
Ο Ολυμπιακός δείχνει από νωρίς έτοιμος να παίξει ακόμα πιο πιεστικά, ακόμα πιο γρήγορα…
Αν υπάρχει ένα στοιχείο που αρχίζει να γίνεται πλέον «σφραγίδα» του Ολυμπιακού του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, αυτό είναι το πρέσινγκ. Η ομάδα του Πειραιά έδειξε για δεύτερο συνεχόμενο φιλικό και μάλιστα απέναντι σε πιο δυνατό αντίπαλο, όπως η Νόριτς, ότι δεν αφήνει καμία φάση και κανέναν χώρο χωρίς πίεση.
Το 3-0 δεν είναι απλώς ένα φιλικό σκορ, αλλά η επιβεβαίωση πως η ομάδα δεν έχει πρόβλημα να διατηρήσει την αγωνιστική της ταυτότητα οι «ερυθρόλευκοι» έπαιξαν ξανά με την ένταση που ζητάει ο Ισπανός τεχνικός. Πίεση ψηλά, κάλυψη σε κάθε σημείο του γηπέδου και άμεσες επιστροφές για ανακτήσεις μπάλας. Αυτό που φάνηκε ξεκάθαρα ήταν πως η πίεση δεν ήταν απλώς εντολή, αλλά μέρος του τρόπου παιχνιδιού: οι παίκτες ήξεραν πότε να «κυνηγήσουν» και πότε να περιμένουν, αποφεύγοντας το άσκοπο τρέξιμο.
Στα πρώτα 60 λεπτά, ο Ολυμπιακός είχε την κατοχή αλλά και τον απόλυτο έλεγχο του ρυθμού, εγκλωβίζοντας τη Νόριτς στο δικό της μισό γήπεδο. Κομβικός (ανάμεσα σε άλλους) σε αυτή την προσπάθεια ήταν ο Γιαζίτζι, ο οποίος φαίνεται να βρίσκει τον εαυτό του σταδιακά. Με ένα υπέροχο γκολ, μία ασίστ και αρκετές κάθετες κινήσεις που άνοιγαν την άμυνα των Άγγλων, ο Τούρκος μεσοεπιθετικός έδειξε πως μπορεί να αποτελέσει τον «εγκέφαλο» πίσω από την επιθετική λειτουργία της ομάδας.
Ήταν παντού: πίεζε στο πρώτο τρίτο του γηπέδου, συμμετείχε στην κυκλοφορία, έπαιζε κάθετα και (κυρίως) δεν κρατούσε άσκοπα τη μπάλα. Το παιχνίδι του είχε φινέτσα αλλά και ούσα. Είναι προφανές πως όταν λυθούν τα πόδια του θα βελτιώσει και την ένταση στο παιχνίδι του. Στα φιλικά προετοιμασίας δεν μετράει μόνο το αποτέλεσμα, αλλά και το «ποιος βγαίνει μπροστά».
Από το ματς με τη Νόριτς, δεύτερος ξεκάθαρος πρωταγωνιστής ήταν ο Κοστίνια. Ο Πορτογάλος δεξιός μπακ έδειξε για πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα γιατί τον εμπιστεύεται ο Μεντιλίμπαρ. Ανέβαινε με σωστό timing, συνεργάστηκε καλά με τον Μασούρα, πίεζε ψηλά και αναχαιτιζόταν μόνο με φάουλ. Σε δύο περιπτώσεις, η πίεσή του στα πλάγια ανάγκασε τη Νόριτς να υποπέσει σε λάθη κοντά στην περιοχή της.
Σε φιλικό παιχνίδι, τέτοιες κινήσεις δείχνουν προσωπικότητα και ετοιμότητα. Στα θετικά της αναμέτρησης ήταν και η καλή συνοχή του κέντρου με Σιπιόνι και Μουζακίτη, οι οποίοι κράτησαν με σταθερότητα τη ροή, δίνοντας την ελευθερία στον Γιαζίτζι να κινηθεί πιο δημιουργικά. Ο Γιάρεμτσουκ επίσης συνέβαλε με τις κινήσεις του πετυχαίνοντας ένα θαυμάσιο σε εκτέλεση γκολ.
Ο Μπρούνο από αριστερά είχε ασίστ στο πρώτο γκολ, ενισχύοντας το δίπολο των ακραίων που έκαναν τη διαφορά. Το σημαντικότερο όλων είναι πως ο Ολυμπιακός δείχνει από νωρίς έτοιμος να παίξει ένα απαιτητικό και ενεργητικό ποδόσφαιρο. Όχι παθητικό, όχι απλώς με κατοχή για την κατοχή, αλλά με ένταση, στοχευμένο πρέσινγκ και κυκλοφορία που φέρνει φάσεις. Ο Μεντιλίμπαρ δεν έκανε τις πολλές αλλαγές του πρώτου φιλικού, επιδιώκοντας διάρκεια και ρυθμό. Και το είδε να αποδίδει.
Ασφαλώς, είναι ακόμα νωρίς για συμπεράσματα. Όμως, όταν σε δύο ματς βλέπεις συνέπεια στην τακτική σου, παίκτες που αξιοποιούν τις ευκαιρίες του προπονητή και πίεση που δεν αφήνει τον αντίπαλο να πάρει ανάσα, τότε μπορείς να αξιολογήσεις θετικά την πρόοδο στην προετοιμασία και να υπολογίζεις βάσιμα πως φέτος θα δεις μια βελτιωμένη έκδοση της περσινής ομάδας