Αθλητικά νέα, Ειδήσεις, Sport 24/7

Στην εποχή που ψάχνεις με τα… κάλια για να βρεις έναν φωτεινό παράδειγμα για τα νέα παιδιά, στην εποχή που τα αντί-παραδείγματα κυριαρχούν και δυστυχώς προσελκύουν το ενδιαφέρον, είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστο και ενθαρρυντικό να βλέπεις και να ακούς τον Κωνσταντή Τζολάκη να μιλάει για την πραγματική ουσία της ζωής. Ο Τζολάκης, που στα 22 του χρόνια έχει ήδη ζήσει στον αθλητισμό πράγματα που άλλοι δεν έχουν φανταστεί σε μια ολόκληρη καριέρα. Ένα παιδί που έχει ήδη πάρει το πτυχίο του σπουδάζοντας παράλληλα με τον πρωταθλητισμό και τις τεράστιες απαιτήσεις του Ολυμπιακού αλλά και τις Εθνικής ομάδας και συνάμα διατηρείται προσγειωμένος, αποτελώντας ένα πρότυπο ήθους και αυτό που αναζητούμε όλοι με αγωνία! Διαβάστε επίσης: Έκλεισε φιλικό με τη Νάπολι ο Ολυμπιακός (pic) Το σωστό πρότυπο για τα παιδιά μας, για τη νεολαία. Δεν έχει καμία σημασία σε αυτό το θέμα η φανέλα που φοράει ή οι επιτυχίες που έχει ήδη ζήσει στην καριέρα του στα 22 χρόνια, έχοντας μπροστά του πολλά χρόνια για ακόμη μεγαλύτερες στιγμές. Σημασία έχει πως αυτό το παιδί πρέπει να αποτελεί παράδειγμα για τη νεολαία που είναι χαμένη στα social media (και όχι μόνο) ακολουθώντας ανθρώπους που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με αυτό που πραγματικά θα έπρεπε να είναι το πρότυπό τους.   Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.   Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη 𝑲𝒐𝒔𝒕𝒂𝒏𝒕𝒊𝒔 𝑻𝒛𝒐𝒍𝒂𝒌𝒊𝒔 (@kostantis_tzol) Ο Κωνσταντής που από τα πρώτα χρόνια που μας συστήθηκε, ως νεαρός τερματοφύλακας έως τώρα που αποτελεί βασικό μέλος του Ολυμπιακού και της Εθνικής δεν έχει αλλάξει την σκέψη του, την θεωρία του, την αντιμετώπιση στον κόσμο. Με λίγα λόγια, δεν έχει «καβαλήσει καλάμι» συνεχίζοντας σεμνά και ταπεινά μια καριέρα που τον δικαιώνει γιατί έχει όλα τα προσόντα για αυτή έχοντας ήδη ετοιμάσει την επόμενη μέρα της ζωής του όταν θα αφήσει τον αθλητισμό. Ακόμη και αν δεν χρειαστεί γιατί σε αυτό το επίπεδο που βρίσκεται είναι δεδομένο πως η καριέρα του θα συνεχίσει να φέρνει όσα συνεπάγονται, δείχνει το πόσο συνειδητοποιημένος είναι για τις σπουδές του και για την σωστή αντιμετώπιση της ζωής συνολικά. Και αν μη τι άλλο σε μια εποχή που τα ευχάριστα και αισιόδοξα νέα δυστυχώς είναι πολύ λιγότερα από τα δυσάρεστα, είναι πολύ ωραίο να βλέπεις ένα νέο παιδί με αυτή την λογική. Ένα παιδί που προφανέστατα πήρε τις αξίες που έπρεπε από το σπίτι του, τους γονείς του και τους στενούς του συγγενείς, αλλά και μεγαλώνοντας και αθλητικά στον Ρέντη.

Ο Άρης της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου «χτίζεται», με τον πρώτο μεγάλο στόχο που έχει οριοθετηθεί από τους Ρούμπεν Ρέγες, Θόδωρο Καρυπίδη και Μαρίνο Ουζουνίδη, να είναι η εξασφάλιση της παρουσίας του στη League Phase του Europa Conference League. Ως «ταξίδι στο άγνωστο» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί για τον Άρη η κλήρωση για τον δεύτερο προκριματικό γύρο της διοργάνωσης, που τον έφερε αντιμέτωπο με την Αράζ-Ναχτσιβάν, από το Αζερμπαϊτζάν. Διαβάστε επίσης: Οι εξελίξεις στην υπόθεση Μίγια και οι συζητήσεις για Κάρλος Βιθέντε Μια ομάδα που θα πραγματοποιήσει κόντρα στους κιτρινόμαυρους την πρώτη ευρωπαϊκή εμφάνιση της ιστορίας της. Άγνωστη, σίγουρα, στο ευρώ κοινό, εξασφάλισε την παρουσία της στο Europa Conference League, έχοντας τερματίσει τρίτη στο πρωτάθλημα της χώρας της. Στα θετικά για τον Άρη το γεγονός ότι το πρώτο παιχνίδι, στο Αζερμπαϊτζάν, δεν θα γίνει στη φυσική έδρα της αντιπάλου του, το «Nakhchivan City Stadium», καθώς δεν συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή ευρωπαϊκής αναμέτρησης. ΄ Το παιχνίδι θα γίνει, λοιπόν, στην πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, το Μπακού, σε γήπεδο που θα ανακοινωθεί τις επόμενες μέρες. Γεγονός που κάνει σαφώς πιο εύκολο και το ταξίδι για την αποστολή του Άρη. Οι κιτρινόμαυροι είναι, φυσικά, το απόλυτο φαβορί στη συγκεκριμένη σειρά παιχνιδιών και μπορούν να κάνουν το πρώτο βήμα για να πετύχουν τον στόχο τους. Αρκεί να είναι σοβαροί και συγκεντρωμένοι. Ο Άρης θα αντιμετωπίσει μια ομάδα που δεν έχει να χάσει τίποτα και θα προσπαθήσει να «διασκεδάσει» την πρώτη της συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Δεν τίθεται, βέβαια, θέμα σύγκρισης ανάμεσα στους δυο αντιπάλους και αυτό είναι κάτι που μπορούμε να το πούμε ξεκάθαρα και τώρα, ακόμα και αν δεν έχουν ολοκληρωθεί οι μεταγραφές του Άρη. Αν οι κιτρινόμαυροι είναι αυτοί που πρέπει, τότε θα μετατρέψουν σε τυπική διαδικασία τη σειρά αυτή των αγώνων. Είναι στο χέρι του Μαρίνου Ουζουνίδη και των παικτών του να επιβεβαιώσουν τον τίτλο του φαβορί στον αγωνιστικό χώρο. ΥΓ. Σε προχωρημένες συζητήσεις με τρεις παίκτες βρίσκονται οι άνθρωποι του Άρη, για την ενίσχυση του ρόστερ τους, ενώ αναμένεται να σημειωθούν άμεσα εξελίξεις. ΥΓ1. Στα γραφεία της ΠΑΕ Άρης έχουν φτάσει προτάσεις για τον Κλέιτον Ντιαντί, όμως, καμία εξ αυτών δεν είναι τόσο υψηλή, προκειμένου να «αναγκάσει» τους ανθρώπους του Άρη να σκεφτούν την παραχώρηση του.

Για να κατανοήσουμε το παρόν, έχει σημασία να μην ξεχνάμε το παρελθόν. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης συμπληρώνει σε λίγους μήνες 15 χρόνια στη διοικητική ηγεσία του Ολυμπιακό. Τα αποτελέσματα της 15ετούς ενασχόλησής του με την ομάδα της καρδιάς του, είναι περιττό να καταμετρήσουμε. Εξάλλου, μόνο το γεγονός ότι πάνω από το 2/5 των 323 τίτλων που έχει κατακτήσει ο σύλλογος στην 100ετή ιστορία του στα ομαδικά σπορ, τους έχει κερδίσει στην εποχή Μαρινάκη, είναι ένα ανυπέρβλητο στατιστικό. Μια ωμή αποτύπωση του πραγματικού μεγέθους της επιτυχίας. Αλλά για να φτάσουμε στο σήμερα, με τον Ολυμπιακό να βιώνει τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας του, όντας η πρώτη και μοναδική ομάδα με ευρωπαϊκό τίτλο (Conference League) στο ποδόσφαιρο και η μοναδική στην ιστορία της UEFA με δύο τίτλους στην ίδια σεζόν (Youth League), έπρεπε να γίνουν πολλά. Και κυρίως, να βρεθεί ο άνθρωπος που θα αναλάμβανε να πάρει το καράβι στα χέρια του. Σε μια εποχή, που κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να το κάνει. Και αυτό δεν είναι εικασία. Είναι η πραγματικότητα. Διαβάστε επίσης: 2010-2025: Ο Βαγγέλης Μαρινάκης γιγάντωσε τον Ολυμπιακό, σ’ ένα θρυλικό ταξίδι 15 «χρυσών» χρόνων ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΒΑΖΕΙΣ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, ΕΙΝΑΙ ΤΑ... ΛΕΦΤΑ! Από την αυγή του 2010, ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε αποφασίσει ότι έπρεπε να υπάρξει μια αλλαγή στα διοικητικά του Ολυμπιακού. Το βάρος που είχε σηκώσει ήταν μεγάλο και με την μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομική κρίση να ταλανίζει την Ελλάδα, στην απαρχή των μνημονίων, έψαχνε να βρει συμπαίκτες. Δεν είναι άγνωστο το γεγονός ότι ο τότε μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Ολυμπιακός είχε στείλει επιστολές σε επιφανείς και βαθύπλουτους οπαδούς του Ολυμπιακού, ανοίγοντας την πόρτα της ΠΑΕ. Ουσιαστικά καλούσε όποιον ήθελε να βοηθήσει, να εμφανιστεί. Κανείς δεν εμφανίστηκε. Επιβεβαιώνοντας ότι είναι άλλο να είναι κάποιος Ολυμπιακός με λεφτά και άλλο να πάρει την απόφαση, το ρίσκο να βάλει τα λεφτά του στον Ολυμπιακό. Εξάλλου, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, το... λιγότερο που βάζει, είναι τα λεφτά. Τα υπόλοιπα, τα γύρω γύρω, τα... παρεπόμενα, ο ατελείωτος χρόνος, η πίεση, το άγχος, η βάναυση καθημερινότητα του πρωταθλητισμού, είναι πράγματα που δεν... πληρώνονται. Ο μοναδικός που εξ αρχής είχε δηλώσει την επιθυμία του και την καθαρή απόφασή του να αναλάβει να «τρέξει» τον Ολυμπιακό, ήταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Κανένας άλλος δεν είχε ανταποκριθεί στις επιστολές και το άνοιγμα του Σωκράτη Κόκκαλη, είτε για συνεργασία είτε για παραχώρηση του πλειοψηφικού πακέτο της ΠΑΕ. Κανείς δεν ήθελε να διακινδυνεύσει τα χρήματά του, τον χρόνο και τη... βολή του, για να δώσει ανάσα στον Ολυμπιακό. Και μάλιστα σε μια εποχή που όλα ήταν κόντρα. Το 2010, η Ελλάδα βρισκόταν περικυκλωμένη από το σύννεφο της χρεοκοπίας, βουτηγμένη στα μνημόνια, με την οικονομική κατάσταση στη χώρα, να είναι σε επίπεδα... πολέμου. Σε έναν τέτοιο περιβάλλον, λοιπόν, δεν μπορείς να αδικήσεις κανέναν για το γεγονός ότι «δεν μπήκε». Από την άλλη, δεν γίνεται να μην κλίνεις το γόνυ σε όποιον έβαλε το συναίσθημα, την τρέλα, την αγάπη για τον Ολυμπιακό, πάνω από το συμφέρον του. Και ο Μαρινάκης, αυτό έκανε. Διότι ούτε δουλειές είχε στην Ελλάδα, ούτε πάρε - δώσε με το κράτος ούτε κανέναν από τους... παραδοσιακούς λόγους για να μπλέξει με μια ομάδα. ΣΤΗ ΜΑΧΗ, ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ Ο Μαρινάκης αποκτώντας τον Ολυμπιακό, έκανε το παιδικό του όνειρο πραγματικότητα. Εάν είχε μετρήσει το εγχείρημα... οικονομικά, δεν θα έμπαινε ποτέ στον Ολυμπιακό. Είπαμε, είναι άλλο κάποιος να είναι «Ολυμπιακός με λεφτά» και τελείως άλλο «Ολυμπιακός που βάζει τα λεφτά του». Ο Μαρινάκης τα έβαλε. Και πλήρωσε ακριβά το γεγονός ότι πήρε στα χέρια του τον Ολυμπιακό. Οικονομικά, υπολογίζεται ότι η εμπλοκή του στους Ερυθρόλευκους, έχει ξεπεράσει τα 200.000.000 € αυτά τα 15 χρόνια. Λεφτά από την τσέπη του. Λεφτά που δόθηκαν με σκοπό να βγει ο Ολυμπιακός από την πολύ δύσκολη κατάσταση στην οποία είχε βρεθεί το 2010. Αλλά και για αναπτυχθεί. Να εκσυγχρονιστούν και να μεγαλώσουν όλες οι κτιριακές εγκαταστάσεις. Να εκσυγχρονιστεί το γήπεδο και παρότι 20+ χρόνων, να είναι το πλέον σύγχρονο στην Ελλάδα. Διότι τίποτα δεν γίνεται τσάμπα, είτε από άποψη χρημάτων είτε σε ό,τι έχει να κάνει με την ψυχή και σώμα εμπλοκή σε ένα τόσο μεγάλο και δύσκολο καράβι. Ο ίδιος, στο πρόσφατο ντοκιμαντέρ του MEGA, είχε αναφερθεί στη συγκεκριμένη περίοδο και τη μεγάλη απόφαση που πήρε: «Τις μεγάλες ή τις κρίσιμες αποφάσεις δεν τις σκέφτεσαι πολύ γιατί αν τις σκεφτείς και αρχίσεις να τα ζυγίζεις, μπορεί να μην το κάνεις. Για τον Ολυμπιακό δεν το σκέφτηκα πάρα πολύ. Χρειαζόταν να βρεθεί ένας άνθρωπος, ο οποίος θα είχε αγάπη για τον Ολυμπιακό και θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε αυτό που χρειάζεται ένας πρόεδρος για να διοικήσει τον Ολυμπιακό. Σε μία δύσκολη περίοδο γιατί το 2010 η Ελλάδα έμπαινε στη μεγάλη κρίση. Ο κ. Κόκκαλης ήταν πολλά χρόνια στον Ολυμπιακό, είχε προσφέρει πολλά στον Ολυμπιακό. Ξέρετε, είναι μεγάλο το πρόβλημα της διαδοχής. Όσο καλά και να έχεις πάει, ο κόσμος θεωρεί υποχρέωσή σου η ομάδα να συνεχίσει τις επιτυχίες και να μην διαλυθεί. Είδα, λοιπόν, τότε ότι δεν υπήρχαν πολλοί πρόθυμοι όχι μόνο να ξοδέψουν ή να επενδύσουν χρήματα, αλλά και να πάρουν την ευθύνη. Διότι είναι μία τεράστια ευθύνη, που όπως σας είπα, χωρίς να το σκεφτώ πολύ, αποφάσισα να την πάρω». ΠΛΗΡΩΣΕ ΑΚΡΙΒΑ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ Βεβαίως, στην περίπτωση του Βαγγέλη Μαρινάκη, η φράση «πλήρωσε ακριβά την εμπλοκή του στον Ολυμπιακό», έχει και μεταφορική έννοια. Καθώς αυτά τα 15 χρόνια, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού αποτέλεσε στόχο πρωτοφανών επιθέσεων. Βρωμιές και αλητείες, που άλλος δεν θα τις είχε αντέξει και θα είχε λυγίσει. Θα είχε βρει τρόπο να απεμπλακεί. Θα έτρεχε να γλιτώσει. Η διαφορά είναι πως ο Μαρινάκης έχει διαφορετική νοοτροπία. Εχει αστική καταβολή, αλλά την ίδια στιγμή ήταν πάντα άνθρωπος του Λιμανιού. Πολεμιστής. Αυτοδημιούργητος, πείσμων, ξεροκέφαλος και εκρηκτικός. Αλλά και νέος. Με ανεξάντλητη ενέργεια. Και αυτό δεν το μέτρησαν όσοι προσπάθησαν όλα αυτά τα χρόνια να χτυπήσουν τον ίδιο και τον Ολυμπιακό, με ακραίο τρόπο. Χυδαίο. Με σκοπό πάντα να προσπαθούν να τον έχουν σε «ομηρία». Ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει υποστεί σοκαριστικές επιθέσεις τα τελευταία 15 χρόνια. Διαβολή και λάσπη, από θεσμικούς και εξωθεσμικούς, σε επίπεδο και σφοδρότητα που δεν έχει γνωρίσει ποτέ πριν η ελληνική κοινωνία. Όλα αυτά τα χρόνια είδαμε παρεμβάσεις από παράγοντες της χώρας, είδαμε ψευδομάρτυρες να «χτίζουν» σαθρές υποθέσεις. Είδαμε αθώους στο εδώλιο με αυταπόδεικτα ψέματα. Μια διαρκής διαδικασία κυνηγητού. Με σημάδι πάντα στον Ολυμπιακό. Μια μάταιη καταδίωξη, επί της ουσίας. Διότι σε αντίθεση με ό,τι θα έκανε κάποιος άλλος, ο Μαρινάκης δεν θα μπορούσε ποτέ να φύγει από τον Ολυμπιακό, επειδή τον... πίεσε, τον απείλησε ή τον εκβίασε κάποιος. Οποιος δεν το έχει καταλάβει, δεν ξέρει την ιστορία. ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ... Και η ιστορία διδάσκει πως, όπως ο Μαρινάκης πήρε στα χέρια του τον Ολυμπιακό το 2010, κόντρα σε όλα, κόντρα στη λογική, στις οικονομικές συνθήκες, στην κατάσταση της ομάδας, στις... προτροπές, έτσι δεν θα κάνει πίσω μπροστά σε οποιονδήποτε. Βλέπετε, η διαφορά είναι πως σε αυτά τα 15 χρόνια ο Μαρινάκης έδειξε πώς ηγείσαι του μεγαλύτερου συλλόγου της χώρας. Απορρόφησε ο ίδιος όλες τις επιθέσεις, που είχαν στόχο τον Ολυμπιακό και την πρωτοκαθεδρία του. Και αντί να κάνει πίσω, έφτιαξε μια ομάδα που κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο. Εκανε την ομάδα του σημείο αναφοράς για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Χρηματοδότησε τον Ερασιτέχνη. Επένδυσε για να γίνει καλύτερος και πιο δυνατός ο σύλλογος. Παντού. Κάθε φορά που βγήκε μπροστά, φρόντισε να αλλάξουν στάτους όλες οι ομάδες. Εδειξε πως μπορεί να υπεραγαπά την ομάδα του, αλλά ενδιαφέρεται και θέλει το «προϊόν» να ανθεί. Αν ακούσει ξανά και προσεκτικά κάποιος όσα είχε πει ο Βαγγέλης Μαρινάκης στο ντοκιμαντέρ του MEGA για τα 100 χρόνια, θα καταλάβει γιατί ο Ολυμπιακός έχει αλλάξει επίπεδο στη διάρκεια της διοικητικής 15ετίας του. Και εάν ακούσει και όσα είπε ο Μιλτιάδης Μαρινάκης για τον πατέρα του, θα αντιληφθεί γιατί όλα αυτά τα χρόνια, δεν έχει κάνει πίσω, παρά τα όσα έχουν γίνει. Και γιατί δεν προτίθεται θα κάνει...

Έχει ξανασυμβεί άραγε να ξεκινά ομάδα προετοιμασία για την επόμενη σεζόν και να μην έχει βρει ακόμη τον προπονητή της; Απ' ότι φαίνεται, θα το δούμε και αυτό στη Super League με τον Ατρόμητο που εν μέσω των διοικητικών αλλαγών... ξέχασε να βρει ποιος θα διαδεχτεί στον πάγκο του τον Πάμπλο Γκαρσία. Αυτές τις μέρες οι ποδοσφαιριστές που έχουν παραμείνει στο ρόστερ της ομάδας περνούν από τις καθιερωμένες ιατρικές και εργομετρικές εξετάσεις ενώ για τη Δευτέρα (30/6) είναι προγραμματισμένη η πρώτη προπόνηση της νέας σεζόν. Και αν δεν γίνει κάποιο... θαύμα, θα διεξαχθεί χωρίς προπονητή. Διαβάστε επίσης: Άρης: Το «ελληνικό πλάνο» που τον ανεβάζει επίπεδο Ο πάγκος του Ατρόμητου είναι κενός και την απόφαση για τον νέο τεχνικό αναμένεται να την πάρει η νέα διοίκηση του 32χρονου Χαγιά Χασίν, στα χέρια του οποίου αναμένεται να περάσει (είναι σε εξέλιξη ακόμη η διαδικασία) η ΠΑΕ με μεσολαβητή τον Ραφίκ Τζιμπούρ. Πρόκειται για ένα μεταβατικό καλοκαίρι για την ομάδα του Περιστερίου, αλλά προκαλεί εντύπωση πως ο πάγκος της παραμένει ακέφαλος. Μπορεί η ομάδα να έχει χρόνο μέχρι το ξεκίνημα του πρωταθλήματος, αλλά όταν ακόμη δεν έχει βρει προπονητή, δεν μπορεί να «τρέξει» και ο όποιος μεταγραφικός σχεδιασμός. Το μόνο ουσιαστικά που έχει συμβεί σε όλο αυτό το διάστημα είναι η πώληση του Δημήτρη Καλοσκάμη στην ΑΕΚ, με τον Ατρόμητο να βάζει στα ταμεία του περίπου 1,3 εκατ. ευρώ και μάλιστα μετρητά. Σύντομα θα πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο γύρω από την ομάδα, να εμφανιστεί ο νέος ιδιοκτήτης, να ανοίξει τα χαρτιά του και να δρομολογηθούν οι εξελίξεις. Γιατί όλη αυτή η μυστικοπάθεια και η καθυστέρηση το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν κάνει καλό στον Ατρόμητο.

Ούτε τον… λήγοντα δεν έπιασαν οι Ιταλοί στο «ελληνικό» ρεπορτάζ τους για τον Μάρτον Έρλιτς. Στην πληροφορία τους ότι ο Ολυμπιακός είναι στην διεκδίκηση του 27χρονου κεντρικού αμυντικού της Μπολόνια. Διότι άλλος… καρδιοχτυπά για τον Κροάτη που έχει συμπληρώσει 11 ολόκληρα χρόνια στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Ο ΠΑΟΚ είναι που τον έχει βάλει στο μάτι και ψάχνει τρόπο για να τον αποκτήσει. Ναι, κάτι σε… δοκάρι από το «Tuttomercato». Δεν είναι ο Ολυμπιακός που αναζητά στη Μπολόνια τον αντικαταστάτη του Νταβίντ Κάρμο. Η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου θέλει να ενισχύσει την καρδιά της άμυνας της με τον Κροάτη. Αν μπορεί και όλας; Θα φανεί στη σκηνή. Το σίγουρο είναι ότι η περσινή αγορά του Έρλιτς από τη Σασουόλο στοίχισε 6-7 εκατ ευρώ. Πόσα λιγότερα να ζητήσει η Μπολόνια για εκείνον, και ας αγωνίστηκε μόλις 11 φορές μέσα στη σεζόν στην κυπελλούχο. Διαβάστε επίσης: Χωρίς Γουόκαπ στο Eurobasket η Εθνική – Τι ισχύει με Αντετοκούνμπο, Σλούκα και Ντόρσεϊ Η λογική λέει ότι ένα ποσό της τάξης των 4-5 εκατ ευρώ θα μπορούσε να βάλει το νερό στο αυλάκι. Ο ΠΑΟΚ όμως του έσοδα-έξοδα των τελευταίων χρόνων μπορεί να φτάσει σε αυτά τα νούμερα; Άλλωστε 4 εκατ ευρώ είναι η πιο ακριβή μεταγραφή της ιστορίας του. Η απόκτηση του Ίνγκασον από την Ροστόφ στα τέλη Γενάρη του 2019, όταν στη Θεσσαλονίκη έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Φυσικά ο Δικέφαλος θα μπορούσε να επιδιώξει κάποιο δανεισμό ή τέλος πάντων… άλλο μονοπάτι από την αγορά. Αυτά όμως δεν γίνονται Ιούνη στο ποδόσφαιρο. Πολλώ δε σε ομάδες που αν μη τι άλλο ξέρουν να πουλάνε. Έχει τα 100 γενέθλια του όμως το 2026 ο ΠΑΟΚ. Και σίγουρα ο Ιβάν Σαββίδης έχει και έναν σωρό λόγους να δείξει ότι δεν ξέχασε να βάζει το χέρι στην τσέπη, ειδικά με ότι συνέβη με τον Ερασιτέχνη και τον Τέλη Μυστακίδη.

Είναι πολύ ιδιαίτερος οργανισμός η ΑΕΚ. Έχει την αυτοκαταστροφή μέσα της. Ακόμη και εκεί που κάποιες φορές (ελάχιστες μεν) τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν εξαιρετικά, θα βρεθεί ένας τρόπος - θα τον βρει συνήθως μόνη της δηλαδή - για να τα κάνει μαντάρα. Πρόσφατο παράδειγμα το χάντμπολ που ενώ είχε ομάδα φτιαγμένη για τρεμπλ, τα διέλυσε όλα μέσα σε ένα βράδυ με μία ακατανόητη απόφαση της διοίκησης του τμήματος. Αλλά ας αφήσουμε τώρα το χάντμπολ και ας πάμε στα του ποδοσφαίρου με αυτή την παρωδία που είδαμε (λέμε τώρα) το απόγευμα της Παρασκευής. Από πού να το πιάσεις και που να το αφήσεις; Η παρουσίαση του Μάρκο Νίκολιτς ήταν αρχικά προγραμματισμένη για τις 16:45. Πήγε για τις 17:15 και αργότερα για τις 18:00. Τελικά ξεκίνησε στις 18:10, με τους δημοσιογράφους να περιμένουν σχεδόν μιάμιση ώρα επειδή κάποιοι μέσα στην ΠΑΕ είναι ανίκανοι να οργανώσουν και το πιο απλό πράγμα του κόσμου. Διαβάστε επίσης: Ολυμπιακός: Ζήτησε wild card στους ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ Έφεραν άρον άρον τον προπονητή από το αεροδρόμιο για τη συνέντευξη Τύπου και δεν είχαν υπολογίσει ότι μπορεί να προκύψει κάποια καθυστέρηση. Όλα στο πόδι, όλα στην τύχη. Ερασιτεχνισμοί που ακόμη και στο τοπικό δύσκολα συναντάς. Και αρχίζει η συνέντευξη Τύπου επιτέλους. «Όλα καλά με τον ήχο;», ρωτάει ο Μάριος Ηλιόπουλος. «Νομίζω ναι», λέει ο υπεύθυνος επικοινωνίας, Τάσος Τσατάλης. «Δεν υπάρχει νομίζω, πρέπει να είσαι σίγουρος», του απαντάει με λίγο άκομψο τρόπο ο ιδιοκτήτης. Εντάξει, αν μας ξέφυγε και καμία λέξη, συγχωρήστε μας. Η στιχομυθία πάντως αυτή ήταν μέσες άκρες. Και ξεκινάει να μιλάει ο Ηλιόπουλος και από τις δέκα λέξεις που λέει, ακούγεται η μία. Χαμπάρι δεν παίρνει κανείς στην ΠΑΕ για το πρόβλημα. Μέχρι που 20-25 λεπτά μετά, πέφτει η μετάδοση της παρουσίασης. Την ίδια ώρα που αρκετά Μέσα κάλυπταν το γεγονός με εξαιρετική εικόνα και ήχο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Μία βόλτα στο youtube, θα σας διαφωτίσει σχετικά. Τελειώνει με τον πρόλογό του ο Ηλιόπουλος και τον λόγο παίρνει ο Νίκολιτς με... μεταφραστή τον Τσατάλη. Αν αυτό ήταν μετάφραση, εγώ είμαι ο Μπιλ Γκέιτς. Όχι ότι δεν ξέρει αγγλικά ο Τσατάλης, αλλά αυτό πιο πολύ περίληψη ήταν, παρά μετάφραση. Ακόμα και ο Νίκολιτς έδειχνε να απορεί στην αρχή με τη διαδικασία. Τελειώνουν οι ερωτήσεις προς τον Νίκολιτς και εκεί που λες «αυτό ήταν, φεύγουμε», παίρνει το μικρόφωνο μπροστά του ο Ηλιόπουλος και ζητάει να του γίνουν ερωτήσεις. Γίνονται κάποιες ερωτήσεις, καταφέρνει πάλι να τραβήξει τα φώτα πάνω του αν και η παρουσίαση είχε άλλον πρωταγωνιστή θεωρητικά και φτάνουμε στη στιγμή που πάει να του κάνει ερώτηση ο Γιάννης Σαντοριναίος από την ΕΡΑ ΣΠΟΡ. Χαρακτηρίζοντάς τον ουσιαστικά ανήθικο, δεν τον αφήνει καν να ολοκληρώσει την ερώτηση. Βλέπετε ο Σαντοριναίος ήταν... Αλμειδικός και προφανώς αυτό δεν το σηκώνει ο κύριος Ηλιόπουλος. Συμπάθειες πέρα από το πρόσωπό του, δεν είναι ανεκτές. Και κάπου εκεί, τελείωσε αυτή η παρουσίαση-παρωδία που με μία βόλτα στα social media μπορεί να καταλάβει ο καθένας τι αντίκτυπο έχει στον κόσμο της ΑΕΚ. Αυτόν τον κόσμο που είδε την ομάδα του να διασύρεται στα πλέι οφ, να μην παίρνει μισό βαθμό και παρόλα αυτά αντέδρασε πιο ψύχραιμα από ότι περίμεναν οι περισσότεροι. Και πάνω που πάει να ηρεμήσει ελπίζοντας πως θα έρθουν καλύτερες μέρες, βλέπει αυτό το πράγμα το απόγευμα της Παρασκευής. Ο Ηλιόπουλος έχει κάνει κάποιες καλές κινήσεις το τελευταίο διάστημα. Ο Λυσάνδρου, ο Δέδες, ο Ριμπάλτα νωρίτερα. Για τον Νίκολιτς δεν μπορούμε να πούμε πολλά πέρα από το ότι το βιογραφικό του λέει πως όπου πηγαίνει παίρνει τίτλους. Το αν είναι από το πρώτο, δεύτερο ή τρίτο ράφι, αυτό είναι σχετικό στην Ελλάδα. Και δεν έχει και καμία σημασία. Είναι ένας προπονητής που και με τον τρόπο που μίλησε σήμερα, έδειξε πως είναι σοβαρός και έχει ένα σχέδιο. Το θέμα είναι, με τον τρόπο που διοικεί και συμπεριφέρεται ο Ηλιόπουλος, μπορεί αυτό το πράγμα να προχωρήσει; Τα καλύτερα στελέχη σε όλους τους τομείς να έχει η ΑΕΚ, μπορεί έτσι να πάει μπροστά; Τα συμπεράσματα δικά σας...