Οι ήρωες φορούν το «τριφύλλι»

Η εμφάνιση του Παναθηναϊκού ήταν ηρωική. Όχι καλή. Το ματς πήγε σχεδόν όπως το περίμενα. Ο Ολυμπιακός θα πίεζε και ο Παναθηναϊκός θα προσπαθούσε να κρατήσει μπάλα στο μέτρο του δυνατού και να σκοράρει σε κάποια αντεπίθεση.

Ήταν επίσης σχεδόν, βέβαιο κι αποδείχθηκε στο γήπεδο ότι οι «πράσινοι» για να μπορέσουν να πάρουν αποτέλεσμα, θα έπρεπε να σκοράρουν. Διαφορετικά, έχουν δείξει φέτος οι ερυθρόλευκοι την επιμονή τους φέτος. Βρήκαν ένα γκολ στις καθυστερήσεις και δύο ακόμα φάσεις.

Ο Γιώργος Δώνης έστησε και πάλι μία ομάδα με ξεκάθαρο πλάνο. Όπως αναμενόταν έπαιξε τόσο ο Γιόχανσον, όσο και ο Μαυρομμάτης και ο Σουηδός ήταν συγκλονιστικός. Πλην μίας περίπτωσης δεν άφησε τον Ποντένσε ή τον Φορτούνη ή όποιον άλλον είχε στην πλευρά του να προκαλέσει ρήγματα κι ανεπανόρθωτη ζημιά. Φοβερός και ο Ινσούα. Με το γνωστό αργεντίνικο πάθος και αμέτρητα κλεψίματα.

Φοβεροί Κολοβέτσιος, Κουλιμπαλί. Ειδικά ο Αφρικανός. Μαχητές οι Κουρμπέλης, Κάτσε, το γκολ του οποίου το γκολ είναι για highlights αθλητικών εκπομπών. Αν έμπαινε και περισσότερο στο πνεύμα του αγώνα ο Μουνιέ, που για την εμπειρία του δεν βοήθησε καθόλου στο κράτημα της μπάλας, ίσως ο Παναθηναϊκός να έφευγε με ένα σπουδαίο διπλό.

Το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση είναι θετικό. Αλλά η εμφάνιση όχι. Δεν είναι ωραίο να βλέπεις αρκετές φορές τον Παναθηναϊκό να διώχνει τη μπάλα όπως όπως. Αλλά για μια στιγμή. Μιλάμε για μία ομάδα με μπάτζετ 5-5,5 εκατ. ευρώ. Η οποία δεν έχασε στα δύο από τα τρία συνεχόμενα ντέρμπι. Στο ένα μάλιστα ήταν καλύτερη και στο άλλο στερήθηκε τον θρίαμβο για ελάχιστα λεπτά. Ο Παναθηναϊκός βαδίζει στον σωστό δρόμο. Στην πορεία θα πρέπει να έρθουν ενισχύσεις. Να μην λοξοδρομήσει ούτε στιγμή. Να γίνουν οι κατάλληλες ενέσεις ποιότητας και τότε θα φτάσει εκεί που πρέπει. Νομοτελειακά θα συμβεί αυτό.

Το κέρδος του Παναθηναϊκού είναι ότι έστειλε μήνυμα, πως η φανέλα παραμένει βαριά. Δύο σερί χρόνια, πέρσι με σχεδόν διαλυμένη ψυχολογία και φέτος με ένα κράμα παικτών από την Ακαδημία και πολλούς ρολίστες, έμεινε αήττητος. Αυτή η μεγάλη ομάδα δεν λυγίζει στα δύσκολα. Απλώς, δεν χρειάζεται να είναι ήρωες στο μέλλον.

Αρκεί να είναι μαχητές και να κερδίζουν τους πολέμους. Ο κόσμος του, παράλληλα, θα συνεχίσει να κυκλοφορεί με το κεφάλι ψηλά. Περήφανος γι’ αυτά τα παιδιά και τον προπονητή τους. Και με την ικανοποίηση που στερεί όπως φαίνεται από τον μεγάλο του αντίπαλο και πάλι το πρωτάθλημα. Αλλά επειδή είναι Παναθηναϊκός οφείλει να χαίρεται με τις δικές του επιτυχίες.

MUST READ

Του χρωστούσε και του χρωστάει…

ΥΓ.: Συγκλονιστική στιγμή το χειροκρότημα των οπαδών του Ολυμπιακού στον τραυματισμό του Διούδη. Έχουμε πολιτισμό –όταν θέλουμε- κι αν βάλουμε μπροστά το φιλότιμο και αφήσουμε στην άκρη τον φανατισμό, όλα μπορεί να είναι καλύτερα.
ΥΓ.1: Περαστικά στον Διούδη. Ένας τρομερός χαρακτήρας, πραγματικός αθλητής, που δεν προκαλεί και δίνει ό,τι έχει για την ομάδα.
ΥΓ.2: Η διαιτησία ήταν καλή. Ο Ολυμπιακός φώναξε 2-3 φορές για πέναλτι απ’ αυτά που είχε συνηθίσει να παίρνει τόσα χρόνια. Ο Ελβετός μπήκε στο πνεύμα του αγώνα. Στο ξεκίνημα κιόλας χάρισε κάρτα στον Κούτρη γιατί ήταν η πρώτη φάση. Πρέπει να το κατανοήσουμε ότι στα ντέρμπι ένας διαιτητής δεν θέλει να διαταράξει τις ισορροπίες.
ΥΓ.3: Στο ΟΑΚΑ με τον Απόλλωνα θα πρέπει να έχει 50.000 κόσμο. Αξίζουν αυτοί οι μαχητές το χειροκρότημα.

Γράψτε το σχόλιο σας