«Τι σου κάνω μάνα μου», «ό,τι γουστάρεις υπουργέ μου»

ΕΚΘΕΣΗ Θεσσαλονίκης λέει. Τρίχες κατσαρές. Κάποτε ήτανε η Έκθεση Θεσσαλονίκης. Τα παλιά καλά χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Του κανονικού ΠΑΣΟΚ. Του γνήσιου. Του αυθεντικού. Του οριτζινάλ. Τότε που η Έκθεση, ήταν σαν πενταήμερη. Υπουργοί, βουλευτές, δημοσιογράφοι, ανεβαίνανε, στη Θεσσαλονίκη και το καίγανε. Του δίνανε να καταλάβει. Μακριά από γυναίκες παιδιά και λοιπές οικογενειακές υποχρεώσεις. Κάθε βράδυ με τις γκόμενες στα μπουζούκια. Κι εν συνεχεία να αναστενάζουν οι σουμιέδες του Μακεδονία Παλλάς και των λοιπών ξενοδοχείων. «Τι σου κάνω μάνα μου», «ότι γουστάρεις υπουργέ μου». Τότε που η Έκθεση ήτανε για αρχόντους. Όχι για λινάτσες.

ΜΕ πρώτο και καλύτερο τον νάμπερ ένα άρχοντα. Τον Αντρέα, τον μερακλή, τον μάγκα, τον καραμπουζουκλή. Τον «ιστορία μου αμαρτία μου». Ήτανε γρήγορος, ο μετέπειτα σιδερένιος. Πρώτος στο ντουφέκισμα της πέρδικας. Με τη μία τις έριχνε κάτω. Μία φορά, εκεί που του κάνανε τις ερωτήσεις, μπανίζει μία δημοσιογραφίνα. Με το που τελειώνει, ρωτάει περί τίνος πρόκειται. «Δηκιά μας. Της ΕΡΤ τρία κύριε πρόεδρε». «Στείλτε τη μου στο δωμάτιο». Για να τη γνωρίσει καλύτερα και της εξηγήσει στη πράξη το τρίτο δρόμο προς το σοσιαλισμό. Όπως το λέω, έχει γίνει το συμβάν. Κι αφού ξηγιότανε, «από κανάρα σε κανάρα», ο πρόεδρος θα κάνανε κράτει οι από κάτω; Για να ξενοπηδήξει ανέβαινε όλος αυτός ο συρφετός κάθε χρόνο στη Θεσσαλονίκη. Για γούστα. Η Έκθεση, ήταν η αφορμή.
ΤΟΤΕ πράγματι, η Εκθεση είχε αξία. Είχε ένα νόημα. Ένα σκοπό. Κάθε βράδυ τα μπουζούκια, ήτανε φίσκα. Καρφίτσα, δεν έπεφτε. Έπρεπε να κάνεις αγώνα για να βρεις τραπέζι. Μόνο αν είχες άκρη με τον άρχοντα της Θεσσαλονίκης, τον Γιώργο τον Φερέτη. Να καθαρίσει για πάρτη σου και να σε τακτοποιήσει. Τι να μας πούνε οι σημερινοί; Δεν λέμε να βάλεις στην παλάτζα, τον Αλεξάκο με τον Αντρέα τον μέγιστο. Θα επρόκειτο περί ιεροσυλίας. Μία νύχτα του Σκανδαλίδη, είναι όλη η ζωή του Τσίπρα. Γκούγκλαρε, να πάρεις χαμπάρι. Δεν υπάρχει φωτογραφία Υπουργού του ΠΑΣΟΚ στα μπουζούκια, που να μην είναι στο τραπέζι ο Σκανδαλίδης. Αυτός έχτισε το Περιβόλι του ουρανού. Ένα ρεπό από τη νύχτα δεν πήρε. Εφτά βράδια την εβδομάδα παρών. Τι να μας πούνε οι σημερινοί, οι γιαλαντζί, αριστεροί; Οι κανονικοί οι σοσιαλιστές, του ΠΑΣΟΚ, γλεντάγανε, γ@μούσανε και δέρνανε. Οι σημερινοί, ψεύτικοι σε όλα τους.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ εκείνα τα χρόνια, ξέρανε να περνάνε καλά. Δεν περιφερόταν δεξιά κι αριστερά στα περίπτερα, σαν χαζοχαρούμενος, ο Αντρέας. Ούτε μπάσκετ έπαιζε σαν τον Αλέξη, ούτε έκοβε βόλτες με τον Αμερικανό πρέσβη, στην Εκθεση. Ξεπέταγε τις υποχρεώσεις στα γρήγορα και κράταγε δυνάμεις για αργότερα. Και μαζί με τον πρόεδρο καλοπερνάγανε και οι παρατρεχάμενοι. Ο κάθε υπουργός είχε την ιδιαιτέρα του και ξηγιότανε αλμυρό φιστίκι. Κι επειδή οι παραδόσεις πρέπει να τηρούνται οι Νεοδημοκράτες την κρατήσανε τη σειρά. Ό,τι καλό είχε το ΠΑΣΟΚ το φυλάξανε σαν κόρη οφθαλμού. Το γλέντι και η αλητεία στην Εκθεση έγιναν θεσμός. Τότε, που επαναλαμβάνω η Έκθεση ήτανε για αρχόντους. Κόψε φάτσες από τους σημερινούς και βγάλε συμπέρασμα. Κοζάρεις, έστω κι έναν από δαύτους για μερακλή; Πρώτος και καλύτερος μέσα στην ξινίλα ο Παππάς; Κόβεις, για γλεντζέ, κανέναν από Τζανακόπουλο, Ευκλείδη και Σκουρλέτη; Μίζεροι, όλοι τους. Χόρευε ζεϊμπέκικο ο Άκης και τρίζανε τα πατώματα. Φαντάζεσαι τον Κοτζιά να τα πίνει στα μπουζούκια; Εξουσία, έχετε. Γλέντια έχετε;

* (Κι εκεί που είμαι έτοιμος να πατήσω το βελάκι για να φύγει το κείμενο, πέφτει στην αντίληψή μου, η ανάρτηση της νέας, ωραίας και διάσημης συντρόφισσας-δημοσιογράφου της ΕΡΤ Αναστασίας Γιάμαλη. Πληθώρα φωτογραφιών της μέσα στο τρένο (της χαράς) που μετέφερε το συνεργείο της δημόσιας τηλεόρασης στη Θεσσαλονίκη. Χαλαρή ανέμελη ποζάριζε η Νατάσα, ενώ μέσα στο πλάνο ήταν ο αρμόδιος επί του Τύπου υπουργός, σύντροφος Νίκος Παππάς. Κι επειδή το κορίτσι δεν είχε κανένα λόγο να κρύψει τη χαρά του, έγραψε «Ζωάρα». Ευτυχώς που βρέθηκε η συντρόφισσα Νατάσα, με αυτό το με μεμονωμένο περιστατικό, να σώσει την τιμή και την υπόληψη της Έκθεσης).
Στη μουσική επιλογή Dire Strites- Sultans of Swing.

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

Γράψτε το σχόλιο σας