Η ραψωδία της απαξίωσης (part IΙΙ)

Κλείνω την τριλογία της απαξίωσης, με ένα γεγονός που είναι εντυπωσιακά όμορφο και παράλληλα απόλυτα στενάχωρο: Το γεμάτο «Νίκος Γκάλης», στον «τελικό» του τουρνουά Ακρόπολις! Ο κόσμος έδειξε -είπαν πολλοί- ότι αγαπά το μπάσκετ. Τι λέτε; Γιατί είχατε αμφιβολία επ’ αυτού; Γιατί δεν λέτε ότι είναι αυτός ο κόσμος που έχουμε διώξει από τα γήπεδα;

Ναι, ποτέ δεν έπαψε ο Έλληνας να αγαπά την Εθνική του μπάσκετ, γιατί ακόμα και στις πιο κακές της εμφανίσεις βλέπει το πάθος, την αυταπάρνηση και στοιχεία που περνούν από γενιά σε γενιά στους διεθνείς μπασκετμπολίστες. Αλλά ταυτόχρονα ο κόσμος πήγε για να δει το νέο παγκόσμιο ίνδαλμα, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Όπως πήγαινε σε κάθε γήπεδο να θαυμάσει τον Άρη του Γκάλη κι ας μην ήταν οπαδός των «κίτρινων». Η ιστορία επαναλαμβάνεται…

Γιατί, όμως, να είναι στενάχωρο που γέμισε το «Νίκος Γκάλης» (κι όχι ΟΑΚΑ που επιμένει να λέει μια μικρή κλίκα αυλικών της ΕΟΚ); Γιατί οι έχοντες τις τύχες του αθλήματος στα χέρια τους δεν κατάλαβαν τίποτα. Δεν πήραν το μήνυμα. Τραύλιζε ο Αριστείδης Γολέμης ότι δεν έχει ξαναδεί τόσο κόσμο. Δεν ήρθαν για σένα αγαπητέ, για τον Γιάνναρο ήρθαν…

Μια σοβαρή διοίκηση, με αντανακλαστικά και μοντέρνες ιδέες θα είχε φροντίσει να μην… εντυπωσιαστεί από τη μαζική προσέλευση κόσμου. Ξυπνάτε μωρέ, ο MVP του ΝΒΑ ήταν εκεί, δεν θα πήγαιναν οι πιτσιρικάδες που βλέπουν καθημερινά τα βιντεάκια του στο κινητό και στο τάμπλετ τους;

Όπα! Τα βιντεάκια. Μα είδατε πολλά βίντεο να είναι… ελληνικής παραγωγής; Είδατε να γίνεται παγκόσμια καμπάνια με το πρόσωπο του Γιάννη και των άλλων σπουδαίων παικτών της Εθνικής;

Είδατε να προβάλλουμε (ακόμα και στους Κινέζους διοργανωτές) ότι εμείς έχουμε τον κορυφαίο παίκτη του πλανήτη;

Θα μπορούσαν -λέω εγώ τώρα- να έχουν φτιάξει 12.000 πρόσωπα Αντετοκούνμπο (πώς έκαναν οι φίλοι του Προμηθέα με τον Γιατρά) και να γίνει το βίντεο viral, να παίζει σε όλο το ΝΒΑ και να προβάλλεται το ελληνικό μπάσκετ. Τι είπες τώρα; Για να υπάρξει βίντεο με τους μεγάλους του ελληνικού μπάσκετ, πρέπει να κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον (ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Αντετοκούνμπο κι οι άλλοι), να είναι και κάπως θολή η εικόνα τους, για να προβάλλει μπροστά ο «φάρος» και να αναδεικνύει ότι αυτός είναι η αρχή και το τέλος.

Θλίψη και μόνο θλίψη το ότι δεν μπορεί το ελληνικό μπάσκετ να αξιοποιήσει κατ’ ελάχιστον την παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ναι, εκείνου που οι πολιτικοί δεν μπορούν να πουν το όνομά του, που οι φασίστες σκίζουν τα ρούχα τους ότι δεν είναι Έλληνας, που ήταν πιόνι στα χέρια των μάνατζερ, ή μέρος μιας τεράστιας συνωμοσίας του ΝΒΑ και των Μπακς κατά της ΕΟΚ (τα ξεχάσατε;).

MUST READ

Λίγη ντροπή τουλάχιστον, Μποντιρόγκα…

Ο Μάντζαρης, ο Γκάλης, ο Αντετοκούνμπο, είναι κρίκοι σε μια αλυσίδα απαξίωσης του ελληνικού μπάσκετ, από αυτούς που το διοικούν. Ζητούμενο να σπάσουμε τις αλυσίδες. Όχι αύριο. Σήμερα!

Γράψτε το σχόλιο σας