Μία σκέτο από γιουβέτσι

ΝΑ μιλήσουμε σήμερα για τη δημοσιογραφία. Πριν όμως σας αποκαλύψω τη σύγκρουση γιγάντων Ντέμη Νικολαΐδη-Πάνου Βόγλη, να πούμε δύο λόγια γι’ αυτό το καραγκιοζιλίκι της απεργίας. Γελοιότητες. Γελοιότητες των νταραβεριτζιδων συνδικαλιστών. Και τι έγινε, που δεν βγήκαν μία μέρα οι εφημερίδες; Γλυτώσανε οι εργοδότες ένα μεροκάματο και το χαρτί. Κι όταν οι περισσότερες εφημερίδες είναι ζημιογόνες, εναντίων ποιων στρέφεται η απεργία; Εναντίων των εργοδοτών που μπαίνουνε μέσα και πληρώνουνε από τη τσέπη τους; Και τι έγινε που δεν δουλέψανε μιά μέρα οι σαχλαμαράκιδες των ραδιοφώνων; Ποιό ήταν το κέρδος για τον κλάδο;

ΚΑΙ τι απεργία του κώλου είναι αυτή, όταν τηλεόραση και ραδιόφωνα μεταδίδουν κανονικά το ΑΕΚ-Άγιαξ; Έδωσε λέει άδεια η ΕΣΗΕΑ στους δημοσιογράφους; Και γιατί να δώσει; Οταν λες απεργία, σταματάνε τα πάντα. Δεν δουλεύει κανείς. Ούτε οι τεχνικοί. Τίποτα. Κανένας. Αυτή ναι, θα ήτανε απεργία. Θα πόναγε. Αυτό το καραγκιοζιλίκι που γίνεται μία φορά στο τόσο, για τη τιμή των όπλων, είναι απεργία τραβεστί. Για να έχουνε να λένε συνδικαλιστές της πυρκαγιάς, Άρια Αγάτσα κλπ ότι κάτι κάνουνε. Και τι σόι απεργία είναι αυτή, όταν τα περισσότερα σάιτ έχουν συνεχή του ειδήσεων; Όταν ανεβάζανε τη Τρίτη το βράδυ, όχι μόνο τα αποτελέσματα του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά εικόνες και βίντεο από τα επεισόδια, στο ΟΑΚΑ;

ΜΙΑ ακόμα απεργία της πλάκας μέχρι την επόμενη. Και μία ακόμα αθλητική εκπομπή. Σε διαφορετική βερσιόν. Με πρωταγωνιστή, όχι δημοσιογράφο, αλλά πρώην ποδοσφαιριστή. Το Ντέμη Νικολαΐδη. Και κομπάρσους να ξεροσταλιάζουν στην ορθοστασία το Πάνο Βόγλη και τη Χριστίνα Βραχάλη. Κι εδώ είναι που ισχύει το ακριβώς αντίθετο με το θεατρικό παραμύθι-φούρναρης, «περνάμε καλά στα καμαρίνια κι αυτό βγαίνει στη σκήνη». Καθόλου καλά δεν περνάνε στα καμαρίνια και στο πλατό αυτός που χαμογελάει σφόδρα είναι μόνο ο Ντέμης. Ο οποίος Ντέμης και το Βόγλη και τη Βραχάλη, «να προσέχετε το κορίτσι μας» όπως είπε ο Πέλκας, δεν τους θέλει καθόλου στην εκπομπή. Θέλει να τη κάνει μόνος του μαζί με τον Αλέξη. Και μεταξύ μας, δεν έχει άδικο.

ΣΦΟΔΡΑ ενοχλημένος όμως είναι και ο Βόγλης. Ότι έχει υποβαθμιστεί ο ρόλος του κι ότι δεν είναι δυνατόν να τα παίρνει όλα απάνω του, ένας μη δημοσιογράφος. Το να διαβάζεις δηλαδή τη κάρτα με τους σκόρερς και την επόμενη αγωνιστική συνιστά δημοσιογραφία; Η μήπως, ξέρει, η μπορεί κάτι παραπάνω; Θα μου πείτε τώρα, αυτά έλεγε κι η Αννούλα η Καραμανλή στην ΕΡΤ. Κι έκανε καριέρα, έγινε βουλευτίνα κι αύριο που θα κερδίσει τις εκλογές ο Κυριάκος, θα γίνει υφυπουργός Αθλητισμού. Δεν είναι το ίδιο. Τα κριτήρια για τις γυναίκες είναι διαφορετικά. Βγες εσύ φωτογραφία με μαγιό, προφίλ ανφάς με νάζι και με τη πίσω όψη τουρλωμένη. Μόνο αν είσαι ο Τρύφωνας Σαμαράς. Κι όχι σ αυτή την ηλικία που έχει σιτέψει. Αν γκουγκλάρεις Χριστίνα Βραχάλη, δεν θα βρεις φωτογραφία, να κρατάει στύλο η μπροστά σε κανένα κομπιούτερ. Με μαγιό ποζάρει στις περισσότερες. Αντιθέτως αν είσαι άντρας δημοσιογράφος κάτι πρέπει έχεις να πεις. Πέραν του πίνακα της βαθμολογίας και των σκόρερς. Κι αντί να ευχαριστείς τον Γιαραμπί που πληρώνεσαι για να διαβάζεις τις κάρτες, γκρινιάζεις κι από πάνω.

Η εκπομπή, που την είδα από ένα σημείο και μετά, είναι πράγματι one man show. Αυτό το «τσογλάνι» ο Ντέμης το έχει. Πάντα χαμογελαστός, προφανώς ύστερα από πολλές πρόβες, άνετος, περνώντας ο χρόνος που θα πάρει και το κολάι, θα είναι ακόμα καλύτερος. Από κει και πέρα, το χάος. Ακόμα κι ο Σπυρόπουλος που και στο γραπτό λόγο και στις μεταδόσεις, ξεχωρίζει, είχε μία δυσκολία. Πλεονασμός, η παρουσία στο στούντιο των Κατσουρομπασινάδων. Δεν χρειάζονται. Και δεν είχανε και να πούνε και κάτι. Το ότι έχεις παίξει μπάλα, δεν σημαίνει ότι ξέρεις κι από ποδόσφαιρο. Το γεγονός ότι ο Μπασινάς πήγε βοηθός του Αναστασιάδη τα λέει όλα. Ένας καλεσμένος και καλός φτάνει. Όπως ο Δώνης που έσωσε την εκπομπή. Αυτός μίλαγε για ποδόσφαιρο σε επίπεδο πανεπιστημίου κι οι άλλοι ήτανε του νηπιαγωγείου. Ελάχιστος ο Κάκος. Δεν το έχει και δεν πρόκειται και να το βρει. Σαν μία σκέτο από γιουβέτσι, είναι. Κι επειδή λεφτά για πέταμα υπάρχουν, παίρνει ένα τάλιρο το μήνα. Καθαρό. Ο ομορφάντρας ο Βαρούχας, δέκα θέλει σαν κι αυτόν στη καθισιά του.

Στη μουσική επιλογή Alejandro Markovich & Paco Huidobro-Ghost Riders in the Sky.

MUST READ

Το «κλειδί» της επιτυχίας είναι στο Ρέντη

https://www.youtube.com/watch?v=POicJGqCEFI

Γράψτε το σχόλιο σας