Δύο 11άδες, μία φιλοσοφία

Εχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι απόψεις που έχουν προκύψει από το βράδυ της Πέμπτης, ως απόρροια του αγώνα του Ολυμπιακού με τη Μίλαν. Απόψεις κατά βάση στη λογική «ναι μεν ο Μαρτίνς πέτυχε με την καλή 11άδα, αλλά άργησε τις αλλαγές». Απόψεις ψύχραιμες, που καταπιάνονται με την αναμέτρηση με καθαρό μυαλό και ρεαλισμό. Εως και απόψεις που πιστεύουν ότι οι Ερυθρόλευκοι δεν ήταν καλοί στο Σαν Σίρο. Κάθε άποψη είναι σεβαστή. Το τι θα πιστεύει ο καθένας, δεν μπορεί να του ορίσει κανείς. Μόνο το τσερβέλο του.

Αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με το βασικό ερώτημα, νομίζω ότι δεν τίθεται θέμα. Ποιο είναι το βασικό ερώτημα; Εάν ο Πέδρο Μαρτίνς έκανε λάθος ή πήρε ένα περιττό ρίσκο με το να αλλάξει ολόκληρη την 11άδα, σε δυσκολότερο παιχνίδι του Europa League. Κατά την άποψη του υπογράφοντος, ο Πορτογάλος δεν είδε κανένα ρίσκο στην επιλογή του. Ηταν σίγουρος για ό,τι έκανε. Και εν τέλει, έγινε και μία μικρή επίδειξη του υλικού που διαθέτει στο χέρια του. Αλλά και επίδειξη της δουλειάς που γίνεται στο Ρέντη.

Τι είδαμε από τον Ολυμπιακό στο Μιλάνο; Είδαμε μία τελείως νέα 11άδα, να παίζει βάσει του πλάνου του προπονητή. Να ακολουθεί τις αρχές, τις νόρμες και τα διδάγματά του, να κινείται με τον τρόπο που ο ίδιος θέλει και να έχει μια πολύ καθαρή προσέγγιση ως προς το παιχνίδι της. Μια προσέγγιση με βάση του πραγματικό, το δημιουργικό, το επιθετικό ποδόσφαιρο. Αυτό το ποδόσφαιρο που ταιριάζει, που αρέσει στον Ολυμπιακό να παίζει. Ένα ποδόσφαιρο που μπλόκαρε μία από τις πιο ποιοτικές και γεμάτες λύσεις ομάδες της Ευρώπης.

Το μεγαλύτερο εύσημο του Μαρτίνς από την απόδοση του Ολυμπιακού στο Μιλάνο δεν είναι αυτή καθ’ αυτή η εικόνα των Ερυθρόλευκων. Αλλά το γεγονός ότι ομοίαζε τόσο πολύ με ό,τι βλέπουμε από τη «βασική» 11άδα του, που επιβεβαιώνει ότι δεν είναι τίποτε τυχαίο. Ότι όλα γίνονται, ξεκινούν και τελειώνουν στον προπονητή. Ο Ολυμπιακός έπαιξε το ποδόσφαιρο που θέλει ο Μαρτίνς ακόμη και με 11 άλλους στον αγωνιστικό χώρο. Μια μεγάλη, τρομερή επιτυχία του 48χρονου τεχνικού. Διότι πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η ικανότητά του να περάσει τη φιλοσοφία του σε όλους τους παίκτες και όλοι, όταν μπαίνουν στο γήπεδο να ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, πώς να κινηθούν, πώς να ενταχθούν στο σύνολο!

Η ομοιογένεια της 11άδας που παρέταξε ο Μαρτίνς είναι μια ηχηρή απάντηση για τη δουλειά που κάνει στο Ρέντη.
* Ναι, τα αποτελέσματα δεν έχουν έρθει ιδανικά στα τελευταία δύο παιχνίδια.
* Ναι, ακολουθεί το ντέρμπι με την ΑΕΚ, όπου η νίκη είναι αδιαπραγμάτευτη.
* Ναι, ο 48χρονος καθυστέρησε να βοηθήσει την ομάδα του από τον πάγκο.
Αλλά δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε. Ακόμη και στο ακραίο σενάριο που ο Μαρτίνς δεν πάρει τα επιθυμητά αποτελέσματα άμεσα, δεν είναι δυνατόν να του προσάψει κανείς ότι δεν έχει διαχειριστεί σωστά ένα σύνολο 20 νέων και στην πλειοψηφία τους άγνωστων μεταξύ τους ποδοσφαιριστών.

Επί της ουσίας ο Μαρτίνς έδειξε και οι 27 ποδοσφαιριστές του ρόστερ που διαθέτει είναι εν δυνάμει βασικοί. Και αυτό για άλλους προπονητές θα ήταν πρόβλημα. Καθώς η πίεση του «αυτός που δεν παίζει είναι πάντα ο καλύτερος», πολλές φορές είναι ασφυκτική και σε ισοπεδώνει ψυχολογικά. Ειδικά σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, όπου η νίκη είναι επιβεβλημένη και αδιαπραγμάτευτη ακόμη και στο… υποβρύχιο σκάκι. Ο Μαρτίνς ζήτησε «απαντήσεις» από τους παίκτες του. Και τις πήρε. Πλέον, γνωρίζει τι μπορεί να περιμένει από τον καθένα. Και πρέπει να αξιοποιήσει ακόμη καλύτερα το σύνολο.

ΥΓ. Ο Μαρτίνς έχει δείξει έως τώρα ότι γνωρίζει να προετοιμάζει ιδανικά την ομάδα του για τα παιχνίδια-φωτιά. Ακόμη και με τον ΠΑΟΚ, όπου ο Ολυμπιακός ηττήθηκε, η τακτική και το πλάνο του Μαρτίνς απέδωσαν στο έπακρο. Το ότι δεν μπήκε η μπάλα στα δίχτυα του Πασχαλάκη είναι μία άλλη ιστορία, από εκείνες τις σπάνιες, που θα λέγονται για αρκετά χρόνια. Είναι δεδομένο, λοιπόν, ο Πορτογάλος και οι συνεργάτες του έχουν προετοιμάσει/διαβάσει/μελετήσει και το ντέρμπι με την ΑΕΚ. Και κατά πως φαίνεται, δεν είναι διόλου απίθανο να προκύψουν 1-2 εκπλήξεις στον καταρτισμό της 11άδας. Αν και αυτό θα φανεί οριστικά τις επόμενες ώρες. Με τον Ολυμπιακό, πάντως, να έχει ανάγκη αυτή τη νίκη. Είναι καλύτερος από την αντίπαλό του και πρέπει να εμφανιστεί 100% έτοιμος για να την κατακτήσει.

ΥΓ2. Πόση φαιδρότητα… Εντάξει, στην Ελλάδα έχει εξευτελιστεί κάθε έννοια επιπέδου και κλάσης, αλλά καλό θα είναι να είμαστε πιο προσεκτικοί στον τρόπο που προσεγγίζουμε προσωπικότητες και αθλητές του μεγέθους του Γιάγια Τουρέ. Κάθε ειρωνεία προς τον Τουρέ, είναι ένας δημόσιος αυτοδιασυρμός για τον εμπνευστή του. Είναι η απόδειξη ότι απλά είναι κουτός και άσχετος. Ο Τουρε προφανώς και δεν έχει ανάγκη να αποδείξει τίποτε και σε κανέναν. Εξάλλου, στον αγωνιστικό χώρο του Σαν Σίρο έδειξε αυτά που έπρεπε. Από εκεί και πέρα, ας έχει ο Ολυμπιακός τον Τουρέ και τον Νάτχο και οι άλλοι τον Αλεφ, τον Μοράν, τον Αϊντάρεβιτς. Θα ζήσουν με αυτήν την ντροπή οι Ερυθρόλευκοι…

ΥΓ3. Η περίπτωση του Πάπε Αμπού Σισέ είναι πού ιδιαίτερη. Και για αυτό ο Ολυμπιακός επιμένει σε αυτήν. Ο Αφρικανός ήταν «μέσα» και στις τρεις φάσεις των γκολ, αλλά δεν φέρει ευθύνη για όλες. Συνολικά, δε, έως τοι 70′ ήταν ο κορυφαίος αμυντικός των Πειραιωτών. Ότι έχει τακτικά θέματα και ζητήματα συγκέντρωσης είναι γνωστό. Αλλά παράλληλα είναι ένα αθλητικό «θαύμα» της φύσης. Ενας υπεραθλητής, που μόλις αποκτήσει τον αυτοέλεγχο που απαιτεί το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, θα κάνει σπουδαία καριέρα. Εξάλλου, ούτως ή άλλως, υπάρχουν σύλλογοι που τον θέλουν (πολύ) ακόμη και… ανέτοιμο. Διότι η πρώτη ύλη είναι σπάνια.

MUST READ

Απίστευτο: Ο Ερντογάν πήρε θέση στη διαμάχη Αταμάν-Μακάμπι (vid)

ΥΓ4. Το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός αναζητούσε προπονητή να διαχειριστεί σωστά και με ασφάλεια ένα νέο σύνολο και να το μεταγράψει σταδιακά σε ομάδα πρωταθλητισμού. Κανένα νεογέννητο δεν ξεκινάει πρώτα να τρέχει και μετά να περπατάει. Και θα μπουσουλίσει και θα περπατήσει και θα σκοντάψει, αλλά στο τέλος θα σηκωθεί, θα πατήσει γερά στα πόδια του και θα σπριντάρει. Ο Ολυμπιακός ακολουθεί μια σειρά στην εξέλιξή του ως νέα ομάδα που είναι. Και αυτό δεν πρέπει να μας διαφεύγει.

Γράψτε το σχόλιο σας