Ο ΠΑΟ πρέπει να έρθει πιο κοντά με τον κόσμο του

Οι νίκες στην αρχή της σεζόν έφεραν τον κόσμο στο γήπεδο, υπήρχε ένας ενθουσιασμός, αλλά αυτός κόπασε στη συνέχεια.

Με το -6 και το ρόστερ που είχε η ομάδα ήταν φανερό ότι θα έπρεπε να κάνει πράγματα και θαύματα για να διατηρηθεί ψηλά στη βαθμολογία και να μπορέσει να κρατήσει τους οπαδούς στο ΟΑΚΑ. Ένας τρόπος ήταν αυτός. Να έρχονται συνέχεια νίκες. Δεν ήρθαν και ο κόσμος σταδιακά απομακρύνθηκε. Κανείς δεν ψηνόταν στην ιδέα της πέμπτης θέσης, έστω κι αν αυτή έμοιαζε υπέρβαση όταν ξεκινούσε το πρωτάθλημα. Το έχουμε ξαναπεί, στην Ελλάδα οι οπαδοί θέλουν νίκες για να σπεύσουν στο γήπεδο.

Ο άλλος τρόπος είναι το ελκυστικό ποδόσφαιρο. Οι αδυναμίες της ομάδας ήταν πολλές για να μπορέσει να έχει διάρκεια έπειτα από τα πρώτα 5-6 ματς που έπαιξε καλά και ήταν κυνική στις φάσεις που δημιουργούσε. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να βλέπει την ομάδα του να μην αποδίδει καλό ποδόσφαιρο και να αγκομαχά για την πεντάδα. Όλα αυτά είναι μαχαιριά. Όπως και να έχει, η σεζόν φεύγει με τις χειρότερες εντυπώσεις. Δυστυχώς, όπως περίμεναν αρκετοί ότι θα τελειώσει, όταν άρχιζε η σεζόν. Το ευρωπαϊκό εισιτήριο, βέβαια, δεν ήταν αδύνατο. Ήταν απολύτως εφικτό και οι λόγοι που δεν τα κατάφερε η ομάδα είναι γνωστοί κι έχουν αναλυθεί.

Το σημαντικό είναι το μέλλον και το άσχημο αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν υπάρχει στον ορίζοντα αισιοδοξία. Ναι, η ομάδα σαφώς και θα είναι καλύτερη τη νέα περίοδο. Ή, για να είμαστε πιο ακριβείς θα είναι πιο ποιοτική, αφού δεν θα έχει περιορισμό στις μεταγραφές. Αλλά ποιο θα είναι το ταβάνι της; Για όποιον δεν το έχει συνειδητοποιήσει, ο Παναθηναϊκός ζει τα δικά του πέτρινα χρόνια. Είναι εννέα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα. Από το 2010, οπότε και πήρε το νταμπλ, έχουν πανηγυρίσει τίτλο τρεις ομάδες και ο Παναθηναϊκός απλώς παρακολουθεί.  Τα χρόνια, όπως δείχνει η κατάσταση θα γίνουν δέκα. Και κανείς δεν ξέρει που θα σταματήσει το καταραμένο κοντέρ.

Το όραμα απουσιάζει. Ο Γιάννης Αλαφούζος δεν μπορεί να εμπνεύσει πλέον. Μπορεί να κάνει τα αυτονόητα, να πληρώνει στην ώρα του και σταδιακά να μειώνει το χρέος. Το οποίο ήταν μεγάλο όταν είχε το θάρρος να βγει μπροστά, όμως, αντί να το ρίξει έστω στο μισό, με τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις του και τις τακτικές που ακολούθησε (και απέναντι στο παρασκήνιο), το γιγάντωσε και τώρα τρέχει και ματώνει περισσότερο. Είναι υποχρέωσή του, λοιπόν, να παρουσιάζεται συνεπής, όμως, να γυρίσει το χαρτί δεν μπορεί.

Οι μόνοι που μπορούν να εμπνεύσουν είναι οι Δώνης, Νταμπίζας. Το τελευταίο διάστημα κλονίστηκαν και οι δύο. Ειδικά μετά και την ήττα από τον ΟΦΗ. Τα περί αξιολόγησης, το ότι θα καούν οι νέοι αν έπαιζαν, αλλά στο Περιστέρι μπήκε ο Αθανασακόπουλος, κρύβουν αντιφάσεις. Έκαναν κι αυτοί λάθη. Ήταν, ωστόσο, μία δύσκολη σεζόν κι έχουν πολλά ελαφρυντικά. Φυσικά δεν βάζουν αυτοί τα χρήματα. Κάθε σχέδιο που έχουν στο μυαλό τους, εξαρτάται από τις διαθέσεις του μεγαλομετόχου. Οφείλουν, πάντως, με όσα εφόδια τους διατεθούν να κάνουν το καλύτερο δυνατό κι έπειτα να μιλήσουν στον κόσμο ειλικρινά. Το πάλεψαν στη διάρκεια της σεζόν, ήταν ειλικρινείς σε έναν βαθμό, αλλά όχι αποφασιστικοί.

Ο κόσμος εκτός από αλήθεια θέλει και πυγμή. Είναι ένα στοιχείο που βοηθάει για να χτίσεις μία ιδιαίτερη σχέση με τους οπαδούς σου. Ας φέρω ένα παράδειγμα. Ο Νταμπίζας τα Χριστούγεννα έδωσε μία συνέντευξη για να αναλύσει το πλάνο του. Κατέληξε στο ότι μεταγραφές δεν χρειάζονται, ότι η Τότεναμ λόγω και του γηπέδου ούτε διώχνει, ούτε παίρνει. Αναφέρθηκε στη Γιουνάιτεντ που πρωταγωνίστησε με πολλά παιδιά από την Ακαδημία της.

Ωραία παραδείγματα, όμως, σαν αυτές τις ομάδες δεν μπορούμε να γίνουμε, γιατί η νοοτροπία μας εκπέμπει σε άλλο μήκος κύματος. Τελειώνει η χρονιά, λοιπόν και αυτό που βλέπουν όλοι είναι ότι ο Παναθηναϊκός θέλει σίγουρα 5-6 μεταγραφές ποιότητας. Αν οι Νταμπίζας, Δώνης εργάζονταν αλλού και τους ζητούσε τη γνώμη τους, τότε δεν αποκλείεται να σου έλεγαν ότι η ομάδα θέλει μία ντουζίνα προσθήκες. Δεν αναφέρω τυχαία για «μία ντουζίνα». Χρήμα να υπάρχει και όλα γίνονται…

MUST READ

Μεντιλίμπαρ: «Ανυπομονούμε για τον μεγάλο αγώνα με την Άστον Βίλα»

Με λίγα λόγια καλό είναι να υπερασπίζεσαι το πλάνο που έχει εκπονηθεί με τον Αλαφούζο, ο οποίος δίνει όσα χρήματα μπορεί ή θέλει, αλλά πρέπει να είσαι πιο αποφασιστικός για να πείσεις τον κόσμο να σε στηρίξει. Αυτή τη στιγμή αν ρωτήσεις τα δύο στελέχη, «πότε θα είναι σε θέση να χτυπήσει το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός και να το πάρει;», δεν νομίζω ότι μπορούν να το προσδιορίσουν. Όταν, λοιπόν, δεν μπορείς να είσαι ξεκάθαρος απέναντι στον κόσμο σου, τότε δεν είναι εύκολο να χτιστεί μία σχέση αλληλοεκτίμησης κι εμπιστοσύνης. Αυτό λείπει στον Παναθηναϊκό. Εκτός από τις νίκες, που πάντα φέρνουν κόσμο, χρειάζεται και δυναμική, πυγμή και τόλμη. Ακόμα και για συγκρούσεις. Εντός κι εκτός τειχών…

Γράψτε το σχόλιο σας