Τα φετινά θα τα διηγούμαστε και στα εγγόνια μας

Πνεύμα ομαδικό. Νοοτροπία νικητή. Καρδιά πρωταθλητή. Cojones 100 κιλά. Αυταπάρνηση συγκινητική. Αυτά είναι ορισμένα από τα στοιχεία που μπορεί να εντοπίσει κανείς στον φετινό ΠΑΟΚ, ο οποίος έκανε το νταμπλ επειδή είχε φυσικά και την καλύτερη και ποιοτικότερη ομάδα στην Ελλάδα. Και τον καλύτερο προπονητή βεβαίως βεβαίως, τον στρατηγό Ράζβαν Λουτσέσκου.

Ο Ρουμάνος είναι πλέον και με τη βούλα ο κορυφαίος προπονητής στην ιστορία του ΠΑΟΚ, αφού είναι ο μοναδικός με τρεις τίτλους (τα Κύπελλα πέρυσι και φέτος και το φετινό πρωτάθλημα) και νταμπλ. Άφησε πίσω του τον Σάνον που είχε δύο τίτλους (τα Κύπελλα του 1972 και του 1974). Και για να μην ξεχνιόμαστε μέσα στο μεθύσι του φετινού νταμπλ, υπάρχει και το περσινό πρωτάθλημα που έκλεψε η ΑΕΚ από τον ΠΑΟΚ στα δικαστήρια…

Αυτό που ο Ράζβαν Λουτσέσκου υπενθυμίζει σε όλους σε κάθε ευκαιρία!

Αυτά είναι περασμένα, αλλά όχι ξεχασμένα.

Ο μεγάλος ΠΑΟΚ έχει υποχρεώσει την ΑΕΚ σε τρεις σερί ήττες σε τρεις συνεχόμενους τελικούς Κυπέλλου, κάτι το οποίο συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και δεν ξέρω καν πόσες φορές και που αλλού στον κόσμο μπορεί να έχει συμβεί κάτι ανάλογο: μια ομάδα να παίζει τρεις σερί τελικούς με τον ίδιο αντίπαλο και να τον κερδίζει και τις τρεις φορές.

Τι μου έμεινε περισσότερο από τον φετινό τελικό του Κυπέλλου;

1.Προφανώς η 3η σερί κατάκτηση για τον ΠΑΟΚ που σήμαινε και την κατάκτηση του πρώτου νταμπλ της ιστορίας του Δικέφαλου.

2.Το γκολ του Άκπομ που διαμόρφωσε το τελικό 1-0 υπέρ του ΠΑΟΚ.

3.Οι άδειες εξέδρες του ΟΑΚΑ μετά την απόφαση του Γιώργου Βασιλειάδη να γίνει ο τελικός κεκλεισμένων των θυρών.

4.Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ που εξασφάλισαν προσκλήσεις και κατάπιαν τους οπαδούς της ΑΕΚ στη μάχη της κερκίδας (τηρουμένων των αναλογιών για ματς κεκλεισμένων των θυρών…).

5.Ορισμένα νέα ευφάνταστα ΠΑΟΚτσήδικα συνθήματα της στιγμής. «Η Λαμία, η Λαμία θα μας έκανε και μία ευκαιρία», τραγούδησαν λίγο πριν το φινάλε που η ΑΕΚ δεν μπορούσε να απειλήσει. «Βάλτε μέσα τον Κομίνη…», φώναζαν στη φάση που η ΑΕΚ ζήτησε πέναλτι αλλά ο Γερμανός διαιτητής Σβάιερ αφού συμβουλεύτηκε και το VAR, έδειξε κόρνερ… Υπήρχαν κι άλλα, αλλά είναι από αυτά που δεν γράφονται…

6.Τα δάκρυα του Άκπομ μετά τον τέλος του τελικού, παρότι δεν έχει κλείσει ακόμη ούτε έναν ολόκληρο χρόνο στον ΠΑΟΚ. Του βγήκαν έντονα συναισθήματα και δέθηκε με την ομάδα. Πιο πολύ όμως με συγκλόνισαν τα κλάματα και η έντονη συγκίνηση των Βαρέλα, Κάνιας και Σάκχοφ (αυτοί κι αν δέθηκαν με την ομάδα, αλλά παραμένουν και οι τρεις ξεκρέμαστοι για το μέλλον…), αμέσως μετά το τέλος του τελικού, μέσα στο πανηγυρισμούς και όντας αγκαλιασμένοι. Συγκλονιστική στιγμή!

7.Το ταξίδι της επιστροφής με το αυτοκίνητό μου, το οποίο τα έφτυσε έξω από τη Μαλεσίνα και 3:00 τα χαράματα περιμέναμε οδική βοήθεια στην Εθνική Οδό. Μετά πήραμε ταξί από τη Λιβαδειά για τη Θεσσαλονίκη και μας βγήκε ο κούκος αηδόνι! Ήταν όμως το πιο επικό και άκρως ΠΑΟΚτσήδικο φινάλε μιας μυθικής σεζόν για την ομάδα, την οποία ζήσαμε από κοντά και θα διηγούμαστε και στα εγγόνια μας για ιστορικά της επιτεύγματα.

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

Γράψτε το σχόλιο σας