Ολυμπιακός: Το ακρωτήρι του φόβου…

Το φινάλε της βραδιάς στο Φάληρο, βρήκε τον Μάρκο Νίκολιτς με εκείνο το μισό χαμόγελο της συγκατάβασης. Αδιάψευστος μάρτυρας το βίντεο του flash interview. Ψύχραιμος. Ρεαλιστής. Δίχως διάθεση να δείξει με το δάχτυλο.

«Αν εξαιρέσουμε το σκορ, δεν πήγε τόσο άσχημα για εμάς» είπε. «Είχαμε την κατοχή, κινηθήκαμε καλά, στα στατιστικά ήμασταν κοντά» πρόσθεσε. Τίποτα από όσα κανά μισάωρο αργότερα τον μετέτρεψαν στην αίθουσα της συνέντευξης Τύπου σε άλλον άνθρωπο. Κάποιον που θυμήθηκε τον Ρομπέρτο Περέιρα (!!!) και τον Ζίνι κουβεντιάζοντας την πιο εύκολη παρτίδα κέρδισε ο Ολυμπιακός φέτος στο Φάληρο.

Διαβάστε επίσης: Γιατί να μην είναι χαρούμενος ο Νίκολιτς; Πέρσι η ΑΕΚ ξεκίνησε με 4αρα στο Καραϊσκάκη, φέτος… βελτιώθηκε κατά 50%

Εμφανίστηκε ο ουραγός Αστέρας στο Φάληρο και το έπαιξε ως τις καθυστερήσεις. Ο καταπληκτικός Λεβαδειακός και έδωσε μάχη σε μια ματσάρα που υποχρέωσε τον Μεντιλίμπαρ να αναβαθμίσει τους Βοιωτούς στην «καλύτερη ομάδα που παίξαμε μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα». Ακόμη και ο Πανσερραϊκός που έφυγε φορτωμένος με πέντε γκολ στην πλάτη, ως την αποβολή του Αντρέ Γκριν (35΄) που άλλαξε το σενάριο εκείνο το απόγευμα Σαββάτου, είχε βάλει τους Πειραιώτες σε σκέψεις. Η ΑΕΚ τίποτα. Σα να είχε χάσει από το πούλμαν που την πήρε από το ξενοδοχείο να την πάει στο sold out «Καραϊσκάκη».

Συμβιβασμένη με την αίσθηση πως ο αντίπαλος είναι καλύτερος.
Μύρισε… αίμα ο Μέντι από την προαναγγελία. Και το χθεσινό ήταν masterclass. Μια επίδειξη του πως επικρατείς σε τέτοια ματς δίχως ποτέ να πατήσει το πόδι στο γκάζι. Απλά αφήνοντας το αμάξι να… τσουλήσει.

Δύο σέντερ φορ (επιπέδου Αγιούμπ Ελ Κααμπί και Μεχντί Ταρέμι) για δύο στόπερ που και να ήθελαν δεν μπορούσαν: ο 36αρης Ντομαγκόι Βίντα που την πάτησε στο πέναλτι για το 1-0. Ο Φελίπε Ρέλβας που στη φάση του 2-0 πρέπει να θυμήθηκε εκείνο το βράδυ Απρίλη του 2022, που κοιτούσε από τον πάγκο του Ντραγκάο ευγνωμονώντας την τύχη του που ο προπονητής δεν του ζήτησε να παίξει. Πόρτο-Πορτιμονένσε 7-0 με χατ τρικ και μια ασίστ από τον Ταρέμι

Ο Ολυμπιακός δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτα άλλο. Δύο εξτρέμ ανοιχτά, τόσο όσο για να μείνουν 2Χ2 οι φορ με τους αντίπαλους στόπερ. Μια πολύ έξυπνη προσαρμογή με την πίεση να επιτρέπει στην ΑΕΚ να φτάσει ευκολότερα από ότι θα περίμενε στα μισά του γηπέδου για να ανοίξουν οι χώροι. Ντάνι Γκαρθία και Σαντιάγκο Έσε να ελέγχουν την κυκλοφορία. Και τον αθόρυβο MVP Κοστίνια να τρομάζει σε κάθε ευκαιρία τον Τζέημς Πενράις κυριαρχώντας μέσα από δεξιό ασβέστη.

Έγραψε το κοντέρ 16/17 κερδισμένες εναέριες μονομαχίες ως το ημίχρονο. Το γκολ από το πέναλτι. Τη μαγική συνεργασία Ταρέμι-Ελ Κααμπί στο 16΄που ανάγκασε τον Θωμά Στρακόσια στην επέμβαση της βραδιάς.

Έγραψε ακόμη μια τελική του Μαροκινού που υπό νορμάλ συνθήκες θα μπορούσε να είχε δώσει από νωρίς το προβάδισμα (9΄). Εκείνη τη φοβερή συνεργασία που κατέληξε στο ξερό του Ποντένσε από το ύψος της περιοχής (42΄). Ολυμπιακός μόνος στο σπίτι.

Η ΑΕΚ την πρώτη τελική την είχε στο 54 με τον Γιόβιτς που σούταρε για να… σουτάρει έξω από την περιοχή. Την πρώτη αληθινή στιγμή της στο παιχνίδι, στο 90+1΄ με τον Μάριο Γκατσίνοβιτς. Από το 2-0 και πέρα έδειξε να νιώθει καλύτερα όχι γιατί βρήκε κάποιο σχέδιο αντίδρασης αλλά γιατί κατάλαβε ότι ο αντίπαλος δεν είχε διάθεση να ασχοληθεί περισσότερο μαζί της.

Το έχει καταφέρει ο Μεντιλίμπαρ αυτό μέσα στο 2025. Να νιώθουν οι «κλασικοί» αντίπαλοι της ομάδας του, τον Ολυμπιακό καλύτερο. Και να τον αντιμετωπίζουν με αυτόν τον τρόπο. Είτε στην έδρα τους. Είτε φυσικά στο «Καραϊσκάκης». Δεν έχουν άδικο. Η διαφορά δεν είναι πλασματική.

Προκύπτει από την ποιότητα της δουλειάς και του ρόστερ που ο Βάσκος κρατά στα χέρια του. Μα και από τη νοοτροπία τη δική του, που όσο ο καιρός περνά γίνεται ένα με το σύνολο. Να έλεγε ο Μέντι στο φινάλε δεν είχαμε τον Ζέλσον Μαρτίνς και τον Ορτέγκα; Να έλεγε έπαιξε λίγο ο Τσικίνιο και δεν είναι έτοιμοι ακόμη στο 100% ο Ροντινέι με τον Γιάρεμτσουκ; Αν είναι δυνατόν…

MUST READ

Η μέρα με την νύχτα…

Η ΑΕΚ του Νίκολιτς έπειτα από την επιτυχία της να μπει στη league phase του Conference League έχτισε ένα σερί. Προσπάθησε να παίξει με ένα στιλ. Έβγαλε τα μπακ της μπροστά, έφερε τους εξτρέμ μέσα στην περιοχή. Καταλάβαινες μια ιδέα να εξελίσσεται από παιχνίδι σε παιχνίδι. Αν το έκανε στο Φάληρο; Ποιος ξέρει; Μπορεί να το είχε μετανιώσει πικρά, μπορεί και όχι. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα εντόπιζες μοναδική ομοιότητα ανάμεσα στις δύο εκδοχές της στο χρώμα της φανέλας.