Αν δεν βρει την ψυχή του…

Έγινε συνώνυμο του impossible is nothing, η Ευρωλίγκα έφτιαξε σποτάκια γύρω από τον τρόπο με τον οποίο ο Ολυμπιακός μπορούσε και έμενε ζωντανός στα ματς. Μπορούσε και γυρνούσε από την… κόλαση, ανέτρεπε τα ματς και έβγαζε ψυχή στα παιχνίδια που για τις περισσότερες ομάδες ήταν χαμένα.

Από το έπος της Κωνσταντινούπολης ο Ολυμπιακός έγινε ο τρόμος κάθε αντιπάλου στην Ευρωλίγκα γιατί απλά ποτέ δεν μπορούσε κανείς να πει πως τον νίκησε πριν ακουστεί η κόρνα για το φινάλε.

Ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα που ακόμη και με μεγάλη διαφορά να έχανε κανείς άπαντες πίστευαν πως μπορεί να το γυρίσει. Και τις περισσότερες φορές το πετύχαινε, αν όχι έβγαζε το λάδι του αντιπάλου.

Τα πρώτα «κρούσματα» της αλλαγής στον Ολυμπιακό ήρθαν την περσινή σεζόν, όταν η ομάδα του Σφαιρόπουλου άρχισε να δέχεται βαριές ήττες με 20 και 30 πόντους διαφορά. Ο Ολυμπιακός που ποτέ δεν παρατούσε ματς έμοιαζε να έχει αλλάξει φιλοσοφία. Όταν το ματς του ξέφευγε το παράταγε. Τουλάχιστον έτσι «διαβάστηκε» η αλλαγή αντιμετώπισης των αγώνων της κανονικής περιόδου του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα.

Η τελική πορεία του Ολυμπιακού βεβαίως απέδειξε πως δεν ήταν επιλογή εν τέλει αλλά αδυναμία της ομάδας να συνεχίσει αυτό που έχτισε και παγίωσε τα προηγούμενα χρόνια με τις επικές ανατροπές.

Ο Ολυμπιακός από τον τίτλο της ομάδας του «πολύ σκληρός για να πεθάνω» μετατράπηκε σε ομάδα «ασανσέρ» αφήνοντας στην άκρη την ταυτότητα της. Με τα γνωστά περσινά αποτελέσματα.
Ο φετινός Ολυμπιακός του Ντέιβιντ Μπλατ μετά το εντυπωσιακό ξεκίνημα με τα δύο διπλά με Χίμκι και Μπασκόνια είναι ξεκάθαρο πως απογοητεύει.

Και μπορεί στο μπάσκετ να έχεις χρόνο για να γυρίσεις καταστάσεις η αλήθεια είναι πως μετά από πολλά χρόνια ο Ολυμπιακός βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο τόσο νωρίς. Πάντα με ηρεμία και καθαρό μυαλό οφείλει να δει σωστά την επόμενη μέρα.

Οι απανωτές ήττες του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα με «κερασάκι» το 0-2 με τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ είναι λογικό να δυσανασχετούν και να προβληματίζουν εγείροντας πολλά ερωτήματα για τη νέα ομάδα που δημιουργήθηκε.

Η αξία βεβαίως του Μπλατ δεν αμφισβητείτε από κανένα ενώ και το ρόστερ μπορεί να χρειάζεται προσθήκες όπως προκύπτει άλλωστε και από τους ίδιους τους ανθρώπους του Ολυμπιακού όμως προφανώς και είναι για πολλά περισσότερα πράγματα από όσα έχει πετύχει μέχρι τώρα.

Το σημαντικότερο όμως από όλα είναι πως ο Ολυμπιακός έχει χάσει την «ψυχή» του. Αν δεν βρει την ψυχή του δεν θα μπορέσει να επιστρέψει, να σηκώσει κεφάλι και να διεκδικήσει αυτά που οφείλει να διεκδικεί αλλά και να κατακτά κάθε χρόνο. Ξέχωρα από την δυναμική του… Φάρου που συνεχίζει να βιώνει ο Ολυμπιακός χωρίς πλέον καμία προσπάθεια να… σβήσει και να αλλάξει αυτή η εμετική κατάσταση στο μπάσκετ, οι ερυθρόλευκοι οφείλουν να αποκτήσουν και πάλι την ταυτότητα που τους ανέδειξε ως την πιο σκληρή και… απέθαντη ομάδα της Ευρώπης.

Οι Έλληνες που το πέτυχαν αυτό βρίσκονται ακόμη στην ομάδα, οι ξένοι που ήρθαν οφείλουν να «μπολιαστούν» με αυτή την νοοτροπία για να έχει ξανά ο Ολυμπιακός την ταυτότητα του.

Και όταν χάνει να πέφτει «μαχόμενος» και όχι να προκαλεί θλίψη για τη μη αντίδραση του. Στο Μόναχο κόντρα στην Μπάγερν ο Ολυμπιακός πρέπει να βάλει stop και να αλλάξει το τσιπάκι. Έχει την δυνατότητα, έχει την δυναμική, έχει τους παίκτες. Ψυχολογία πρέπει να βρει, και η ψυχολογία ανεβαίνει μέσα από τις νίκες.

MUST READ

Έξαλλοι στη Μακάμπι: «Λέει ψέματα ο Αταμάν»

Ας βγάλει την ψυχή του και πάλι και πολλά θα αλλάξουν άμεσα…

Γράψτε το σχόλιο σας