Ολυμπιακός που σου κλέβει την καρδιά

Ζήσαμε αρκετές φιέστες, θαυμάσαμε μεγάλες ομάδες, χειροκροτήσαμε μεγάλους προπονητές, αλλά ο φετινός Ολυμπιακός του Χοσέ Μεντιλίμπαρ ήταν ο πιο συμπαθής των τελευταίων χρόνων.

Αυτό φάνηκε και στο χειροκρότημα, αφού όταν βλέπεις δικά σου παιδιά στην ομάδα σου, είσαι υπερήφανος και δεν είναι τυχαίο ότι ακούστηκαν έντονα τα ονόματα των τεσσάρων και ιδιαίτερα του Ρέτσου, που αποθεώθηκε ως “ψυχάρα, Ολυμπιακάρα”

Διαβάστε επίσης: «Βόμβα» για Κορντινιέ και Ολυμπιακό – Το ενδιαφέρον και η παράμετρος (vid)

Ο περσινός Ολυμπιακός έκανε την μεγαλύτερη επιτυχία της ιστορίας, ο φετινός όμως ήταν η συνέχεια του έπους της Νέα Φιλαδέλφειας, με ελληνικό άρωμα. Μπάμπης Κωστούλας, Αντώνης Παπακανέλος, Χρήστος Μουζακίτης, Κωνσταντίνος Τσολάκης. Ο τελευταίος ήταν γι εμάς ο κορυφαίος του Ολυμπιακού, με αποκρούσεις που κράτησαν την ομάδα μακριά από τους διώκτες του(θυμηθείτε το πέναλτι που έπιασε στο Περιστέρι}

Δεν είναι τυχαίο ότι και οι οπαδοί των άλλων ομάδων μιλούν με κολακευτικά λόγια γι αυτά τα παιδιά, ενώ μια προσπάθεια που έγινε να σπιλωθούν μετά το ματς με την ΑΕΚ έπεσε στο κενό και ήταν καθολική η αποδοκιμασία της ενέργειας. Ουδείς υγιής φίλαθλος αμφισβήτησε την ανωτερότητα του Ολυμπιακού. Πόσο μάλλον οι αντίπαλοι ποδοσφαιριστές και προπονητές.

Παλιά οι οπαδοί συνδεόταν με τους Έλληνες παίκτες γιατί τους έβλεπαν επί 5-10 χρόνια, ταυτιζόταν μαζί τους και τους θεωρούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους. Τώρα δεν προλαβαίνουμε να δεθούμε μαζί τους, αυτά τα παιδιά όμως αγαπήθηκαν σαν δικά μας, σαν οι έφηβοι της διπλανής πόρτας.

Το πανηγύρι της Νέας Φιλαδέλφειας συνεχίστηκε όλη τη χρονιά, τα συνεχόμενα sold out το μαρτυρούν, κι όταν η ομάδα έκανε γκέλες με Αστέρα, Λεβαδειακό ακούστηκαν ελάχιστα πικρόχολοα σχόλια.

Αυτό έλειπε να αμφισβητήσουν τον προπονητή που έφερε το πρώτο ευρωπαϊκό στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός ήταν ενωμένος. Προπονητής, παίκτες, διοίκηση, φίλαθλοι, μια γροθιά. Οι τελευταίοι περνούσαν καλά στο Καραϊσκάκη, γυρνούσαν ευτυχείς στο σπίτι τους, έβλεπαν πάθος, τρέξιμο, σεβασμό από τους ποδοσφαιριστές,

Ο Μεντιλίμπαρ συγκρίθηκε με Μπούκοβι και Βαλβέρδε, τους ξεπέρασε όμως γιατί πάνω απ όλα είναι δίκαιος προς τους παίκτες. Άλλες χρονιές είχαμε γκρίνιες και μούτρα απ αυτούς που δεν έπαιζαν όσο ήθελαν, φέτος δεν ακούστηκε “κιχ”. Και ο Γιάρεμτσουκ που ήρθε μετά βαίων και κλάδων, δεν άρεσε στην αρχή, αμφισβητήθηκε, ο Ουκρανός δεν είπε το παραμικρό, δούλεψε και έγινε ο αγαπητός της εξέδρας και του προπονητή.

Το είπε εξάλλου και ο Μεντιλίμπαρ μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ όταν ρωτήθηκε για τον Αναγνωστόπουλο “όλοι ξέρουν τον σκόρερ, τον τερματοφύλακα για τις αποκρούσεις του, τον μέσο που ετοιμάζει το γκολ. Στο Ρέντη όμως υπάρχουν και παίκτες που κοπιάζουν, βοηθούν τα μέγιστα για να προετοιμαστεί η ομάδα, δεν τους γνωρίζει όμως ο κόσμος. Ένας από αυτούς είναι ο Αναγνωστόπουλος και ήθελα να τον επιβραβεύσω”. Του βγάζουμε το καπέλο.

Λόγια δίκαιου προπονητή, που ακόμη και στο 4-2 επί του ΠΑΟΚ δεν πανηγύρισε τα γκολ. Έκανε παρατηρήσεις στον Ροντινέι γιατί είχε λάθος τοποθέτηση και επιβράβευε τον Ρέτσο, που με δικό του τάκλιν ξεκίνησε η υπέροχη προσπάθεια του τέταρτου γκολ.

Και ο Μεντιλίμπαρ είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, απλός, σεμνός και ένας προπονητής που κοκκινίζει όταν τον επευφημούν στο Καραϊσκάκης, στο ΣΕΦ, στο “Μελίνα Μερκούρη”. Δέθηκε με την ομάδα, με τον κόσμο και πέρασε τη δική τη φιλοσοφία σε όλο το κλαμπ. Το ανέβασε σε όλα τα επίπεδα.

Μετά την φιέστα όλοι μιλούσαν για τον τελικό Κυπέλλου με τον ΟΦΗ, ενδεικτικό ότι ουδείς καβάλησε το καλάμι…