Η επόμενη πίστα και το κίνητρο του Άγιαξ

Γιώργος Σακελλαρίου 21.07.2019-15:10

Τα συμπεράσματα του Δώνη για τους μικρούς και η έλλειψη Ευρώπης, που αναγκάζει τον Παναθηναϊκό να διαχειρίζεται σωστά και τα φιλικά.

Η φιλική νίκη επί της Φέγενορντ και μάλιστα με το εντυπωσιακό 0-3 δημιούργησε, καλώς, ενθουσιασμό στον κόσμο του Παναθηναϊκού.

Μετά από τόσες πίκρες που έχει γευτεί ο οπαδός του «τριφυλλιού» είναι λογικό να… ξεσπάει μετά από μία τέτοια νίκη, έστω και σε φιλικό επίπεδο. Το καλό, βέβαια, είναι ο ενθουσιασμός να μην συνοδεύεται από υπερβολές και όλοι να σκέφτονται ρεαλιστικά. Κι αν ο οπαδός έχει δικαίωμα να «ξεφεύγει», δεν το έχουν οι παίκτες, το τεχνικό τιμ και τα στελέχη της ομάδας.

Όπως, λοιπόν, μετά τη νίκη επί της Φέγενορντ δεν χρειάζονταν διθύραμβοι, έτσι και τώρα μετά την ήττα από τη Μπέρσχοτ, είναι καλό να μη γυρίσουμε στη μιζέρια. Το συγκεκριμένο φιλικό δεν προσφέρεται για συμπεράσματα. Για τον οπαδό τουλάχιστον. Ούτε πριν το 60’, ούτε μετά, όπου έπαιξαν περισσότεροι βασικοί. Ας πάρουμε το τελευταίο ημίωρο. Στους «βασικούς» ήταν ο Χριστογεώργος, που δεν έχει ευθύνη φυσικά στο γκολ που δέχθηκε. Ο 18χρονος (τα κλείνει στις 12/9) Βαγιαννίδης, ο 20χρονος Κόναν και ο Κολοβός που είχε μία προπόνηση με την ομάδα. Οι «βασικοί» μπήκαν στο 61’, δέχθηκαν το 2-1 από λάθος του Μπουζούκη στο 68’ και κατόπιν άρχισε ανά πεντάλεπτο τις αλλαγές και η Μπέρσχοτ και ουσιαστικά χάθηκε ο ρυθμός. Δεν είχε νόημα το ματς. Αυτό δεν σημαίνει ότι είδαμε κι έντεκα παίκτες να δίνουν ό,τι έχουν.

Πάμε και στη μία ώρα. Έπαιξε μία ομάδα με μέσο όρο ηλικίας τα 20χρόνια. Με τους Αλεξανδρόπουλο, Ζαγαρίτη, Σερπέζη που δεν έχουν ματς στη Σούπερ Λίγκα και το κύπελλο, τον Θεοχάρη που έχει τρία επίσημα ματς, τον Αποστολάκη με τέσσερα, τον Αθανασακόπουλο με δύο και τον Κότσαρη με επτά. Όλα αυτά παιδιά συν τους Μαυρομμάτη, Βέργο, Καμπετσή, Εμμανουηλίδη, δεν θα μπορούσαν να κάνουν και πολλά πράγματα. Θέλετε επίπεδο ετοιμότητας, έλλειψη απειρίας και χημείας, έκαναν ό,τι μπορούσαν. Μέχρι να βγουν το σκορ, επειδή σ’ αυτό δίνουν σημασία οι οπαδοί ήταν 1-1. Ο Δώνης, που ζει καθημερινά αυτά τα παιδιά μπορεί να βγάλει περισσότερα συμπεράσματα. Ακόμα κι απ’ αυτή την «ανώμαλη» ενδεκάδα. Το κυριότερο είναι ότι μπορεί να δει ποιοι είναι ικανοί για την επόμενη πίστα, για το πιο δύσκολο επίπεδο και ποιοι θέλουν ακόμα χρόνο.

Ας αφήσουμε, όμως, αυτό το φιλικό που έγινε για να γίνει. Ο Παναθηναϊκός κι αφού είχε κλείσει το παιχνίδι με τη Μπέρσχοτ και το επόμενο με τη Φένλο στις 27/7, δέχθηκε πρόταση από τον Άγιαξ για ένα ματς στις 22 του μήνα. Την αφήνεις αυτή την ευκαιρία έστω και σε φιλικό επίπεδο; Σαφώς και όχι, όταν είναι να διεξαχθεί και στο Ολυμπιακό Στάδιο του Άμστερνταμ, όπου υπάρχει ήδη sold out. Αν ήταν ο αγώνας στις 23 ή 24 του μήνα κι αφού με τη Φένλο θα παίξει στις 27, θα ήταν διαφορετική και η διαχείριση με τη Μπέρσχοτ.

Αλλά σε απόσταση 50 ωρών και με 15 μέρες προετοιμασίας (μόλις έξι στο Όστερμπεκ) δεν ρισκάρεις κούραση και τραυματισμούς. Επιλέγεις. Ο Παναθηναϊκός έχει στερηθεί την Ευρώπη και σε μία σεζόν που θέλει, σύμφωνα και με τον Δώνη, να μπει ξανά σε διαδικασία πρωταθλητισμού, αγώνες έστω και φιλικούς, όπως αυτός με τον Άγιαξ, αποτελούν τεράστιο κίνητρο για όλους. Μετράς δυνάμεις. Δεν σημαίνει ότι όλα πηγαίνουν στραβά, αν κόντρα στην ομάδα που έφτασε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ δεχθείς καμιά τεσσάρα. Τόσα έφαγε και η Ρεάλ στο σπίτι της. Είναι, όμως, παιχνίδια που σε δυναμώνουν όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Αυτή η ομάδα έχει ανάγκη να παίξει με ισχυρούς αντιπάλους και σε γεμάτα γήπεδα. Να πάρουν όλοι μία γεύση από το κανονικό ποδόσφαιρο, που τόσο έχει λείψει στον σύλλογο και τον κόσμο του.