάγιο, που συνέβη μέρα μεσημέρι, στοίχισε τη ζωή σε 81 ανθρώπους, αφήνοντας πίσω του ένα σοκ, ένα αίσθημα αδικίας και μια εθνική τραγωδία που συγκλόνισε ολόκληρο το πανελλήνιο.

Η μοιραία πτήση του «Εξπρές Σάμινα» είχε ξεκινήσει από τον Πειραιά με προορισμό την Πάρο, τη Νάξο, την Ικαρία και τη Σάμο. Στο πλοίο επέβαιναν 533 επιβάτες και 170 μέλη πληρώματος. Οι καιρικές συνθήκες ήταν ιδιαίτερα άσχημες, με ισχυρούς ανέμους, αλλά το πλοίο είχε λάβει όλες τις απαραίτητες άδειες για να ταξιδέψει.

Η τραγωδία συνέβη γύρω στις 10 το βράδυ. Το πλοίο, κινούμενο με μεγάλη ταχύτητα, προσέκρουσε στις ξέρες «Πόρτες», κοντά στην Πάρο. Η πρόσκρουση προκάλεσε ένα τεράστιο ρήγμα στα ύφαλα του πλοίου, με αποτέλεσμα να αρχίσει να βυθίζεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Το πλέον σοκαριστικό στοιχείο που αποκαλύφθηκε αργότερα, ήταν ότι το ναυάγιο δεν ήταν αποτέλεσμα της κακοκαιρίας, αλλά αμέλειας. Ο πλοίαρχος και μέλη του πληρώματος δεν είχαν δώσει την απαραίτητη προσοχή στην πλοήγηση. Κάποιοι από τους αξιωματικούς του πλοίου φέρεται να παρακολουθούσαν ποδοσφαιρικό αγώνα στην τηλεόραση. Η τραγωδία, λοιπόν, ήταν αποτέλεσμα ανθρώπινου λάθους και αδιαφορίας.

Ο απολογισμός της τραγωδίας ήταν οδυνηρός. Από τους 533 επιβάτες, οι 81 έχασαν τη ζωή τους. Ορισμένοι πνίγηκαν, ενώ άλλοι πέθαναν από το κρύο της θάλασσας. Η εικόνα που μεταδόθηκε από τα μέσα ενημέρωσης, με τους επιζώντες να κολυμπούν στα νερά του Αιγαίου και τα σωστικά συνεργεία να προσπαθούν να τους σώσουν, προκάλεσε πανελλήνια θλίψη.

Η τραγωδία του «Εξπρές Σάμινα» έφερε στην επιφάνεια μια σειρά από σοβαρά προβλήματα στη ναυτιλία. Η ανεπάρκεια των μέτρων ασφαλείας, η έλλειψη ελέγχου από τις αρχές και η αδιαφορία ορισμένων πληρωμάτων, ήταν όλα θέματα που απασχόλησαν την κοινή γνώμη. Η δίκη που ακολούθησε ήταν μακρά και επώδυνη, με τον πλοίαρχο και άλλα μέλη του πληρώματος να καταδικάζονται για την εγκληματική τους αμέλεια.

Η 26η Σεπτεμβρίου 2000 παραμένει μια ημέρα μνήμης για τα θύματα του ναυαγίου. Η τραγωδία αυτή οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές στους κανονισμούς ασφαλείας των πλοίων και στην ενίσχυση των ελέγχων από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Η μνήμη των θυμάτων, και η τραγωδία που βίωσε η χώρα μας, αποτελούν μια διαρκή υπενθύμιση ότι η ανθρώπινη ζωή, και η ασφάλεια, είναι δύο έννοιες που δεν πρέπει ποτέ να θεωρούνται δεδομένες.

11η Σεπτεμβρίου 2001: Ο εφιάλτης που συγκλόνισε τον πλανήτη – Η μέρα που η ιστορία άλλαξε

Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, ο κόσμος πάγωσε. Δύο αεροσκάφη, παγιδευμένα από αεροπειρατές, έπεσαν στους δίδυμους πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στη Νέα Υόρκη. Ένα τρίτο χτύπησε το Πεντάγωνο στην Ουάσινγκτον, και ένα τέταρτο συνετρίβη στην Πενσυλβάνια, μετά από ηρωική αντίσταση των επιβατών. Ήταν η ημέρα που η τρομοκρατία χτύπησε στην καρδιά των Ηνωμένων Πολιτειών, προκαλώντας τον θάνατο σχεδόν 3.000 ανθρώπων και αλλάζοντας για πάντα τον κόσμο.

Το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου ξεκίνησε σαν μια συνηθισμένη Τρίτη. Χιλιάδες άνθρωποι πήγαιναν στις δουλειές τους στους δίδυμους πύργους, και η ζωή κυλούσε με κανονικούς ρυθμούς. Ωστόσο, στις 8:46 π.μ. (τοπική ώρα), όλα άλλαξαν. Ένα αεροσκάφος, η πτήση 11 της American Airlines, χτύπησε τον βόρειο πύργο, προκαλώντας μια τεράστια έκρηξη και πυρκαγιά. Είκοσι λεπτά αργότερα, ένα δεύτερο αεροσκάφος, η πτήση 175 της United Airlines, χτύπησε τον νότιο πύργο, επιβεβαιώνοντας ότι επρόκειτο για τρομοκρατική επίθεση.

Η εικόνα των δύο πύργων να καίγονται μεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο. Ολόκληρος ο πλανήτης παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα την εξέλιξη της τραγωδίας. Η κατάρρευση των πύργων, λίγο αργότερα, ήταν μια στιγμή τρόμου και φρίκης, που έκανε τους ανθρώπους να αδυνατούν να πιστέψουν αυτό που έβλεπαν.

Η τρομοκρατική επίθεση δεν σταμάτησε στη Νέα Υόρκη. Ένα τρίτο αεροσκάφος, η πτήση 77 της American Airlines, χτύπησε το Πεντάγωνο στην Ουάσινγκτον, και ένα τέταρτο, η πτήση 93 της United Airlines, συνετρίβη σε ένα χωράφι στην Πενσυλβάνια, μετά από ηρωική αντίσταση των επιβατών, οι οποίοι προσπάθησαν να ανακτήσουν τον έλεγχο από τους αεροπειρατές.

Ο απολογισμός ήταν βιβλικός. Σχεδόν 3.000 άνθρωποι, πολίτες από 93 χώρες, έχασαν τη ζωή τους. Η οικονομική ζημιά ήταν ανυπολόγιστη, με την κατάρρευση των δίδυμων πύργων και τη μερική καταστροφή του Πενταγώνου να αποτελούν ένα τεράστιο πλήγμα για την οικονομία και την ασφάλεια των ΗΠΑ.

Ο αντίκτυπος της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν παγκόσμιος. Ο κόσμος συνειδητοποίησε ότι η τρομοκρατία ήταν ένα φαινόμενο που μπορούσε να χτυπήσει σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη. Η επίθεση αυτή άλλαξε ριζικά την παγκόσμια πολιτική. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κήρυξαν τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», εισβάλλοντας στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Οι νόμοι για την ασφάλεια ενισχύθηκαν, οι έλεγχοι στα αεροδρόμια έγιναν αυστηρότεροι, και ο κόσμος μπήκε σε μια νέα εποχή αβεβαιότητας και φόβου.

Η 11η Σεπτεμβρίου 2001 παραμένει μια ημέρα μνήμης για τα θύματα της επίθεσης. Το σημείο όπου κάποτε στέκονταν οι δίδυμοι πύργοι έχει μετατραπεί σε ένα μνημείο, το «Ground Zero», το οποίο υπενθυμίζει σε όλους την τραγωδία.

Η ιστορία της 11ης Σεπτεμβρίου είναι ένα μάθημα για όλους μας. Μας θυμίζει ότι η ειρήνη είναι ένα εύθραυστο αγαθό, και ότι η τρομοκρατία είναι ένα φαινόμενο που μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες. Η μνήμη των θυμάτων και η τραγωδία που βίωσε ο κόσμος εκείνη την ημέρα, αποτελούν μια διαρκή υπενθύμιση ότι η ελευθερία, η δημοκρατία και η ασφάλεια είναι δικαιώματα που πρέπει να υπερασπιζόμαστε καθημερινά.

πηγή: athensmagazine.gr