Πρωταθλητισμός και άλλες άγνωστες λέξεις…

Πρωταθλητισμός (ο): επιδίωξη, προσπάθεια να εξελιχθεί ένας αθλητής ή μια ομάδα σε πρωταθλητή ή πρωταθλήτρια.

Δεν πρέπει να συμβαίνει κάπου αλλού. Μακάρι όμως να συμβαίνει. Διότι θα είναι μια απόδειξη –ου μην και μια παρηγοριά- πως δεν απολαμβάνουμε μονάχοι μας τούτο το προνόμιο, να παρακολουθούμε ένα ποδόσφαιρο πρωτάθλημα που με έναν τρόπο λίγες στροφές πριν από το φινάλε είναι όλοι τους πετυχημένοι: Εκτός από εκείνον που διατηρεί προβάδισμα +11 από τον δεύτερο και επί της ουσίας ετοιμάζεται για την τρίτη στη σειρά κατάκτηση του.

Δήλωσε σήμερα ο Ραζβάν Λουτσέσκου στη Ρουμανία πως η χρονιά λέει για τον ΠΑΟΚ είναι «μια από τις καλύτερες στην ιστορία του». Την επομένη της ήττας από τον Παναθηναϊκό που μόλις μπήκε στη ζώνη των ευρωπαϊκών εισιτηρίων. Εκεί που έχει πλεονέκτημα ενός βαθμού η ΑΕΚ από τους Πράσινους και τον Άρη. Η ίδια ΑΕΚ που δεδομένα νιώθει σήμερα μεγάλη ικανοποίηση για την εικόνα της και το αποτέλεσμα στο Φάληρο. Τον πρώτο της βαθμό στην έδρα του Ολυμπιακού μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια.

Θαρρείς λοιπόν σήμερα διαβάζοντας αλλά και κουβεντιάζοντας για ποδόσφαιρο πως τελικά όλα είναι καλά. Αλλά μόνο στους… άλλους. Οι Πειραιώτες έχουν θέματα σοβαρά να λύσουν. Εκείνοι που επί επτά-οκτώ μήνες έτρεξαν ένα αήττητο Ράλι 25 αγωνιστικών. Που πριν καλά-καλά αλλάξει το ημερολογιακό έτος έπιασαν την κούπα του πρωταθλητή από το ένα της αυτί. Που εν τω μεταξύ είναι και οι μοναδικοί που έχουν –και φέτος- μπροστά τους ανοιχτή τη πόρτα του νταμπλ έχοντας φτάσει και ως τους ημιτελικούς του κυπέλλου.

Πως θα ήταν σήμερα το κλίμα στον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ ή τον Παναθηναϊκό αν ήταν εκείνοι με το προνόμιο +11 στα χέρια τους; Άγνωστο. Σε κάποιους δεν έχει συμβεί ποτέ. Σε άλλους για να συναντήσεις τέτοιες καταστάσεις θα πρέπει να βρεις και να ταξιδέψεις με μηχανή του χρόνου. Στον Ολυμπιακό πάντως επιφυλάσσεται μπόλικη κριτική. Και δεν αναφέρεται φυσικά κανείς στο κοινό του που πάντα θα θέλει να τον βλέπει καλύτερο. Η κριτική προκύπτει από επαγγελματίες του χώρου.

Είναι που στα δώδεκα χρόνια της εποχής Μαρινάκη ο Ολυμπιακός είναι πλέον στην ευθεία για την δέκατη κατάκτηση του πρωταθλήματος; Είναι πως στα τελευταία 26 χρόνια πάει να πάρει το 22^ο; Είναι που ο σεσημασμένος Γιουσέφ Ελ Αραμπί με τα 73 γκολ και τις 18 ασίστ σε 143 παρουσίες με τα Ερυθρόλευκα χθες βράδυ ξόδεψε αβίαστα μια σειρά από ευκαιρίες που σπανίως χάνει; Είναι απλά μια καλοδουλεμένη μηχανή του κιμά που δεν λέει να βγει από την πρίζα. Είναι όλα μαζί; Δεν έχει σημασία.

Η απάντηση χωρά σε μια λέξη: Πρωταθλητισμός. Και για τους πολλούς παραμένει άγνωστη.

Οι Ερυθρόλευκοι φέτος δεν έχουν την απολαυστική εικόνα της σεζόν 2019-20. Δεν τους έχουν προκύψει ως τώρα και κάποιες εκρήξεις σαν τις περσινές όπως το 1-5 με την ΑΕΚ και το 1-4 με τον Παναθηναϊκό στα playoffs.

Έχουν ένα διαφορετικό στιλ παιχνιδιού προσπαθώντας να παίξουν με λιγότερες κατοχές. Και εδώ και καιρό μια σειρά από ποδοσφαιριστές-κλειδιά που μοιάζουν «μπουχτισμένοι». Ο Μαντί Καμαρά για παράδειγμα χθες έπαιξε το 173^ο παιχνίδι του με τον Ολυμπιακό την τελευταία 4ετία. Όσα ματς έχει εκείνος δεν τα έχει χωρέσει το καλεντάρι 4ετίας για κανένα άλλο ελληνικό club πλην των Ερυθρόλευκων.

Ο ίδιος Καμαρά που αυτή τη στιγμή στην αγορά κοστολογείται άνετα 12+ εκατ ευρώ όπως επιβεβαιώνεται από τις προτάσεις που φτάνουν στην πλατεία Αλεξάνδρας. Πόσοι 12+ ποδοσφαιριστές υπάρχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Αυτή είναι μια λεπτομέρεια, που δεν πρέπει να χαλάσει μια τόσο όμορφη ιστορία!