Ο Σισέ 5ος στόπερ του Ολυμπιακού…

Ηταν Ιανουάριος του 2017. Ο Ολυμπιακός έφερε κρυφά στην Ελλάδα έναν ψηλόλιγνο ποδοσφαιριστή. Το όνομά του, Παπ Αμπού Σισέ. Από τότε πέρασαν περισσότερα από πέντε χρόνια. Διάστημα κατά το οποίο ο ψηλόλιγνος εκείνος ποδοσφαιριστής, έγινε «παιδί» της ομάδας του Πειραιά. Πέρασε από όλα τα στάδια… εκπαίδευσης, έπαθε, έμαθε και τώρα παίζει. Παίζει πολύ. Και παίζει καλά. Κάτι που δεν ήταν ακριβώς δεδομένο στην αρχή της χρονιάς.

Πολλοί μπορεί να το ξεχνούν, αλλά όταν το περασμένο καλοκαίρι ο Σισέ επέστρεψε από τον εξάμηνο δανεισμό του στη Σεντ-Ετιέν, δεν ήταν βασικός. Δεν προοριζόταν για βασικός. Και στην εσωτερική επετηρίδα της ομάδας, έφτασε να είναι έως και 5^ος κεντρικός αμυντικός. Πίσω από Σεμέδο, Σωκράτη, Μπα, μέχρι και από τον Σβέτοζαρ Μάρκοβιτς. Τους ποδοσφαιριστές που είχε επιλέξει ο Μαρτίνς να πορευτεί, τουλάχιστον στην αρχή της σεζόν. Οι παίκτες που είχαν επιλεγεί για να έχουν τον βασικό ρόλο στα προκριματικά του Champions League. Με τον Σισέ να κάνει την πρώτη του εμφάνιση στη σεζόν ως βασικός, στο εκτός έδρας παιχνίδι με τη Νέφτσι Μπακού. Ως… αριστερός μπακ. Λόγω των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετώπισε η ομάδα με τον κορωνοϊό.

Από τότε, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Ο Παπ έφτασε ήδη τις 34 συμμετοχές φέτος, τα 6 γκολ (έχει και 1 ασίστ) και δικαιωματικά χαρακτηρίζεται πλέον ως ένας από τους κορυφαίους της χρονιάς για τον Ολυμπιακό. Και εάν βάλουμε κάτω τα δεδομένα, αλλά και πόσο ταλαιπωρήθηκαν οι πρωταθλητές στο διάστημα που έλειψε για το Κόπα Αφρικα, δικαιούται κάποιος να τον χαρακτηρίσει ως έναν από τους πιο κομβικούς παίκτες για τους Ερυθρόλευκους. Από εκείνους που καθορίζουν τη συνολική αγωνιστική εικόνα του. Οπως έκανε και κόντρα στην Αρη. Οπου έκρινε μία νίκη.

Ο Μαρτίνς, μετά το τέλος του αγώνα στο Φάληρο, υποστήριξε ότι ο Σισέ επέστρεψε διαφορετικός, καλύτερος ποδοσφαιριστής μετά τον εξάμηνο δανεισμό του στη Σεντ Ετιέν. Αυτό είναι εν μέρει αληθές. Διότι ο Σενεγαλέζος κεντρικός αμυντικός δεν άλλαξε σχεδόν τίποτε στο αγωνιστικό, το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Είναι ο ίδιος ποδοσφαιριστής που ήταν. Ένα θαύμα της φύσης: Ψηλός, δυνατός, γρήγορος, με καλή τεχνική, με ικανότητα να παίζει το ίδιο καλά και με τα δύο πόδια.

Αυτό που άλλαξε στον εσωτερικό κόσμο του Σισέ κρύβεται στη λέξη «χαλιναγώγηση». Ο Σενεγαλέζος στόπερ, θέλεις επειδή κατάλαβε ότι συχνά αδικούσε τον εαυτό του, θέλεις επειδή μεγάλωσε και απέκτησε περισσότερες εμπειρίες, θέλεις επειδή έπαθε και έμαθε; Για όποιον λόγο κι αν συνέβη, άλλαξε. Σταμάτησε να παίζει με τα χέρια. Εγινε πιο συγκεντρωμένος στο παιχνίδι. Σταμάτησε να νευριάζει με αντιπάλους να κάνει περιττά, σχεδόν ανόητα φάουλ και τάκλιν που επέσυραν τιμωρίες. Αρχισε να παίζει βάσει των πραγματικών του δυνατοτήτων και όχι βάσει της… αγωνίας να δείξει τι μπορεί να κάνει.

Κάπως έτσι, φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε έναν κεντρικό αμυντικό που έχει «καλό» πόδι το δεξί, να εκτελεί φάουλ και να πασάρει το ίδιο καλά ή και καλύτερα με το αριστερό πόδι. Κατάλαβε ότι ο «αριστερός στόπερ» είναι μια δυσεύρετη συνθήκη στο ποδόσφαιρο και επένδυσε στο να βελτιώσει συγκεκριμένα στοιχεία του παιχνιδιού του.

Λόγω του ύψους του, ήξερε εξ αρχής ότι έπρεπε να κάνει ό,τι ήταν δυνατόν για να γίνει απειλητικός στην αντίπαλη περιοχή. Να γίνει στόπερ… σκόρερ. Και το έκανε. Με τρόπο εντυπωσιακό. Αν και η αλήθεια δεν αποτυπώνεται στους αριθμούς. Εφτιαξε το άλμα του, έφτιαξε το τάιμινγκ και το σημάδι με το κεφάλι, αλλά φέτος θα μπορούσε εύκολα να έχει διπλάσια από τα 6 γκολ που έχει πετύχει. Σκοπεύει να ξεπεράσει τα 10 και όλα δείχνουν ότι θα το καταφέρει εάν συνεχίσει έτσι.

Στο NBA δίνουν κάθε χρόνο το βραβείο «MIP» (Most Improved Player). Του πιο «βελτιωμένου» παίκτη. Ο Πάπε Αμπού Σισέ ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ όταν ήταν μικρός στο Ντακάρ της Σενεγάλης. Κάτι λογικό για ένα παιδί που ήταν πάντα ψηλότερο από τους άλλους, έφτασε στο 1.97 μ. και έπαιζε ταυτόχρονα μπάσκετ και ποδόσφαιρο. Πλέον, με μπασκετικούς όρους, μπορεί εύκολα να ανακηρυχθεί ο «MIP» της σεζόν στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η εντυπωσιακή παρουσία του και κόντρα στον Αρη και η συνεισφορά του στη νίκη είναι μια κάτι που δεν προκαλεί εντύπωση. Και στον ίδιο δεν λέει τίποτε. Ηταν ακόμη μία μέρα στη δουλειά. Χαίρεται, απολαμβάνει το ποδόσφαιρο, απολαμβάνει το γεγονός ότι κατάφερε να γίνει σημαντικός, ένας από τους σημαντικότερους παίκτες του Ολυμπιακού και πάει παρακάτω. Για να γίνει καλύτερος. Διότι, πλέον, το μυαλό είναι στο κεφάλι. Και επικεντρωμένο αποκλειστικά στο ποδόσφαιρο.