NBA
Όταν μιλάμε για τον μαγικό κόσμο του NBA, το μυαλό μας πάει σε εντυπωσιακά καρφώματα, ακριβοπληρωμένους σταρ και τη λάμψη του πρωταθλήματος. Ωστόσο υπάρχει και μια άλλη πλευρά, πιο σκοτεινή, που δεν ασχολείται κανείς.
«Παίζω για να νικήσω, είτε στη προπονηση είτε στον αγώνα. Και δεν θα αφήσω κανέναν να μπει ανάμεσα σε εμένα και στην επιθυμία μου να κερδίσω». Αυτό είχε δηλώσει πριν από αρκετά χρόνια ο Μάικλ Τζόρνταν, δείχνοντας την αντιμετώπισή του για το παιχνίδι. Λόγια, που όμως, φαίνεται ότι «υιοθετεί» και ο μαγικός κόσμος του NBA.
Ναι, μπορεί να αγωνίζονται 30 ομάδες στο καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ του πλανήτη, ωστόσο από ένα σημείο και μετά τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν στους νικητές – και στο τέλος στον πρωταθλητή. Αυτοί είναι που πρωταγωνιστούν στον Τύπο και στα social media: η λάμψη τους, οι εντυπωσιακές τους ενέργειες και η κατάκτηση του τροπαίου Λάρι Ο’ Μπράιεν.
Πώς είναι, όμως, όταν αγωνίζεσαι σε μια από τις χειρότερες ομάδες της Λίγκας; Όταν δεν υπάρχει η λάμψη της νίκης στην καθημερινότητα αλλά η κατήφεια της ήττας; Όταν παίζεις το παιχνίδι, γνωρίζοντας ότι δεν θα γράψεις ιστορία – τουλάχιστον όχι αυτή τη χρονιά;
Σε αυτό το ερώτημα απάντησαν κάποιοι βετεράνοι παίκτες. Τρεις αθλητές που έχουν ζήσει και τα πάνω και τα κάτω του NBA. Που οι καριέρες τους έχουν ποτιστεί τόσο με τις νίκες όσο και με τις ήττες. Πολλές ήττες. Συνεχόμενες ήττες μέσα σε μια σεζόν.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Η ήττα είναι σαν ισόβια κάθειρξη» λέει ο Εξέβιερ ΜακΝτάνιελ, ένας παίκτης που τελείωσε την καριέρα του με μ.ο. 15,5 πόντους, έγινε All-Star, ενώ τον ζήσαμε και στα ελληνικά γήπεδα με τη φανέλα του Ηρακλή.
«Όταν χάναμε μέσα σε μια σεζόν ξεκινούσα να πίνω μπύρες και άλλες κακές συνήθειες. Η ήττα ήταν σαν μια αρρώστια. Στην ρούκι χρονιά μου, χάναμε τόσο συχνά που άρχιζα να πίνω από τον Ιανουάριο» λέει στον Guardian.
Ο «X-Man», όπως ήταν το παρατσούκλι του στο NBA, ήταν ένας από τους κορυφαίους στο NCAA – για αυτό τον πήραν η Σιάτλ Σουπερσόνικς, που στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ήταν μια κακή ομάδα. Πάρα πολύ κακή ομάδα.
«Εκείνη η χρονιά ένιωθα ότι κυλούσε σε αργή κίνηση» λέει ο Εξέβιερ ΜακΝτάνιελ και συμπληρώνει: «Για μένα, η ήττα με έκανε να νιώθω σκατά. Όταν χάνεις, όλα είναι χάλια. Το φαγητό είναι χάλια, τα πάντα».
Ωστόσο, ο «X-Man» βρισκόταν στο ξεκίνημα της καριέρας του τότε. Μέσα στα επόμενα χρόνια η ομάδα βελτιώθηκε, εκείνος έγινε All-Star και μετά ήρθαν οι μεγάλες μεταγραφές. Πώς είναι τα πράγματα, όμως, για έναν παίκτη που βρίσκεται στη δύση της καριέρας του να καταλήγει σε μια κακή ομάδα;
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο Σκοτ Γουίλιαμ ξέρει την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα από πρώτο χέρι. Το ξεκίνημά του ήταν εντυπωσιακό, καθώς είχε την τύχη να βρεθεί στους Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν και μέχρι τα 26 του χρόνια να έχει κατακτήσει τρία πρωταθλήματα. Και μετά ήρθε η μεταγραφή στη Φιλαδέλφεια.
«Όταν κάνεις μια σεζόν με πολλές ήττες, περιμένεις πως και πως να τελειώσει αυτή η γ@μημένη χρονιά» λέει ο Γουίλιαμ και τονίζει: «Κάθε μέρα συναντιέσαι με άλλους παίκτες που έχουν πολύ αρνητική διάθεση εξαιτίας της κατάστασης και είναι τόσο μίζερο να είσαι δίπλα τους».
Μάλιστα, όπως εξηγεί, το πιο δύσκολο κομμάτι εκείνη την περίοδο είναι να βρεις το κίνητρο για να παίξεις καλά. Ή έστω να προσπαθήσεις. «Σκέφτεσαι συνεχώς γιατί να ρισκάρω να κάνω μια βουτιά για να σώσω τη μπάλα, αφού χάνω με 15 πόντους και κανείς άλλος από την ομάδα δεν ενδιαφέρεται» λέει και καταλήγει: «Πρέπει να παλέψεις σκληρά μέσα σου, ώστε να μπορέσεις να δεις τη μεγαλύτερη εικόνα».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο Σέντρικ Μάξγουελ, από την άλλη, τη δεκαετία του ’80 ήταν ένα από τα μεγάλα αστέρια των ισχυρών Μπόστον Σέλτικ, κατακτώντας δύο πρωταθλήματα και τον τίτλο του MVP των τελικών το 1981. Ωστόσο, μέχρι να φτάσει εκεί, έπρεπε να ζήσει τουλάχιστον τρεις κακές σεζόν με την ομάδα της Βοστώνης.
«Θυμάμαι ήταν αρκετά δύσκολο να μείνεις συγκεντρωμένος. Και πάντα στεναχωριόμουν για τις ήττες. Ωστόσο ήμουν πάντα ανταγωνιστικός και κατάφερα να βρω το κίνητρο που έψαχνα: να βελτιώνομαι παιχνίδι με το παιχνίδι» λέει ο Σέντρικ Μάξγουελ, που για εκείνον το καλύτερο που έχει να κάνει κάποιος παίκτης είναι να μένει σταθερός στις αρχές και στα πιστεύω του, ακόμα και στις ήττες.
«Θυμάμαι, τη δεκαετία του ’70 έπαιζαν πολλά ναρκωτικά στο NBA. Πολλές φορές μου είχαν πει αν θέλω κόκα. Αλλά είχα τη δύναμη να πω όχι – αυτές τις κακές συνήθειες πρέπει να αποφεύγεις σε τέτοιες καταστάσεις» τονίζει και συμπληρώνει: «Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να μείνεις ο εαυτός σου».
Πηγή: in.gr
Ακολουθήστε στο Google News 
και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσειςΔείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από
