Έναρξη Β γύρου, ή αλλιώς «το πρωτάθλημα του Τζήλου»

Η ιδιαιτερότητα του Β γύρου του πρωταθλήματος -συν κάτι υπόλοιπα- που ξεκινάει σήμερα, είναι πως δε χρειάζεται να περιμένουμε τη λήξη του, για να κάνουμε βαφτίσια. Το όνομα έχει δοθεί πριν αυτό ξεκινήσει, θα είναι «το πρωτάθλημα του Τζήλου».

Η αλήθεια είναι πως το θέμα της επίθεσης στον διαιτητή έχει καταλαγιάσει κάπως, πάντα έτσι γίνεται. Συμβαίνει κάτι συνταρακτικό, μια φυσική καταστροφή, ένα δυστύχημα, ένας ξυλοδαρμός και πέφτουν όλοι πάνω στο γεγονός. Τατιάνες, Τράγκες, αναλυτές, ειδικοί, μέντιουμ, χαρτορίχτρες, περαστικοί, καφετζήδες, όλο το κακό συναπάντημα και το τεντώνουν. Μέχρι να έρθει το επόμενο προς πώληση γεγονός-προϊόν και το προηγούμενο να ξεχαστεί.

Η πλάκα είναι πως το ζουμί προκύπτει πάντα στην πορεία, πέφτει ένα αεροπλάνο πχ, πέρα από την αγωνία για τις οικογένειες των επιβαινόντων, τι άλλο να δείξεις τις πρώτες μέρες; Κι όμως, τα ΜΜΕ στις αρχές ξεχειλώνουν το θέμα, με 24ωρες συνδέσεις. Μαύρα κουτιά και πορίσματα των εμπειρογνωμόνων προκύπτουν στην πορεία, μέχρι τότε όμως θα ΄χει γίνει κάνα ναυάγιο και θα έχουμε φρέσκο αίμα. Το Ε στα ΜΜΕ άλλωστε είναι παραπλανητικό, στην πραγματικότητα σόου κάνουν, αυτό πουλάνε.

Η περίπτωση Τζήλου είναι διαφορετική πάντως, όσο υπάρχει ο αδέκαστος εισαγγελέας Σαγόνιας που απομαγνητοφωνεί ήδη τις συνομιλίες και παρά τα έξι κιλά πρεσβυωπίας που κουβαλάει ελέγχει εξονυχιστικά τις κάμερες, δε θα μείνουμε στο σκοτάδι…

Για το θέμα Τζήλου έγραψα ευθύς εξαρχής, πως είναι από τις υποθέσεις που για να καταπιαστείς με την ουσία της επίθεσης, υποχρεωτικά περιμένεις επίσημα στοιχεία και ντοκουμέντα. Κανονικά οφείλεις να περιμένεις την τελεσίδικη απόφαση της δικαιοσύνης, αν υπάρξουν σοβαρές ενδείξεις για να φτάσει το θέμα στο ακροατήριο. Το τι νομίζει ο καθένας ή θα ήθελε να ισχύει είναι κουβέντες που μπορούν να σταθούν σε καφενειακή συζήτηση. Αυτά, ως προς τη νομική πλευρά της υπόθεσης.

Υπάρχουν όμως και οι εντυπώσεις, αυτές που βαφτίζουν το υπολειπόμενο μισό ως «το πρωτάθλημα του Τζήλου».
Μπορεί να ακούγεται οξύμωρο, αλλά από αυτήν την πλευρά σημασία δεν έχει τι θα πει η δικαιοσύνη όταν και αν αποφασίσει, αλλά τι πιστεύει η κοινή γνώμη. Εντός αυτής άλλωστε, συμπεριλαμβάνονται και οι διαιτητές κι αυτοί άνθρωποι είναι -έστω και με τη μορφή κόρακα-, στον ίδιο περιβάλλον με εμάς κυκλοφορούν.

Ο κόσμος λοιπόν πιστεύει πως πίσω από την επίθεση βρίσκεται ο γαύρος, αυτός είναι ο πρώτος και ο μοναδικός που κινεί υποψίες, μιας και ήταν η ομάδα που όχι μόνο εξέφρασε παράπονα αλλά επιτέθηκε στον Τζήλο με μανία. Επικοινωνιακά εννοείται…

Σκέψου λοιπόν να είσαι διαιτητής σε αγώνα του γαύρου, να γίνει μια δύσκολη φάση από αυτές που είναι δεν είναι και απάντησε ντόμπρα.

Το δίνεις το σφύριγμα στο γαύρο ή δεν το δίνεις;

Η λογική λέει πως όχι μόνο το δίνεις, αλλά όπως ο σερβιτόρος έρχεται χαμογελαστός μετά το γεύμα και λέει «σας άρεσε το φαγητό, να σας προσφέρουμε κι ένα γλυκάκι;» έτσι και ο διαιτητής θα ρωτήσει τους παίκτες και τον κυρ Σάββα «παιδιά όλα εντάξει, αρκεί το πέναλτι, να κεράσουμε κι ένα γκολ οφσάιντ, μια κόκκινη κάρτα στον αντίπαλο, ή είστε ΟΚ;

Αν είναι να περιμένετε την άποψη του αξιότιμου κύριου Καραπαπά, περιμένω, μη βιάζεστε…».
Θέμα απλής λογικής είναι, αν δεν κάνει πράξη την επιθυμία γαύρου, θα μένει κλειδαμπαρωμένος σπίτι του μέχρι να πεθάνει. Κι ο γαύρος να μην την έκανε τη δουλειά, σημασία έχει τι πιστεύει το κοράκι.
Θα ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του χειρότερα κι απ΄τον Κουφοντίνα, ο τελευταίος παίρνει και καμμιά άδεια.
Και να μην ξεμυτίσει ποτέ από το σπίτι του, θα τρέμει μήπως ακούσει κάνα μπαμ, είτε από βόμβα είτε ελεύθερο σκοπευτή.

Αν είναι να σου σπάσουν τα πλευρά, να σου ανατινάξουν το σπίτι ή να νιώσεις πως ζεις στο Βιετνάμ, ποιο να είναι το αντίδοτο, η παρηγοριά και τι μπορεί να ισορροπήσει τη ζημιά, η δήλωση του λουκουμά υπουργού πως «καταδικάζουμε την επίθεση, θα είμαστε αμείλικτοι» ή μια απεργία της συντεχνίας;

Στην άλλη περίπτωση θα πας σπίτι του για μερικές εβδομάδες ίσως σου πάρουν και τη σφυρίχτρα, μέχρι εκεί. Το ίδιο είναι;

Όλα τα παραπάνω, καταργούν και το σενάριο περί προβοκάτσιας που είχε αναφέρει ο Κούγιας, ως δικηγόρος του Τζήλου.

Το να στήσεις μια πλεκτάνη για να κάνεις μια βρωμοδουλειά και να χρεωθεί σε άλλον, έχει βάση μόνο αν μιλάμε για παραπλάνηση δικαιοσύνης, κάτι που φαίνεται αδύνατο, όσο υπάρχουν ντοκουμέντα από κάμερες, κινητά κλπ.
Στην περίπτωση μας μιλάμε για εντυπώσεις κι αυτές, δεν είναι κορόιδο κάποιος, να τις χαρίσει σε κανέναν…