
Αντιδράσεις για την επιλογή του Τζέικομπ Ελόρντι στο ρόλο του Φρανκενστάιν που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας.
Ο νέος Φρανκενστάιν του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο με τον «αφύσικα όμορφο» Τζέικομπ Ελόρντι στον πρωταγωνιστικό ρόλο, δημιουργεί σύγχυση στους θεατές, καθώς, η τερατόμορφη όψη του είναι ο πυρήνας της ιστορίας σημειώνει μερίδα κριτικών.
Ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο έχει μία δεκαετή εμμονή με τον Φρανκενστάιν, καθώς σε αμέτρητες συνεντεύξεις έχει εκφράσει την επιθυμία του να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το κλασικό μυθιστόρημα της Μαίρη Σέλεϊ, του 1818.
Η τελευταία του ταινία, Πινόκιο (2022), δανείστηκε τόσα πολλά στοιχεία από αυτό, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια ανεπίσημη μεταφορά του. Ωστόσο, τώρα που ο βραβευμένος Ισπανός μάστορας του κινηματογράφου δημιούργησε την επίσημη εκδοχή του, κάποιοι (επιδραστικοί) κριτικοί φαίνεται να του γυρίζουν την πλάτη.
Ο Φρανκενστάιν, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, το Σάββατο, είναι ένα «έργο πάθους» με τεράστιο μπάτζετ, που θυμίζει υπερβολικό γοτθικό παραμύθι. Παρά τον χρόνο που είχε στη διάθεσή του για να το δουλέψει, ο Ντελ Τόρο ίσως έχασε την ουσία του βιβλίου, καθώς το Τέρας του είναι υπερβολικά όμορφο.
Σύμφωνα με τους κριτικούς, εάν το Τέρας του Φρανκενστάιν δεν είναι άσχημο, τότε δεν είναι το Τέρας του Φρανκενστάιν σημειώνει ανάμεσα σε άλλους ο Nicholas Barber του BBC.
Το πλάσμα υποδύεται ο Τζέικομπ Ελόρντι, ο «καλλονός και αφύσικα όμορφος» Αυστραλός σταρ που αναδείχθηκε από το Euphoria, και απέδειξε ότι είναι ανερχόμενος ζεν πρεμιέ στα Priscilla και Saltburn.
«Το να του κάνεις αυτό το makeover είναι σαν να δημιουργείς έναν Κόμη Δράκουλα χορτοφάγο»
Ήδη από την ανακοίνωση της επιλογής του, πολλοί σχολιαστές αμφισβήτησαν το πόσο κατάλληλος ήταν για τον ρόλο, όπως ακριβώς συνέβη όταν επιλέχθηκε και για τον ρόλο του Χίθκλιφ στη νέα εκδοχή της ταινίας Ανεμοδαρμένα Ύψη της Έμεραλντ Φένελ.
Ωστόσο, οι αντιδράσεις αυτές ήταν πρόωρες – άλλωστε, πολλοί ελκυστικοί ηθοποιοί έχουν μεταμορφωθεί σε λιγότερο ελκυστικούς. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τον Κόλιν Φάρελ, ο οποίος είναι αγνώριστος ως ο ασχημομούρης κακός του Μπάτμαν στην τηλεοπτική σειρά, The Penguin. Επίσης, ο Ελόρντι, με ύψος 1,96 μέτρα, είναι κατάλληλος για τον ρόλο, μιας και στο βιβλίο περιγράφεται ως ένα τεράστιο πλάσμα.
Στην αρχική σεκάνς, που διαδραματίζεται σε μία παγωμένη αρκτική έρημο, το τεράστιο πλάσμα φαίνεται γκροτέσκο, εν μέρει επειδή είναι σοβαρά τραυματισμένο και εν μέρει επειδή το καλύπτουν ολοκληρωτικά τα κουρελιασμένα ρούχα του. Ωστόσο, στην σκηνή όπου ανατρέχουμε στη δημιουργία του, τα πράγματα αλλάζουν.
Καθώς το Τέρας «δημιουργείται» από τον υπεροπτικό βαρόνο Βίκτορ Φρανκενστάιν (Όσκαρ Άιζακ), το νεογέννητο πλάσμα είναι «περίεργα» όμορφο: ένα λείο, λεπτό, γκρι-λευκό ζωντανό άγαλμα, χωρίς τα συνήθη μπουλόνια ή τις τραχιές ουλές. Μπορεί κανείς να καταλάβει ότι έχει «συναρμολογηθεί» από πολλά διαφορετικά σώματα, αλλά οι «ενώσεις» μόλις και μετά βίας φαίνονται.
«Η ριζική αυτή αλλαγή από τις προηγούμενες εκδοχές της ιστορίας, μπορεί να μην είναι εντελώς πρωτόγνωρη, καθώς, με το κοντό κίτρινο σορτς που φοράει, το Τέρας μοιάζει αρκετά με τον Ρόκι (Πίτερ Χίνγουντ) στο The Rocky Horror Picture Show (1975). Η εμφάνισή του, μάλιστα, βελτιώνεται στη συνέχεια, καθώς χάρη σε θεραπευτικές ικανότητες που ανταγωνίζονται εκείνες του Deadpool και του Wolverine, μοιάζει τελικά με μέλος ενός boyband που απλά έκανε ένα λάθος με το eyeliner του» σημειώνει ο Barber.
«Η επιλογή αυτή είναι προβληματική, καθώς η ασχήμια είναι ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό του Τέρατος, κάτι που ορίζει τον χαρακτήρα του. Στο μυθιστόρημα της Σέλεϊ, ο λεγόμενος ‘δαίμονας’ είναι τόσο απωθητικός που ο Βίκτορ Φρανκενστάιν τρέπεται σε φυγή τρομαγμένος. ‘Κανένας θνητός δεν θα μπορούσε να αντέξει τον τρόμο αυτής της όψης’, βογκά ο Βίκτορ. ‘Μια μούμια που απέκτησε ξανά κίνηση δεν θα μπορούσε να είναι τόσο αποκρουστική όσο αυτό το κάθαρμα’» γράφει η Σέλεϊ.
Από εκεί και έπειτα, όλοι όσοι συναντούν το πλάσμα είναι εξίσου αφιλόξενοι, εκτός από έναν ευγενικό τυφλό άνδρα, του οποίου η φιλοξενία σατιρίζεται τέλεια από τον Τζιν Χάκμαν στο Φρανκενστάιν Τζούνιορ (1974) του Μελ Μπρουκς.
Ο πυρήνας της ιστορίας είναι ότι το Τέρας αποφεύγεται και κακοποιείται λόγω της όψης του. Αυτό είναι που τον μετατρέπει από έναν αθώο με ελπίδα σε έναν μανιασμένο δολοφόνο.

«Το να του κάνεις αυτό το makeover είναι σαν να δημιουργείς έναν Κόμη Δράκουλα χορτοφάγο», αναφέρει χαρακτηριστικά το κείμενο.
Βέβαια, ο Ντελ Τόρο έχει το δικαίωμα να ερμηνεύσει ξανά το πρωτότυπο υλικό. Το μυθιστόρημα Πινόκιο του Κάρλο Κολόντι (1883) μιλάει για ένα ανυπάκουο αγόρι που μαθαίνει να υπακούει, ενώ η έξυπνη διασκευή του Ντελ Τόρο υποστηρίζει ότι η ανυπακοή είναι αρετή.
Αν θέλει να κάνει το Τέρας του Φρανκενστάιν έναν «κούκλο», είναι δική του επιλογή. Ωστόσο, η ριζική αυτή αναθεώρηση στον χαρακτήρα της Σέλεϊ, διατηρώντας ταυτόχρονα μεγάλο μέρος της αρχικής πλοκής, έχει ως αποτέλεσμα μια θανάσιμα μπερδεμένη ταινία σημειώνουν οι κριτικοί.
«Η σύγχυση ξεκινά από τη σκηνή της δημιουργίας στο εργαστήριο. Ο Βίκτορ δεν απορρίπτει το πλάσμα επειδή τον απωθεί, αλλά επειδή… βρίσκεται σε μία τεράστια απογοήτευση. Το αποτέλεσμα είναι λιγότερο ενδιαφέρον και όχι τόσο πειστικό.
Στη συνέχεια, όταν το τέρας αντικρίζει η Ελίζαμπεθ (Μία Γκοθ), δεν νιώθει αποστροφή. Αντιθέτως, τον αντιμετωπίζει με έναν τρυφερό θαυμασμό που αγγίζει τα όρια του ρομαντισμού της Πεντάμορφης και του Τέρατος. Αυτό, όμως, οδηγεί σε μία παράλογη σκηνή, όπου το πλάσμα ζητάει από τον Βίκτορ να του φτιάξει μια σύντροφο για να δώσει τέλος στη μοναξιά του. Θα ήταν πιο λογικό να ζητούσε απλώς από την Ελίζαμπεθ να βγουν για ένα ποτό.
Στο μυθιστόρημα, ο Φρανκενστάιν ανακοινώνει ότι θα προκαλέσει καταστροφή αν δεν του δοθεί μια σύντροφος από τον δημιουργό του.
Στην ταινία του Ντελ Τόρο, τα κίνητρά του δεν είναι τόσο ξεκάθαρα, η διαδικασία είναι ‘διεκπεραιωτική’. Γι’ αυτό, μετά από δεκαετίες προετοιμασίας και δυόμισι ώρες εκρήξεων, CG λύκων και σαιξπηρικών διαλόγων, ο Φρανκενστάιν εξακολουθεί να στερείται τη ζωτική σπίθα που θα μπορούσε να τον κάνει αληθινό».
Η ταινία θα κυκλοφορήσει στο Netflix στις 7 Νοεμβρίου.