Πρώτα η ομάδα με τον προπονητή της και μετά όλοι (μα όλοι) οι άλλοι…

Δεν λειτουργούν όλοι οι σπουδαίοι επαγγελματίες αθλητές με τον ίδιο τρόπο. Για τον οπαδό ο αθλητής θα πρέπει να συμπεριφέρεται και να αντικρύζει τις καταστάσεις όπως κάνει ο ίδιος. Με συναισθηματισμό. Όμως συναισθηματισμός και επαγγελματισμός είναι δυο έννοιες που σε ελάχιστες περιπτώσεις τέμνονται. Συνήθως είναι ασύμβατες. Στην περίπτωση του Σλούκα ο επαγγελματισμός δεν έχει να κάνει με τους οικονομικούς όρους. Πάνω κάτω είχε βρεθεί η χρυσή τομή με του αδερφούς Αγγελόπουλους. Το πρόβλημα αφορούσε την αντιμετώπιση του παίκτη από τον προπονητή του. Εδώ λίγα πράγματα μπορούσαν να κάνουν οι πρόεδροι. Αν επιχειρούσαν να το κάνουν ήταν σαν να ανακατευόντουσαν στη δουλειά του προπονητή. Γίνονται τέτοια πράγματα σε σοβαρές ομάδες; Μάλλον όχι.

Το να έχει διαφορετική γνώμη ένας παίκτης από τον προπονητή του είναι συνηθισμένη κατάσταση. Να αλλάζει άποψη ο προπονητής για να κρατήσει στην ομάδα τον παίκτη είναι μάλλον ασυνήθιστο. Είναι σαφές ότι ο Σλούκας ήθελε να παίζει περισσότερο ενώ ο προπονητής ήθελε να παίζει συγκεκριμένα λεπτά και μάλιστα σε σχεδόν συγκεκριμένα σημεία του παιχνιδιού. Τα κρίσιμα σουτ δικά του. Όχι στα λόγια. Αποδείχτηκε στα παιχνίδια με την Φενέρ και την Ρεάλ. Επομένως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ρόλος του ήταν ηγετικός στον Ολυμπιακό. Ο παίκτης προφανώς ήθελε κάτι παραπάνω. Ο κόουτς ό,τι ήταν να πει το είπε με τις επιλογές του την προηγούμενη χρονιά και αλλά και με την προσθήκη του Γκος που έδειχνε ότι φέτος έμενε περισσότερος χρόνος ώστε να παίζει ο παίκτης στη θέση 2. Κάτι παραπάνω ζήτησε ο Κώστας Σλούκας που ο προπονητής δεν το έδινε.

Διαβάστε επίσης: Κανείς πάνω από τον Ολυμπιακό, κανείς πάνω από τον Μπαρτζώκα…

Η φιλοδοξία είναι μέγα κίνητρο για τον αθλητή. Όπως και η επιβεβαίωση της άποψης που έχει για τον εαυτό του. Ο Σλούκας έχει εντελώς διαφορετική ψυχοσύνθεση π.χ ο Κώστας Φορτούνης. Ένας αθλητής που είναι απογυμνωμένος από τις φιλοδοξίες του, είναι ταυτόχρονα και ξενερωμένος. Κάνει κακό στον εαυτό του και στην ομάδα του. Τέτοιες καταστάσεις απαιτούν ψύχραιμη αποτίμηση κι όχι δραματοποιήσεις. Με την έννοια αυτή ειρωνείες και -πολύ περισσότερο- κατάρες και μειωτικοί χαρακτηρισμοί για τον παίκτη είναι ανώφελες. Η ΚΑΕ με την ανακοίνωσή της τοποθετεί τα πράγματα σε σωστή βάση. Αποχαιρετά τον Σλούκα με μετρημένες κουβέντες.

MUST READ

Εισιτήριο πρώτης θέσης, στο τρένο της δεύτερης ευκαιρίας

Τον αποχαιρετά σαν ένα επαγγελματία αθλητή που πρόσφερε πάρα πολλά. Που δεν έγινε ούτε θέλησε σαν γίνει σημαία της ομάδας του. Δικαίωμά του. Πρόσφερε στον Ολυμπιακό και του αξίζει το καλό κατευόδιο. Να ζητήσεις από ένα αθλητή να βάλει λίγο νερό στο κρασί του είναι λογικό. Να ζητήσεις από τον προπονητή να κάνει το ίδιο είναι περίπου καταστροφικό. Τον ακυρώνεις όχι μόνο στα μάτια του συγκεκριμένου παίκτη αλλά και στα μάτια όλου του ρόστερ. Δεν έφτασε καν να τεθεί τέτοιο δίλλημα στους προέδρους του Ολυμπιακού. Πρώτα η ομάδα με τον προπονητή της και μετά όλοι (μα όλοι) οι άλλοι

Γράψτε το σχόλιο σας