LIFEWITNESS
Η Άννα Βίσση γεννήθηκε, στις 20 Δεκεμβρίου το 1957 στην Κύπρο
Η Άννα Βίσση γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου το 1957, στην Κύπρο, ως η δεύτερη από τις τρεις κόρες της οικογένειας. Από πολύ νωρίς έδειξε το μουσικό της ταλέντο, μαθήματα πιάνου και χορού στο Εθνικό Ωδείο και νίκες σε διαγωνισμούς τραγουδιού σηματοδότησαν την αρχή μιας λαμπρής καριέρας. Στην εφηβεία της, μαζί με την αδερφή της Λία, ξεκίνησαν συναυλίες και πρώτες εμφανίσεις που κέρδισαν το κοινό.
Η σπουδαία καριέρα της Άννας Βίσση
Το 1973 η οικογένεια μετακόμισε στην Ελλάδα και η Άννα ξεχώρισε στην αθηναϊκή μουσική σκηνή, συνεργαζόμενη με ονόματα όπως ο Γιώργος Νταλάρας και η Χαρούλα Αλεξίου. Το 1977 κέρδισε το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης και κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο. Στα 1990s και 2000s, η Βίσση εξελίσσεται διαρκώς, με sold-out εμφανίσεις, πλατινένιους δίσκους όπως το Αντίδοτο και το Κραυγή, και συμμετοχές σε θεατρικά μιούζικαλ όπως οι «Δαίμονες» και το «Μάλα – Η Μουσική του Ανέμου». Το 2005 γίνεται ο πρώτος Έλληνας καλλιτέχνης στο Νο1 του Billboard Dance Club Play Chart με το Call Me και εκπροσωπεί την Ελλάδα στη Eurovision το 2006 με το Everything.
Σήμερα, με πάνω από 25 ελληνόφωνους δίσκους, έναν αγγλόφωνο, δύο live albums, ένα μιούζικαλ, δύο όπερες και δεκάδες συλλογές, βραβεία και sold-out συναυλίες σε Ελλάδα, Κύπρο και διεθνώς, η Άννα Βίσση συνεχίζει να κατακτά τη μουσική σκηνή, παραμένοντας μια από τις κορυφαίες Ελληνίδες σταρ.
Η ιστορία πίσω από το «Δαίμονες»
Η rock όπερα «Δαίμονες», σε μουσική Νίκου Καρβέλα και λιμπρέτο Σταύρου Σιδερά, κυκλοφόρησε το 1991 και αποτέλεσε ένα από τα πιο σημαντικά μουσικά έργα της Άννας Βίσση. Το ομότιτλο τραγούδι περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Δαίμονες» και ξεχωρίζει για την ένταση και την εκρηκτική του ερμηνεία. Ο Σταύρος Σιδεράς, σε συνέντευξή του στον Κωνσταντίνο Παυλικιάνη, είχε πει:
Με το που ανέβασα στη Νότια Αφρική το «Archon», κάποια στιγμή με την Άννα και τον Καρβέλα επί δύο χρόνια συζητούσαμε αυτό το θέμα. Και μου λέει [ο Καρβέλας]:
– Γράψε μου ένα λιμπρέτο, ρε Σταύρο!
Κι είναι αστείο το πώς έγιναν οι «Δαίμονες», γιατί τότε έκανα τηλεόραση και ραδιόφωνο και πηγαινοερχόμουνα στην Αθήνα κάθε 15 μέρες για να πάρω συνεντεύξεις από διάφορες προσωπικότητες, τις οποίες γνώριζα. Ήταν εύκολο για μένα να πάρω συνέντευξη του Πλέσσα ή του Χατζηνάσιου, του Χατζή, της Μαρινέλλας κ.λπ. Ήταν σχεδόν όλοι συνεργάτες μου. Οπότε ανεβαίνοντας πάνω, να πάρω συνέντευξη της Άννας, πήγα στην Εκάλη, στο σπίτι όπου έμεναν, και μου λέει η Άννα:
– Μόλις ήρθα από τον οδοντίατρο. Αυτή την εβδομάδα θα έλεγα πάρε του Νίκου και σε 15 μέρες που θα ξανάρθεις θα σου δώσω συνέντευξη. Αλλά, έτσι κι αλλιώς, ο Νίκος θέλει να σου μιλήσει.
Μου λέει, λοιπόν, ο Νίκος:
– Ρε Σταύρο, συζητάμε εδώ και δύο χρόνια να κάνουμε ένα μιούζικαλ παρέα. Ή θα μου πεις να το κάνω με άλλον. Βαρέθηκα να σου λέω.
– Νίκο, μέχρι το άλλο 15νθήμερο που θα επιστρέψω, θα έχω μία, δύο, τρεις προτάσεις, να τις κουβεντιάσουμε και να αποφασίσουμε. Δέχομαι να το κάνουμε. Αν και πνίγομαι, με ενδιαφέρει.
Πήρα συνέντευξη του Νίκου, πήγα στην Κύπρο, περάσανε 15 μέρες και το ξέχασα ότι υποσχέθηκα στον Καρβέλα και στην Άννα πως θα έρθω πίσω με 2-3 ιδέες. Παρασκευή το βράδυ έρχομαι Αθήνα, παίρνω την Άννα τηλέφωνο και της λέω:
– Τι ώρα θες να έρθω αύριο;
– Έλα γύρω στις 11. Και να κοιμάμαι, άνοιξε το ψυγείο, κάνε κάτι και θα κατέβω.
Κλείνω το τηλέφωνο, στο ξενοδοχείο μου, και θυμάμαι ότι υποσχέθηκα στον Καρβέλα. Εν τω μεταξύ, πτώμα. Κουρασμένος, 10 η ώρα το βράδυ, μετά από δουλειά στην Κύπρο, ταξίδι… Ξυπνάω το πρωί, Κωνσταντίνε -αυτό που σου λέω είναι αλήθεια-, και ώρα 9 παραγγέλνω έναν καπουτσίνο. 9 με 10 γράφω τη σύνοψη των «Δαιμόνων», χωρίς να έχω υπόψη μου ότι αυτό θα κάνω. Τι να σκεφτώ… τι να σκεφτώ… Λοιπόν, η Άννα Βίσση είναι μια πριγκίπισσα στα όνειρά της, ο Καρβέλας είναι διπλή προσωπικότητα και γράφω τη σύνοψη. Πάω επάνω στην Εκάλη και η πρώτη κουβέντα του Καρβέλα ήταν:
– Τι μου έφερες;
– Ορίστε!
Μισή σελίδα. Αυτό, αυτό κι αυτό. Μου λέει:
– Βρε μαλάκα, αυτό είναι αριστούργημα! Πάμε!
Έτσι ξεκίνησε.
Η Άννα Βίσση
Περίληψη:
16ος αιώνας – Κεντρική Ευρώπη
Χαμένοι μέσα στην πυκνή ομίχλη μιας παγωμένης νύχτας, κάπου δέκα πιστοί του Σατανά, παραληρώντας από έκσταση, δοξάζουν τον Αχριμάν. Η μάγισσα ολοκληρώνει την μακάβρια ιεροτελεστία, θυσιάζοντας ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι στον Άρχοντα του Σκότους και τον καλεί να ‘ρθει κι αυτός στο Σαββατιάτικό τους πάρτι. Ο τράγος του Μεντές, ανεξήγητα και με μυστηριώδη τρόπο, παρουσιάζεται ανάμεσά τους και οι σατανιστές, σε κατάσταση ξέφρενου παροξυσμού, παραδίδονται σε ένα ντελίριο παραφροσύνης. Ξαφνικά, ο Ιερός Εξεταστής, συνοδευόμενος από μία ομάδα στρατιωτών, διακόπτει την σατανική λειτουργία, συλλαμβάνει την μάγισσα και τη βασανίζει έως ότου αυτή μαρτυράει πως είναι αιρετική και οπαδός του Σατανά. Παίρνει τη μαρτυρία της στη βασίλισσα και ενώ το οργισμένο πλήθος ουρλιάζει «Θάνατος… Θάνατος…», την πιέζει να δώσει τη συγκατάθεσή της για να κάψουν τη μάγισσα στην πυρά. Η βασίλισσα τελικά πείθεται και η μάγισσα θανατώνεται. Προτού όμως πεθάνει, γυρνά απειλητικά στη βασίλισσα και με σπαρακτική φωνή τής λέει:
– Όσο για σένα, να το θυμηθείς. Κάποια άλλη στιγμή, σε μια άλλη ζωή θα τα ξαναπούμε… Σε μια άλλη ζωή θα βρεθούμε εγώ κι εσύ…
Νέα Υόρκη – Σήμερα
Είμαστε στη Νέα Υόρκη. Ένας σύγχρονος θίασος κάνει πρόβα ένα σαιξπηρικό έργο σε ένα μικρό θεατράκι Off-Broadway. Εκεί βρίσκουμε την Ροζάννα (βασίλισσα στον Μεσαίωνα) να είναι η πρωταγωνίστρια του έργου, και την Λόα (μάγισσα στον μεσαίωνα) να είναι ένα από τα μέλη του θιάσου. Τα δύο κορίτσια δεν φαίνονται να γνωρίζουν οτιδήποτε για την προηγούμενή τους ύπαρξη. Η Λόα παρουσιάζεται να είχε κάποιο δεσμό με τον Ντάνιελ, τον σκηνοθέτη του έργου. Αυτός όμως είναι τώρα ερωτευμένος με την Ροζάννα. Η Λόα προσπαθεί να ξανακερδίσει τον Ντάνιελ, αποτυγχάνει και μέσα στην απόγνωσή της, μπλέκεται σε μία ομάδα βουντού. Σε κατάσταση υστερίας, η Λόα παρακαλεί τον Ταμπάλα, τον θεό του βουντού, να τη βοηθήσει να εκδικηθεί. Ενώ όλος ο θίασος περιμένει με αγωνία να βγουν οι κριτικές, παράξενα και ανεξήγητα φαινόμενα συμβαίνουν γύρω τους και ο Ντάνιελ αρχίζει να αλλάζει περίεργα…
Η Άννα Βίσση υποδύεται το ρόλο της βασίλισσας και της Ροζάννας και ο Νίκος Καρβέλας τον ρόλο του Ντάνιελ. Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στο θέατρο Αττικόν, τον Νοέμβριο του 1991 στην Αθήνα, σε σκηνοθεσία Roger Williams. Ηχογραφήθηκε στο Home Studio με παραγωγό τον Νίκο Καρβέλα. Ενορχήστρωση-εκτέλεση όλων των οργάνων: Νίκος Καρβέλας. Προγραμματισμός computer, ηχοληψία & remixing: Μανώλης Βλάχος. Studio: Home Studio.
Νίκος Καρβέλας: Τότε κάναμε κάτι με την Άννα το οποίο ήταν ρηξικέλευθο, ήταν πρωτοφανές για την ελληνική καλλιτεχνική πραγματικότητα και διαθέσαμε ό,τι χρήματα είχαμε για να σηκώσουμε αυτήν την παράσταση. Θυμάμαι ότι είχαμε κάνει έκκληση στο Υπουργείο Πολιτισμού τότε, που χρηματοδοτούσε, και η απάντηση ήτανε όχι αρνητική, δεν υπήρξε απάντηση καν. Δεν ετέθη υπόψη το θέμα. Ενώ στην Αγγλία υπήρχανε musicals τα οποία έκαναν τη χώρα διάσημη σε όλο τον κόσμο και είχε και τουρίστες για να δούνε τα συγκεκριμένα έργα, στην Ελλάδα αποφάσισαν οι κ.κ. του Υπουργείου Πολιτισμού ότι ο άνθρωπος που ‘χει γράψει όλα εκείνα που αγάπησε μέχρι τότε είναι αναξιόλογα άρα δεν αξίζει να ασχοληθούμε μαζί του. Έτσι με την Αννούλα βάλαμε ό,τι λεφτά είχαμε μαζέψει μέχρι τότε, για να ανεβάσουμε τους «Δαίμονες», πράγμα το οποίο το κάναμε για έναν χρόνο, μετά είχανε περισσέψει λίγα λεφτά, λέω:
Η Άννα Βίσση στους «Δαίμονες»
– Δεν συνεχίζουμε να τελειώνουμε;
Και μου λέει:
– Συνεχίζουμε!
Κι έτσι τ’ ανεβάσαμε και δεύτερο χρόνο, χάσαμε όλα τα λεφτά, της λέω «πάω να φύγω από την Ελλάδα» κι έφυγα για την Αγγλία, δεν μ’ ενδιέφερε να μείνω άλλο. Θυμάμαι ότι μου την είχε σπάσει τρομακτικά αυτή η χώρα, με το φοβερό αυτό Υπουργείο Πολιτισμού, και το μόνο που αποκόμισα τότε ήταν ότι ήθελαν να με αφορίσουν ως σατανιστή, η Εκκλησία, σοβαρό Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου -Ιδιωτικού Δικαίου θα έλεγα, για πάρτη τους δουλεύουν. Τέλος πάντων, αυτοί είναι οι «Δαίμονες». Ο κόσμος, όμως, θυμάμαι ότι είχε ενθουσιαστεί, αντίθετα με την Πολιτεία, η οποία είχε απογοητευτεί. Τότε, θυμάμαι, ότι τα δημοσιογραφικά μέσα ενημέρωσης είχανε γράψει κριτικές για τη μουσική των «Δαιμόνων» ότι η μουσική του Νίκου Καρβέλα είναι ένα μπάχαλο και μόνο τσιφτετέλια δεν έχει. Αυτή ήταν η κριτική για τους «Δαίμονες». Δεν παριστάνω τον σπουδαίο ή κάτι, αλλά ήτανε μία πολύ σοβαρή υπόθεση οι «Δαίμονες» μουσικά. Πολύ σοβαρή υπόθεση, την οποία αντιλήφθηκαν όλοι οι άνθρωποι από το εξωτερικό που είχαν έρθει και την είχαν δει. Θυμάμαι απ’ την Αγγλία είχε έρθει ο πρωταγωνιστής του «Phantom Of The Opera», ο οποίος είχε υποκλιθεί κυριολεκτικά, για να μην πω «γονατίσει», πράγμα το οποίο συνέβη στην πραγματικότητα. Κι ένας διευθυντής της όπερας του Μόντε Κάρλο, ο οποίος είχε έρθει και μου είπε:
– Να σ’ αγγίξω;
Και λέω «εντάξει, ψωνισμένος είναι» αλλά δεν μου ‘πε «είσαι σατανιστής και άσχετος και γράφε τσιφτετέλια». Μου ‘πε «να σ’ αγγίξω;». Του είπα:
– Άγγιξέ με. Τσάμπα είναι!
Τέλος πάντων, η Ελλάδα έχει ένα πρόβλημα. Πάμε παρακάτω.
Πηγές: Συνέντευξη του Σταύρου Σιδερά στον Κωνσταντίνο Παυλικιάνη, Alpha «Καλύτερα Δε Γίνεται» (13/04/2024)
Πηγή: athensmagazine.gr
Ακολουθήστε στο Google News 
και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσειςΔείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από
