Κροατία – Ελλάδα: Το μεγάλο φάουλ του Σκίμπε

Η ισοπαλία κόντρα στην Εσθονία στο Καραϊσκάκη, αποτέλεσμα που φαινόταν να αφήνει την Εθνική εκτός Μουντιάλ, απαιτούσε, για πρώτη φορά σ΄αυτή την προκριματική φάση, ειδική διαχείριση από το «κεφάλι» της ομάδας. Ο Μίχαελ Σκίμπε πέρασε το τεστ με επιτυχία, απορροφώντας την πίεση, αντέχοντας τους κραδασμούς, κρατώντας ψηλά το αγωνιστικό φρόνημα και οδηγώντας τους διεθνείς στα μπαράζ. Χθες, μετά το τέλος της εφιαλτικής για την Εθνική βραδιά στο Μάξιμιρ, βρέθηκε για δεύτερη φορά στον… τοίχο και απέτυχε οικτρά.

Προπονητής, που η ομάδα του έχει σχεδόν διασυρθεί στο χορτάρι, έστω και απέναντι σ’ ένα πολύ ποιοτικότερο σύνολο, χωρίς να έχει κι ο ίδιος μερίδιο ευθύνης δεν υπάρχει. Αλλά ακόμα κι αν υπάρχει στο μυαλό του, σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να το εκφράζει δημοσίως. Λίγα λεπτά πριν ο Γερμανός τεχνικός κατακεραυνώσει για δεύτερη φορά σε μερικά… δευτερόλεπτα τους διεθνείς, δείχνοντας με το δάχτυλο τους «υπαίτιους» της συντριβής, με αναφορές στα λάθη στο πρώτο και το τρίτο γκολ και βγάζοντας επί της ουσίας την… ουρά του απ΄έξω, ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος, έσπευδε, ως πραγματικός αρχηγός, να τον καλύψει γνωρίζοντας πολύ καλά τι θα επακολουθούσε. Ο Σκίμπε θα ήταν στα «σχοινιά» κι ο Έλληνας στόπερ κοίταξε πρώτα απ’ όλα να προστατεύσει αυτό που ξαναχτίστηκε μέσα απ΄αυτή τη δύσκολη είναι η αλήθεια δοκιμασία των προκριματικών.

«Πιστεύω πως εγώ σήμερα δεν έκανα λάθη» ήταν η απίθανη ατάκα του, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, που άφησε ακόμα και τους Βόσνιους συναδέλφους με το στόμα ανοιχτό κι εμάς με την αίσθηση πως κάπου εδώ πέφτουν και οι τίτλοι τέλους της συνεργασίας του με την ομοσπονδία. Ακόμα κι αν το πιστεύεις, δεν το λες! Βγαίνεις μπροστά, αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου, καλύπτεις τους ποδοσφαιριστές σου και τα υπόλοιπα τα συζητάς στα αποδυτήρια. Δεν γνωρίζω την αντίδραση των διεθνών,αλλά βάζοντας τον εαυτό μου στην θέση τους, θα έβγαζα καπνούς από τα αυτιά.

Πέρα απ΄αυτά, το να έχει κανείς μια άσχημη μέρα στη δουλειά είναι απολύτως φυσιολογικό. Το να βρεθούν τόσοι πολλοί όμως στην ίδια κακή κατάσταση σε ένα ενενηντάλεπτο αποτελεί σπάνιο γεγονός, αλλά συμβαίνει κι αυτό. Άλλωστε, η υπέρβαση απέναντι σε ποιοτικότερους αντιπάλους, που αυτή η Εθνική την έχει κάνει μόνιμο καθεστώς τα τελευταία χρόνια, θα έπρεπε να αποτελεί την εξαίρεση και όχι τον κανόνα! Δεν μπορεί να την… γλιτώνουμε συνέχεια. Κάποια στιγμή θα γύριζε ο τροχός… Τι να πουν και οι Κροάτες, που μ’ αυτή την ασύλληπτη, για χώρα 4,5 εκατομμυρίων ανθρώπων, παραγωγή ταλέντων, κυνηγούσαν μόλις την δεύτερη συνεχόμενη παρουσία τους σ΄ένα Παγκόσμιο Κύπελλο ενώ εμείς πηγαίναμε για την τρίτη!

Η Εθνική μπορεί εύκολα να επικαλεστεί τις απουσίες για την αποκαρδιωτική εικόνα στο Ζάγκρεμπ. Και η πραγματικότητα είναι πως αντικαταστάτης του ταχυδυναμικού Κώστα Μανωλά δεν υπάρχει και η εμπειρία, αλλά και η καθοδήγηση του Τοροσίδη δεν αναπληρώνονται. Αυτή προφανώς ήταν και η λογική της αλλαγής της διάταξης και την υπερφόρτωσης του άξονα της άμυνας με τρίτο στόπερ τον Γιώργο Τζαβέλα, πράγμα όμως που στην πράξη αποσυντόνισε τελείως την ομάδα. Οι ρόλοι χάθηκαν σ’ ένα σύστημα που ελάχιστοι το παίζουν στις ομάδες τους, ο Σκίμπε εκ των πραγμάτων δεν έχει το χρόνο να το δουλέψει κι όταν το δοκίμασε, στις πρώτες μέρες παρουσίας του στην Ελλάδα, δεν λειτούργησε ποτέ. Βλέποντας μάλιστα κανείς τον Μανιάτη σε ρόλο δεξιού μπακ χαφ να βρίσκεται στην αντίπαλη περιοχή, χωρίς λόγο και αιτία, στα 30 μόλις δευτερόλεπτα μετά από τη σέντρα, μπορούσε να υποθέσει ότι κάτι δεν πάει καλά. Οι διεθνείς έμοιαζαν χαμένοι στη… μετάφραση του συστήματος και μέχρι να καταλάβουν τι συμβαίνει και να δώσει εντολή ο Σκίμπε για επιστροφή στην ασφάλεια του δοκιμασμένου 4-2-3-1 ήμασταν ήδη με δύο γκολ πίσω στο σκορ.

Για να φτάσουμε βέβαια εκεί έπαιξε ρόλο και η ατομική ευθύνη κι όχι μόνο οι επιλογές του Γερμανού. Το λάθος του Καρνέζη, στο κακό πάντως γύρισμα του Τζαβέλα με τη μπάλα να αναπηδά χωρίς λόγο, είναι τραγικό. Ανεπίτρεπτο για την στιγμή και την αποδεδειγμένη ικανότητα του γκολκίπερ της Γουότφορντ με τη μπάλα στα πόδια, αλλά απολύτως δικαιολογημένου αν αναλογιστεί κανείς ότι το πρώτο φετινό παιχνίδι του ήρθε μόλις πριν από τέσσερις μέρες και ήταν κι αυτό καταστροφικό.

Κι εκεί που η υπερπροπόνηση, την οποία έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια ο Παπασταθόπουλος, βγαίνει στο άλμα του από το κόρνερ του Φορτούνη, πηδώντας ένα κεφάλι πιο ψηλά απ’ όλους και στέλνοντας τη μπάλα στα δίχτυα και λες να βγει το ημίχρονο να πάμε στα αποδυτήρια για αναδιοργάνωση, έρχεται ευκαιρία για τους Κροάτες και στο καπάκι γκολ… σχολικού πρωταθλήματος από τον Πέρισιτς. Θέλει προσπάθεια να παίζεις στην ουσία με δύο αριστερά μπακ και να κάνει πάρτι σε… αεροδιάδρομο από δεξιά ο Βρσάλικο! Για να μην αναφερθεί κανείς στο δεύτερο γκολ και την… ελευθερία κινήσεων του Κάλινιτς στην περιοχή, με τρία στόπερ να κοιτάζουν και τον Μανιάτη να κάνει συνεχώς πίσω βήματα στην προώθηση του Στρίνιτς. Και μέσα σ΄όλα αυτά ήρθε και το λάθος του Σταφυλίδη, αδιανόητο με βάση τα όσα έχουν προηγηθεί, αλλά που κι αυτό μπορεί να συμβεί, για να ρίξει τους τίτλους τέλους. Μια πολύ άσχημη βραδιά για όλους…

Μια βραδιά που για πρώτη φορά η Εθνική δεν ξεπέρασε τον εαυτό της, δεν έβγαλε αυτή την αυταπάρνηση, το πάθος και τη φιλοσοφία του «δεν τα παρατάω ποτέ», που έκανε τους Κοράτες να την φοβούνται. Με άμυνα παθητική κι όχι επιθετική απέναντι σε παίκτες όπως ο Μόντριτς, ο Πέριστις, ο εκπληκτικός Κράμαριτς κι ο Ράκιτιτς, που όταν γυρίσουν μέτωπο στην εστία δύσκολα αντιμετωπίζονται, δεν μπορείς να πας πουθενά.

Παρ΄όλα αυτά, η Εθνική θα μπορούσε να πετύχει ακόμα ένα γκολ και να παραμείνει στο κόλπο με τη διπλή ευκαιρία του Μήτρογλου και του Παπαδόπουλου στο τέλος, εκμεταλλευόμενη τις αμυντικές αδυναμίες των Κροατών, γιατί πολύ απλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν μία κατάφωρη αδικία για τον Μόντριτς και την παρέα του.

MUST READ

Άλλους 2.000 βαθμούς, άλλη μια θέση και το όνειρο συνεχίζεται…

Η ρεβάνς στο Καραϊσκάκη μοιάζει πλέον με τυπική διαδικασία, αν και στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν ξέρεις… Εκεί έχουμε όλοι οι υπόλοιποι την ευκαιρία να αποδείξουμε πως δεν ήμαστε μόνο πανηγυρτζίδες, γεμίζοντας το γήπεδο και επιβραβεύοντας αυτά τα παιδιά που μας έκαναν τουλάχιστον να αγωνιούμε έως το τέλος για την πρόκριση ανεξαρτήτως αποτελέσματος… «Καμία ήττα δεν θα μας κάνει το σκορποχώρι, που ήμασταν πριν από δύο χρόνια», έλεγε ο Σωκράτης μετά το τέλος του ματς κι αυτή πρέπει να είναι η πραγματικότητα ακόμα κι αν ο άνθρωπος που πιστώνεται σ’ ένα πολύ μεγάλο βαθμό τα καλά αποδυτήρια και την επιστροφή της Εθνικής στην κανονικότητα, με χαρακτηριστικά ομάδας, έκανε ότι μπορούσε με τις δηλώσεις του προκειμένου να σπείρει τον σπόρο της αμφιβολίας…

Γράψτε το σχόλιο σας