Δηλαδή τι άλλο να κάνει ο Μο Σαλάχ; Σπαθιά να καταπιεί;

Για να είμαστε δίκαιοι: Δόξα και τιμή στον Ουσμάν Ντεμπέλε. Ήταν καταπληκτικός στο ταξίδι της Παρί ως την κορυφή της Ευρώπης. Κανονικός «κάνω τη διαφορά» στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου για το γκρουπ του Λουίς Ενρίκε με 35 γκολ, 16 ασίστ (53 αγώνες) και εκείνη την ιδιαίτερη ικανότητα να παίζει παντού: Φορ, false 9, winger.

Ειδικά δε, σε παρονομαστή Champions League όταν ήρθε η ώρα των νοκ άουτ; Γκολ στο Άνφιλντ με τη Λίβερπουλ για το εισιτήριο στους «οκτώ». Ασίστ εντός και εκτός με την Άστον Βίλα για τους τέσσερις. Γκολ στο Λονδίνο με την Άρσεναλ και ασίστ στη ρεβάνς στο Παρίσι για τον τελικό. Δύο ασίστ στην 5-0 παράσταση κόντρα στην Ίντερ για το τρόπαιο. Ηγέτης.

Διαβάστε επίσης: Οριστική συμφωνία Ολυμπιακού-Παρτιζάν: Ντύνεται στα «ερυθρόλευκα» ο Ντιλικινά

Μια χαρά βγάζει νόημα, λοιπόν, η ανάδειξη του σε παίκτη της χρονιάς. Η κατάκτηση της Χρυσής Μπάλας. Και είναι ακόμη πιο ωραία η ιστορία του 28χρονου που πριν την Παρί έφαγε τα μούτρα του στη Μπάρτσα. Έπεσε. Σηκώθηκε. Επέστρεψε. Δικαιώθηκε.

Αναρωτιέμαι όμως τι άλλο θα έπρεπε να κάνει ο Μο Σαλάχ προκειμένου να μην βρεθεί στην τέταρτη θέση της κατάταξης για τον καλύτερο. Γιατί άντε και η Λίβερπουλ με μια ήττα όλη και όλη στον πόλεμο των άστρων έμεινε εκτός από την Παρί του Ντεμπελέ. Στην πραγματικά πιο δύσκολη ποδοσφαιρική πίστα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου όμως έκανε θραύση. Παρέλαση ως την κατάκτηση της Premier League. Και ο Αιγύπτιος έμοιαζε με εξωγήινο: 29 γκολ και 18 ασίστ στα 38 ματς πρωταθλήματος, 34 και 23 στα 52 της σεζόν.

Αν δεν ήταν λοιπόν εκείνος ο καλύτερος, δεδομένα θα έπρεπε να είναι ο Νο2 πίσω από τον Ντεμπελέ. Στο théâtre du Châtelet στο Παρίσι όμως η ανακοίνωση της κατάταξης τον βρήκε πίσω και από τον Λαμίν Γιαμάλ της Μπαρτσελόνα και από τον Βιτίνια της Παρί. Και εδώ είναι το σημείο που μάλλον αρχίζεις να θυμάσαι ότι απλά η κουβέντα αφορά σε ένα ποδοσφαιρικό βραβείο και τίποτα παραπάνω.

Ο Σαλάχ από την σεζόν 2017-18 όταν τον επέλεξε ο Γιούργκεν Κλοπ, ακολουθεί ένα δικό του ταξίδι ως το διαχρονικό Νο1 της ιστορίας ενός κλαμπ όπως Λίβερπουλ: 248 γκολ και 116 ασίστ σε 408 συμμετοχές. Ο ηγέτης μιας ομάδας που κέρδισε δύο φορές το πρωτάθλημα (2020, 2025), σήκωσε το Champions League (2019) και όλα τα τρόπαια που βρέθηκαν στο διάβα του.

Ουσιαστικά αν και δεδομένα «Hall of famer» ο πιο άτυχος της γενιάς του πληρώνοντας το απόλυτο δίπολο Μέσι-Ρονάλντο που δεν άφησε πολλά περιθώρια για την κορυφή του ποδοσφαίρου. Πληρώνει επίσης την καταγωγή του, μιας και η Αίγυπτος προφανώς δεν λογίζεται στην ελίτ.

Όπως θα μπορούσε να πει κάποιος ότι πληρώνει και το γεγονός ότι η Λίβερπουλ παρά τα εκατομμύρια των οπαδών της σε ολόκληρο τον κόσμο δεν ήταν ποτέ μια ομάδα που μπορούσε να καλλιεργήσει σε απόλυτο βαθμό το προφίλ ενός σούπερ σταρ.

MUST READ

«Τελείωσε» τον Αϊτεκίν ο Λανουά

«Είναι ο καλύτερος. Δεν μπορώ να πω ότι έγινε κλοπή, αλλά σίγουρα μιλάω για ηθική βλάβη» σχολίασε ο Μουνίρ Νασράουι. Αλλά εκείνος μιλούσε για τον γιο του Λαμίν Γιαμάλ. «Δεν τα λέω επειδή είναι γιος μου, απλά επειδή είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο. Ο Λαμίν είναι ο… Λαμίν» πρόσθεσε. Για τον Σαλάχ δεν είπε κανείς τίποτα. Ούτε φυσικά ο ίδιος. Στα 33 του ξέρει καλά πως αυτός ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για την ποδοσφαιρική βασιλεία κάποιου που δεν φορά το εθνόσημο της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Αργεντινής, της Βραζιλίας κλπ.