Από τον παράδεισο στην κόλαση ένα… πλασέ δρόμος

Από τον παράδεισο στην κόλαση ένα… πλασέ δρόμος

Ακόμα κι αν η ΑΕΚ έπαιρνε τη νίκη απέναντι στην Μπενφίκα, αυτό το αποτέλεσμα δεν θα αποτελούσε εγγύηση για την επόμενη μέρα. Αντίθετα, εγγύηση για την επόμενη μέρα της Ένωσης αποτελούν το πλάνο πάνω στο οποίο δουλεύει και το υλικό που έχει στις τάξεις της. Τώρα το μυαλό πάει στην Κυριακή. Στην δεύτερη και ακόμα μεγαλύτερη ευκαιρία της εβδομάδας που δεν γίνεται να χαθεί. Κι αν η ΑΕΚ είναι όπως και χθες, δεν πρόκειται να χαθεί.

Ναι, η πίκρα που μένει στο τέλος από το σκορ του φωτεινού πίνακα υπερκαλύπτει το συναίσθημα που ένιωσαν όσοι βρέθηκαν χθες στο ΟΑΚΑ, στη φάση του πλασέ του Κλωναρίδη. Μια στιγμή που για κλάσματα δευτερολέπτου έκανε το μυαλό να προτρέξει σε πανηγύρια και ιαχές, σηκώνοντας τους πάντες από τις καρέκλες τους.

Η ΑΕΚ που στο 15’ έχανε 2-0 από την Μπενφίκα ετοιμαζόταν να κάνει μια ανατροπή που θα γραφόταν στην ιστορία. Μια ανατροπή που όμοιά της δεν θα είχαμε δει ξανά σε τέτοιο επίπεδο. Το πλασέ του Κλώνα σταμάτησε όμως στον  Βλαχοδήμο, ο Γιακουμάκης έμεινε δίπλα με το παράπονο και στην αμέσως επόμενη φάση, η Ένωση κατάλαβε από πρώτο χέρι πόσο μικρή είναι η απόσταση του παράδεισου από την κόλαση.

Έτσι είναι. Μια ΑΕΚ που στο 15’ έμοιαζε ικανή να φάει… πέντε γκολ από την Μπενφίκα, γύρισε ξαφνικά τον διακόπτη, έκανε τους Πορτογάλους να πελαγώσουν και να βιώσουν πολύ δύσκολες και πιεστικές καταστάσεις και άγγιξε το θαύμα. Εγώ θα πω πως το άξιζε κιόλας.

Η Ένωση από το 20’ και μετά ήταν η κυρίαρχος του αγώνα. Πολύ πριν την αποβολή, το άγχος που είχε κυριεύσει αδικαιολόγητα τους Κιτρινόμαυρους είχε πάει περίπατο και η ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη έκανε στο γήπεδο αυτό που έχει μάθει να κάνει από το καλοκαίρι: ωραίο και στρωτό ποδόσφαιρο, κίνηση, ταχύτητα, φαντασία, ευκαιρίες.

Το γκολ ήταν θέμα χρόνου να έρθει και το δεύτερο μέρος, με την Μπενφίκα να παίζει και με δέκα παίκτες, αναμενόταν όπως ακριβώς κύλησε. Το παιχνίδι ήταν μονίμως μπροστά από την εστία του Βλαχοδήμου, με τον απίθανο Χουλτ αλλά και τους εξαιρετικούς Μπακασέτα, Πόνσε, όπως βεβαίως και τον MVP Κλωναρίδη να κάνουν την άμυνα των Πορτογάλων να βλέπει εφιάλτες. Τέτοια ήταν η εικόνα του ματς, με μια ΑΕΚ σκυλιασμένη να δώσει απαντήσεις και με μια απίστευτη αυταπάρνηση να φύγει από το παιχνίδι με άδεια χέρια.

Η αντίδραση που έδειξε η Ένωση αποτελεί δείγμα της γερής κράσης αυτής της ομάδας. Που δεν καταλαβαίνει από αντιπάλους και συνθήκες και παλεύει μέχρι τέλους. Το ίδιο έκανε και χθες. Ακόμα και όταν από το πουθενά δέχθηκε το τρίτο γκολ, η ΑΕΚ δημιούργησε άλλες δύο πολύ καλές ευκαιρίες να σκοράρει και να ισοφαρίσει ξανά.

Δεν τα κατάφερε, το όνειρο για περαιτέρω πορεία στην Ευρώπη μετά και τον όμιλο πάει μάλλον περίπατο, όμως τα όσα είδαμε χθες, έχουν τη δική τους σημασία. Που για την ΑΕΚ μετράνε πιο πολύ από το αποτέλεσμα κόντρα στην Μπενφίκα. Ένα αποτέλεσμα που στην τελική δεν θα αποτελούσε εγγύηση και για τίποτα.

Αντίθετα, εγγύηση για την επόμενη μέρα της ΑΕΚ αποτελούν το πλάνο πάνω στο οποίο δουλεύει και το υλικό που έχει στις τάξεις της. Ένα υλικό που ακόμα δεν το έχουμε δει σε όλο του το εύρος. Θα γίνει και αυτό σύντομα. Τώρα το μυαλό πάει στην Κυριακή. Στην δεύτερη και ακόμα μεγαλύτερη ευκαιρία της εβδομάδας που δεν γίνεται να χαθεί. Κι αν η ΑΕΚ είναι όπως και χθες, δεν πρόκειται να χαθεί.

Γράψτε το σχόλιο σας

Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΧΟΛΙΑ