Άρης: Η νοοτροπία αυτή που είναι μη αποδεκτή και τα «πειράματα» που πρέπει να γίνονται όταν χρειάζεται

Μία «κρύο», μία «ζέστη» φαίνεται πως το πάει ο Άρης στη φετινή σεζόν. Πάνω που έκανε μερικές νίκες σε Super League και Κύπελλο, ήρθε με η κατραπακιά από τον ΟΦΗ για να προσγειώσει απότομα τον κόσμο του και πάλι.

Απέναντι σε έναν περιορισμένων δυνατοτήτων αντίπαλο όπως οι Κρητικοί, με σοβαρές απουσίες, που έπαιζαν μακριά από την έδρα τους και με τον προπονητή της να είναι με το 1,5 πόδι εκτός ομάδας, οι κιτρινόμαυροι θύμισαν το κάκιστο πρόσωπο που είχαν δείξει και στα ματς με την Αράζ.

Διαβάστε επίσης: Άρης: Ξεκίνησε ατομικό ο Πέρεθ

Το κυριότερο δεν ήταν ούτε η κακή εμφάνιση, ούτε η ήττα. Ήταν αυτή η απαθή εικόνα που έβγαλαν σε όλο το 90λεπτο. Ένα άνευρο σύνολο που θύμισε… καρδιογράφημα σε ευθεία γραμμή.

Οι κακές ημέρες συγχωρούνται, μέσα στον αθλητισμό είναι άλλωστε. Αλλά αυτή η έλλειψη διάθεσης καθ’ όλη τη διάρκεια και η πλήρης αποδοχή της ήττας είναι κάτι που δεν γίνεται αποδεκτό.

Χάσε, αλλά τουλάχιστον εξάντλησε με όλες τους δυνάμεις τις πιθανότητες νίκης. Και ο Άρης απέναντί του δεν είχε κάποιον από τους υπόλοιπους μεγάλους, αλλά τον ΟΦΗ. Όταν όμως αντίπαλος -όσο και αδύναμος να είναι- βλέπει οτι εσύ δεν έχεις τη σωστή νοοτροπία τότε θα βρει και θα τα κάνει. Ε αυτό έκανε και η ομάδα του Ράσταβατς, βρήκε και τα έκανε. δεν έκανε κάτι σπουδαίο απέναντι στον Άρη. Απλά Άρης δεν υπήρχε στην Τρίπολη.

Πρώτα την ευθύνη για ένα τόσο αρνητικό πρόσωπο την έχει ο προπονητής και είναι απορίας άξιο πως ο Χιμένεθ που και σοβαρός είναι και γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας επέτρεψε οι παίκτες του να παρουσιαστούν έτσι σε όλο το ματς. Βεβαίως και οι ποδοσφαιριστές έχουν το μερίδιό του που μάλλον νόμιζαν ότι θα κερδίσουν με τις… φανέλες.

Στο παιχνίδι της Τρίπολης ωστόσο δεν ήταν μόνο η νοοτροπία. Ήταν και οι πειραματισμοί του Ισπανού τεχνικού. Σε προηγούμενα παιχνίδια που ρίσκαρε και «ανακάτεψε» του δώσαμε εύσημα γιατί είχε λογική να το κάνει. Σίγουρα μετράει κι ότι ήρθαν νίκες, όμως κόντρα στον ΟΦΗ τέτοιου είδους ρίσκο μάλλον δεν χρειαζόταν.

Κι εννοώ την επιλογή να παίξει με τον άπειρο Βοριαζίδη στον ρόλο του επιτελικού. Προφανώς και θα έχει τσεκάρει τον νεαρό στις προπονήσεις αλλά αφού μπορούσες να πας με πιο ορθολογικό σχήμα γιατί να μην το κάνεις. Δηλαδή να μπει ο Μορουτσάν στο «10» που είναι η φυσική του θέση και στην οποία δεν έχει παίξει καθόλου αφότου ήρθε στον «Θεό του πολέμου». Και όχι στα εξετρέμ εκεί που φαίνεται οτι προσπαθεί, αλλά δεν μπορεί.

Στα εξτρέμ θα μπορούσαν να παίξουν οι Ντουντού δεξιά και Σίστο αριστερά, η Δώνης o οποίος παρότι έχει συμπληρώσει διψήφιο αριθμό προπονήσεων μετά την επάνοδό του από τον νέο τραυματισμό που υπέστη παραμένει στο περιθώριο από τον Χιμένεθ. Δεν σημαίνει οτι ο Άρης θα κέρδιζε με αυτή τη σύνθεση ωστόσο δεν θα είχε έναν ακόμη λόγο να αναρωτιέται γιατί ηττήθηκε τόσο εύκολα.

Τέλος πάντων ότι έγινε έγινε… Μπροστά υπάρχει η διακοπή και οι κιτρινόμαυροι θα πρέπει να δουλέψουν, να διαχειριστούν τη γκρίνια που υπάρχει και να είναι σαφώς πιο έτοιμοι με την επανέναρξη. Με την επάνοδο των τραυματιών θα πρέπει να βρεθεί μια σταθερή (όσο γίνεται) 11άδα ώστε ο Άρης να αποκτήσει ταυτότητα και χημεία.

Το ότι μπροστά είναι ο Παναθηναϊκός πιθανότατα είναι θετικό καθώς ο «Θεός του πολέμου» συνήθως τα πάει καλύτερα στα ντέρμπι. Για να δούμε…