Ολυμπιακός: Πιστοί στο πλάνο

Ήταν τέτοιες μέρες στη Μαδρίτη εκείνο τον Απρίλιο του 2009 όπου ο Ολυμπιακός με ένα μεγάλο τρίποντο του Σέρβου Ζόραν Ερτσεγκ «κλείδωνε» μια σπουδαία νίκη στην έδρα της Ρεάλ και με 3-1 νίκες έπαιρνε την πρόκριση για το φάιναλ φορ του Βερολίνου.

Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι, που εκείνη τη χρονιά είχαν πάρει στον απόλυτο έλεγχό τους την ομάδα από τον Σωκράτη Κόκκαλη ζούσαν την πρώτη τους σημαντική επιτυχία και όταν πανηγύριζαν εκείνο το βράδυ στη Μαδρίτη ίσως και οι ίδιοι δεν φανταζόντουσαν ούτε στα καλύτερά τους όνειρα τη λαμπρή συνέχεια.

Διαβάστε επίσης: Εκεί θα διεκδικήσει τη Euroleague ο Ολυμπιακός – Η εντυπωσιακή «Etihad Arena» που θα φιλοξενήσει το Final Four (pics, vids)

Το βράδυ της Πέμπτης (1/5) στην ίδια πόλη το μεγάλο τρίποντο ήρθε από το Βεζένκοφ, η πρόκριση και πάλι με 3-1 επί της Ρεάλ με τους προέδρους όχι απλά πλέον πολύ πιο ψύχραιμους αλλά και συνειδητοποιημένους:

«Πάμε να το πάρουμε» είπαν με μια φωνή γνωρίζοντας τη δυσκολία του εγχειρήματος αλλά έχοντας απόλυτη πίστη στην ομάδα που έχουν φτιάξει με τον πιο αγαπημένο τους προπονητή τον Γιώργο Μπαρτζώκα.

Από τότε που έφυγε εκείνο το βράδυ ντροπής (για λίγους είναι αλήθεια οπαδούς της ομάδας) στο πάρκινγκ του ΣΕΦ το 2014 μετά τον αποκλεισμό στο κύπελλο από τον Παναθηναϊκό, οι σχέσεις των τριών ανδρών όχι απλά δεν χάλασαν ποτέ αλλά έμειναν σε στέρεες βάσεις μέσα στο χρόνο και ο μεγάλος αλληλοσεβασμός ποτέ δεν σταμάτησε να υπάρχει εκατέρωθεν.

Έτσι η επιστροφή του κόουτς το 2020 σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο (όχι μόνο ελέω κορωνοϊού αλλά και λόγω της αποχώρησης της ομάδας από την Α1, πριν έρθει ο Γιώργος Μπαρτζώκας) ήταν επιβεβλημένη, ήταν σωστό και έγινε πράξη. Σύντομα οι δύο πλευρές άρχισαν και πάλι να δρέπουν τους καρπούς της συνεργασίες τους με συνεχόμενες προκρίσεις σε φάιναλ φορ και συνεχόμενες κατακτήσεις του ντάμπλ στην Ελλάδα.

Πιο σημαντικό όπως ίσως ακόμα και από τους τίτλους και τις προκρίσεις ήταν το ότι συνέχισαν και οι δύο πλευρές πιστοί στο πλάνο που ανέκαθεν συμφωνούσαν. Κάτι που οι πρόεδροι επιχειρούσαν πάντα και με τους προηγούμενους προπονητές, τον κόουτς Γιαννάκη (τον πρώτο που από το 2008 που ανάλαβε έβαλε τις πρώτες στέρεες βάσεις), τον μέγιστο Ντούσαν Ιβκοβιτς, τον πολύ επιτυχημένο και αγαπημένο της εξέδρας και όχι μόνο Γιάννη Σφαιρόπουλο και ακόμα και τον Ντέηβιντ Μπλάτ.

Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έφτασε αισίως στο 4ο συνεχόμενο φάιναλ φορ, το 14ο της ιστορίας του και το 10ο στην εποχή των αδελφών Αγγελόπουλων που συνεχίζουν στο ίδιο τέμπο, με τον ρομαντισμό του 2009, αλλά διανθισμένο και με την εμπειρία όλων αυτών των χρόνων χωρίς να παρεκκλίνουν από τις αρχές τους όχι μόνο οι ίδιοι αλλά και οι προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκαν όπως και οι παίκτες.

Δύσκολες στιγμές και μεγάλα λάθη έγιναν σε αυτή την πορεία δεν το συζητάμε, αλλά το πρόσημο ήταν πάντα υπερθετικό καθώς η ομάδα δημιούργησε τη δική της σχολή κάποια στιγμή στην Ευρώπη ιδιαίτερα με τις δύο back to back κατακτήσεις (2012 και 2013) της Ευρωλίγκας.

MUST READ

Δεν τον θέλει με τίποτα τον Κέιν, «θα του βγει η ψυχή» για να πάρει τον πρώτο του τίτλο (3-3)

Στο Αμπου Ντάμπι ο Ολυμπιακός δεν πάει όπως στο Βελιγράδι το 2022 που ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ, αλλά παράλληλα σε αντίθεση με τότε, τώρα έχει και όλη την πίεση στην πλευρά του τόσο στον ημιτελικό όσο και (αν προκριθεί) και στον τελικό και εκεί θα είναι η μεγάλη δοκιμασία το αν θα καταφέρει αν τη διαχειριστεί μέχρι τέλους.