Ο θάνατός σου, η ζωή μου…

Αυτό ήταν.. Ή τώρα ή ποτέ. Εάν απόψε το βράδυ, στην κατάμεστη Ζαλγκίριο Αρίνα δεν εμφανιστεί η ομάδα που πέρασε από την έδρα της Φενέρμπαχτσε, από την έδρα της Ρεάλ, που νίκησε ούσα ελλιπής την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο ΣΕΦ, τότε τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Και το ταξίδι θα τελειώσει…

Ο Ολυμπιακός οφείλει να μπει με το «μαχαίρι στα δόντια». Να παλέψει για κάθε κατοχή, για την υστεροφημία του, το όνομά του, την καρδιά της ομάδας που δεν τα παρατάει για κανέναν λόγο. Υπάρχουν προβλήματα. Πονάει πολύς κόσμος εδώ στο Κάουνας. Ο Πρίντεζης χτες μόνο που δεν έκλαψε από τον πόνο και σήμερα δεν προπονήθηκε. Ο Παπανικολάου πονάει, αλλά σφίγγεται και αψηφά τις ενοχλήσεις, ο Μιλουτίνοφ έχει διαρκώς στο γόνατό του έναν επίδεσμο…

Γενικότερα δηλαδή, μόνο «πληγές» έχει να μετράει το τεχνικό τιμ του Ολυμπιακού για τον «τελικό» της Ευρωλίγκας.

Θα χωρίσω το μπλογκ μου λοιπόν σε δύο κομμάτια. Στο τι πιστεύω ότι χρειάζεται να κάνει απόψε ο Ολυμπιακός για να αποσπάσει τη νίκη και να επιστρέψει τη σειρά στο ΣΕΦ και στο τι νιώθω την ώρα που γράφω το κείμενο.

Αρχικά οι «ερυθρόλευκοι» οφείλουν να βγάλουν όση ενέργεια τους έχει απομείνει από το παιχνίδι που πέρασε. Η πίεση στον Πάνγκος είναι ίσως το «Α και το Ω» για να μπερδέψουν το συγκρότημα του Σάρας. Να αποκοπεί ως ένα σημείο το πικ εν ρολ του με τον Ντέιβις και το πικ εν ποπ με τον Γιανκούνας, που είναι η κύρια αιτία παραγωγής πόντων των Λιθουανών. Η έδρα δεν με φοβίζει για αυτήν την ομάδα. Εχει μάθει να παίζει σε έδρες τέτοιου είδους, παρότι οι γηπεδούχοι έχουν ένα φοβερό κοινό. Ταυτόχρονα, ο πάγκος πρέπει να βρει λύσεις και από όλους παίκτες εκτός από τους συνηθισμένους.

Εάν δεν παίξει ο Πρίντεζης ας πούμε, να ψάξει το πώς θα επωφεληθεί από κάποια λεπτά του Ουίλτζερ ας πούμε. Να στοχεύσει στο ποστ τον Μιλάκνις, να δει το πώς τα σουτ του θα βγουν σε καλύτερες συνθήκες. Γενικά να φθείρει τους παίκτες του Σάρας. Αμυντικά, εάν δεν είναι καλά ο Μιλουτίνοφ, ας μην τον πιέσει. Στο πρώτο ματς εδώ ο Σέρβος ήταν εύκολος στόχος και η αιτία που σε κάθε αλλαγή (και αυτός ο τρόπος άμυνας δεν φαίνεται να αποδίδει καρπούς) ο αντίπαλος ψηλός έμενε ολομόναχος. Και γενικότερα που.. .ξύπνησε ο Ουάιτ.

Οσο για το τι θα ήθελα εγώ; Αρχικά δε θα ήθελα… μίρλα από όλους. Παίζουν τα παλικάρια αυτά το τελευταίο τους χαρτί και το μόνο που ζητούν είναι να τους αγαπάτε και να τους στέλνετε τη θετική σας ενέργεια. Βάζουν τα σώματά τους στην φωτιά, θέλουν απίστευτα να είναι στο Βελιγράδι και είναι στο χέρι τους για να το καταφέρουν. Εγω απέναντί τους δεν θα πάω. Με έχουν κάνει να κλάψω, να χαμογελάσω, να πετάξω στα σύννεφα και σε δύσκολες στιγμές της ζωής μου να ξεχαστώ. Θα τους πω ευχαριστώ ότι και να συμβεί και θα τους χειροκροτήσω ανεξαρτήτου αποτελέσματος.

MUST READ

Τον «κρέμασε» ο Σλούκας, 0-1 η Μακάμπι (87-91)

Το ταμείο θα το κάνουμε στο τέλος. Τώρα το μοναδικό που χρειάζεται είναι η στήριξη. Εννοείται πως δεν θα μείνω ευχαριστημένος αν το ταξίδι τελειώσει εδώ, όμως διάολε μου αρκεί, να ξέρω ότι έπεσα μαχόμενος. Θέλω να τους δω να μάχονται μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Και αν αποκλειστούν, ίσως να έχει επικρατήσει και η μπασκετική λογική… Δεν πειράζει, μου αρκεί ότι προσπάθησαν και δεν τα παράτησαν…

Γράψτε το σχόλιο σας