Όλα όσα πρέπει να γνωρίζεις για το νυφικό της Πριγκίπισσας Beatrice

Η τελετή του γάμου της πριγκίπισσας Beatrice έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό την επόμενη μέρα όταν και το Παλάτι έδωσε στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες του Benjamin Wheeler που βλέπεις παρακάτω.

Το πιο ενδιαφέρον -ενδυματολογικά μιλώντας πάντα- κομμάτι αυτού του γάμου ήταν οι επιλογές της νύφης σε ό,τι αφορούσε το φόρεμα αλλά και την τιάρα της. Και τα δύο τα «δανείστηκε» από την γκαρνταρόμπα της γιαγιάς της, Βασίλισσας Ελισάβετ. Το συγκεκριμένο φόρεμα του σχεδιαστή Norman Hartnell το φορούσε η Μεγαλειότατη στην επίσημη πρεμιέρα της ταινίας «Ο Lawrence της Αραβίας» το 1962 και την τιάρα, την «Queen Mary tiara», την φορούσε στον γάμο της με τον Πρίγκιπα Φίλιππο. Η εγγονή της συνδύασε με μεγάλη επιτυχία αυτά τα δύο vintage κομμάτια, δημιουργώντας ένα new-romantic look με σαφείς «πριγκιπικές» αναφορές.

Ποιος είναι όμως ο άνθρωπος που σχεδίασε το ρούχο της, σχεδόν 70 χρόνια πριν;
Σύμφωνα με τους μελετητές της σύγχρονης ιστορίας της Βασιλικής Οικογένειας, δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλος σχεδιαστής πιο «κοντά» τους από ότι αυτός. Γεννήθηκε στο Streatham από ένα ζευγάρι οινοποιών και αποφάσισε να ασχοληθεί με τη μόδα από νεαρή ηλικία παρακολουθώντας μιούζικαλ στο West End. «Απεχθάνομαι την απλότητα, μακριά από αυτήν όλα είναι πιο όμορφα», συνήθιζε να λέει μεγαλώνοντας αποκαλύπτοντας και μέσα από τις δημιουργίες του πως ήταν λάτρης του πλουραλισμού.

Μετά το τέλος του σχολείου ξεκίνησε να σπουδάζει «Σύγχρονη Γλωσσολογία» στο Cambridge και ταυτόχρονα να σχεδιάζει κοστούμια για θεατρικές παραγωγές, πράγμα που οδήγησε και στην αποβολή του από το πανεπιστήμιο μόλις αυτό έγινε γνωστό. Αυτό ήταν και η «αφορμή» να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο σχέδιο και τη δεκαετία του ’20 να φτάσει να ντύνει με τα embellished φορέματά του Hollywood stars όπως η Vivien Leigh και η Marlen Dietrich. Στα μέσα της δεκαετίας του ’30 ο Hartnell είχε γίνει τόσο δημοφιλής που χρειάστηκε να μεταφέρει το ατελιέ του στο Mayfair και εκεί τον ανακάλυψε η Lady Alice Montagu Douglas Scott το 1935 και του ζήτησε να φτιάξει το νυφικό της για τον γάμο της με τον Δούκα του Gloucester. Kαλεσμένες εκεί ήταν τόσο η Βασίλισσα Ελισάβετ και η αδερφή της, Πριγκίπισσα Μαργαρίτα, όσο και η Μητέρα τους η οποία ενθουσιάστηκε με το νυφικό και από εκείνη τη στιγμή και μετά παρέμεινε πιστή πελάτισσά του μέχρι το τέλος της ζωής της. Το 1977 του απέμεινε και μετάλλιο και τον έχρισε ιππότη.

Ο Hartnell σχεδίασε και το νυφικό της Ελισάβετ για τον γάμο της με τον Δούκα του Εδιμβούργου το 1947, με έμπνευση από τον διάσημο πίνακα του Μποτιτσέλι, «Η Γέννηση της Αφροδίτης». Η μεγαλύτερη στιγμή όμως στην καριέρα του ήταν όταν σχεδίασε το φόρεμα της Ελισάβετ για τη στέψη της το 1952. Όπως έγραψε ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του «όταν μου ανακοίνωσαν πως θα το κάνω εγώ δεν θυμάμαι να απάντησα κάτι, μόνο μουρμούρισα και άκουσα προσεχτικά τις επιθυμίες της Βασίλισσας. ‘Να είναι ένα φόρεμα από λευκό σατέν, που να θυμίζει το νυφικό της, ένα φόρεμα που ο κόσμος θα θυμάται για πάντα’». Νομίζουμε ότι τα κατάφερε. Ο κόσμος θα θυμάται για πάντα, όχι μόνο εκείνο το φουστάνι το 1952, αλλά και το συνολικό έργο του αξιότιμου κυρίου Hartnell.