Το Champions League, η Ευρωλίγκα και ο… Σάκοτα

Από τη Γενεύη όπου βρέθηκε για να εκπροσωπήσει την ΑΕΚ στην κλήρωση των ομίλων του Basketball Champions League, ο Ντράγκαν Σάκοτα είπε μια κουβέντα, που μπορεί να αποτελεί το κλειδί ώστε να αρθεί το αδιέξοδο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και να επανέλθει η ηρεμία και η λογική. «Μακάρι να δυναμώσει κι άλλο το BCL, για να αναγκαστεί η Ευρωλίγκα να καθήσει στο τραπέζι και να συζητήσει. Μόνο έτσι θα επανέλθει η ενότητα».

Το Basketball Champions League έχει δυναμώσει, αυτό είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Πριν από δύο χρόνια, όταν ξεκινούσε το εγχείρημα, πολλοί γελούσαν με τους ανθρώπους της FIBA. «Πού πάνε να κάνουν διοργάνωση με τους Μπάκεν Μπέαρς και όλους αυτούς που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους», έλεγαν. Τώρα δεν γελάει κανείς.

Όχι μόνο, διότι αποδεικνύεται μια διοργάνωση διαρκώς βελτιούμενη σε ποιότητα και επίπεδο ανταγωνισμού, αλλά και επειδή προσφέρει αυτό που δεν μπορεί να εγγυηθεί η Ευρωλίγκα: σταθερότητα. Κάτι που γίνεται όλο και περισσότερο αντιληπτό στην Ευρώπη με τα ανάλογα αποτελέσματα.

Το βασικό πρόβλημα της Ευρωλίγκας είναι ότι τείνει να εξελιχθεί (αν δεν έχει ήδη εξελιχθεί) σε μια διοργάνωση δύο ταχυτήτων. Οι 11 ομάδες με τα δεκαετή συμβόλαια είναι οι μόνες που μπορούν να κάνουν μακροπρόθεσμο σχεδιασμό γνωρίζοντας ότι κάθε χρόνο θα έχουν βρέξει χιονίσει τα αυξημένα έσοδα από τη συμμετοχή τους σε αυτή. Και ουσιαστικά παίζουν μόνες τους. Οι υπόλοιπες παίζουν… ρώσικη ρουλέτα.

Αναγκάζονται να κάνουν οικονομικές υπερβάσεις προκειμένου να φτιάξουν ομάδες ικανές να αντεπεξέλθουν στο υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού της Ευρωλίγκας, υπογράφουν διετή συμβόλαια, διότι αλλιώς δεν μπορούν να πείσουν παίκτες αυτού του επιπέδου, κι αν την επόμενη χρονιά χάσουν το πρωτάθλημα στη χώρα τους, τότε καταδικάζονται σε συμμετοχή στο Eurocup, όπου τα έσοδα είναι μηδαμινά. Αποτέλεσμα; Μαύρες τρύπες στα ταμεία και σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Η Γαλατασαράι ακόμα προσπαθεί να συνέλθει από την τραυματική συμμετοχή της στην Ευρωλίγκα τη σεζόν 2014-15.

Συνέπεια τούτων είναι να αλλοιώνεται το επίπεδο του ανταγωνισμού. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στα δύο χρόνια εφαρμογής του συστήματος των δύο γύρων με τις 30 αγωνιστικές, όπου παίζουν όλοι εναντίον όλων στην Ευρωλίγκα, στα πλέι οφ προκρίνονται σχεδόν αποκλειστικά ομάδες με 10ετή συμβόλαια. Το 2017 πέρασε ως όγδοη η Νταρουσάφακα της πανίσχυρης οικονομικά (τότε) Dogus και φέτος πέρασε πάλι ως όγδοη η ρωσική Χίμκι με τις έτσι κι αλλιώς τεράστιες οικονομικές δυνατότητες.

Αυτές ήταν οι μόνες ομάδες με μονοετή συμβόλαια, που κατάφεραν να διακριθούν. Οι υπόλοιπες είχαν διακοσμητικό ρόλο, να συμπληρώνουν απλώς το πρωτάθλημα των μεγάλων και ισχυρών.

Την ίδια στιγμή το Basketball Champions League προτείνει ένα άλλο μοντέλο. Όχι πολλά χρήματα, διότι δεν μπορεί να βρει μεγάλες χορηγίες χωρίς τις πιο εμπορικές ομάδες (αν και οι τέσσερις φιναλίστ του φάιναλ φορ βάζουν στα ταμεία τους ποσά κοντινά σε αυτά που κερδίζουν οι τέσσερις φιναλίστ του φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας). Αλλά την εγγύηση ότι εφόσον είσαι μέσα στην πρώτη τετράδα του πρωταθλήματος της χώρας σου, θα έχεις συμμετοχή και στο BCL.

Αυτό είναι δίκαιο και ισχύει για τα προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, όπως το ελληνικό, το ισπανικό, του ιταλικό, το τουρκικό, το γερμανικό, το γαλλικό, όπως ισχύει και στο ποδοσφαιρικό Champions League και έχει πρακτικά ως αποτέλεσμα όλοι οι καλοί να είναι κάθε χρόνο στην ευρωπαϊκή διοργάνωση. Ταυτόχρονα δε, εξασφαλίζει στις ομάδες σταθερότητα και δυνατότητα για μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, γνωρίζοντας ότι χρειάζεται να είναι στοιχειωδώς καλές στο πρωτάθλημα της χώρας τους για να έχουν εγγυημένη ευρωπαϊκή συμμετοχή. Με λιγότερα έσοδα μεν, αλλά και λιγότερες πιθανότητες για εμπλοκή σε περιπέτειες οικονομικής φύσεως.

Αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος για τον οποίον η Μπάμπεργκ απαρνήθηκε το Eurocup και έσπευσε να υπογράψει πενταετές συμβόλαιο με το BCL (το οποίο θα έχει ισχύ μόνο αν τερματίζει στην πρώτη τετράδα του γερμανικού πρωταθλήματος). Γι’ αυτό έκανε το ίδιο και η Χάποελ Ιερουσαλήμ, αλλά και η πρωταθλήτρια Γαλλίας Λε Μαν. Γι’ αυτό θα ακολουθήσουν κι άλλες ομάδες τα επόμενα χρόνια.

Όσο η Ευρωλίγκα δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα πρωτάθλημα για λίγους ισχυρούς και μερικούς ακόμα κομπάρσους, που απλώς συμπληρώνουν τον αριθμό 16 ή 18, τόσο θα αυξάνει το ρεύμα προς το BCL. Θα συμπιεστεί κι άλλο το Eurocup και τότε θα αναγκαστεί ο Τζόρντι Μπερτομέου και το επιτελείο του να κάτσουν και να τα βρουν με τη FIBA ώστε να λήξει αυτός ο παράλογος διχασμός στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Και να δικαιωθεί ο Ντράγκαν Σάκοτα…