
Ρουμενίγκε: «Οι ίδιοι οι παίκτες ευθύνονται για το φορτωμένο καλεντάρι»
Ο θρύλος και διοικητικός παράγοντας της Μπάγερν Μονάχου, Καρλ–Χάιντς Ρουμενίγκε, τοποθετήθηκε δημόσια για ένα από τα πιο επίκαιρα και καίρια ζητήματα του σύγχρονου επαγγελματικού ποδοσφαίρου: το υπερφορτωμένο καλεντάρι αγώνων και τις συνέπειές του. Η τοποθέτησή του ήταν ευθεία, ρεαλιστική και, κυρίως, δεν χάιδεψε αυτιά. Αντιθέτως, έβαλε το «μαχαίρι στο κόκκαλο», επισημαίνοντας ότι οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές και οι εκπρόσωποί τους έχουν συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία του προβλήματος.
«Καταλαβαίνω γιατί οι παίκτες είναι απογοητευμένοι», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ρουμενίγκε. «Όμως και αυτοί, μαζί με τους μάνατζέρ τους, έχουν παίξει τον ρόλο τους. Όταν ζητούν συνεχώς υψηλότερες απολαβές, αναγκάζουν τους συλλόγους να αναζητούν μεγαλύτερα έσοδα. Και πού βρίσκονται αυτά τα έσοδα; Σε περισσότερους αγώνες», τόνισε στη συνέντευξή του στο «Κίκερ».
Πρόκειται για μια δήλωση που, όσο απλή και λογική ακούγεται, αποτυπώνει με ακρίβεια την οικονομική δυναμική που έχει εδραιωθεί στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια. Οι τεράστιες μεταγραφές, τα υπέρογκα συμβόλαια και οι αστρονομικές αμοιβές δεν προκύπτουν από το… πουθενά. Είναι το προϊόν μιας αλυσίδας στην οποία η ανάγκη για περισσότερα χρήματα οδηγεί τους συλλόγους —αλλά και τις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες— στο να οργανώνουν ολοένα και περισσότερες διοργανώσεις, τουρνουά και φιλικά παιχνίδια, προκειμένου να εξασφαλίσουν τηλεοπτικά δικαιώματα, χορηγίες και εισιτήρια.
Αυτό έχει οδηγήσει σε μια ανεξέλεγκτη «φούσκα» αγώνων, με αποτέλεσμα οι παίκτες να αγωνίζονται ασταμάτητα, χωρίς ουσιαστικά διαλείμματα, με τεράστιες επιπτώσεις τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική τους υγεία. Δεν είναι τυχαίο ότι τα παράπονα για κόπωση, τραυματισμούς και burnout αυξάνονται συνεχώς, ακόμα και από αστέρες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Ωστόσο, η θέση του Ρουμενίγκε φέρνει την ευθύνη πίσω εκεί όπου συχνά αποφεύγεται: στους ίδιους τους ποδοσφαιριστές και τους ανθρώπους γύρω τους. Όταν ένας παίκτης ζητά συμβόλαιο 20, 30 ή και 40 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως, τότε ο σύλλογος που καλείται να τον πληρώσει πρέπει να βρει τους αντίστοιχους πόρους. Αυτοί οι πόροι έρχονται από περισσότερες αγωνιστικές δραστηριότητες — σε βάρος, τελικά, των ίδιων των παικτών.
Γι’ αυτό και ο Ρουμενίγκε έκλεισε τη δήλωσή του με ένα κάλεσμα: να καθίσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι —ομοσπονδίες, σύλλογοι, παίκτες, ατζέντηδες— σε ένα τραπέζι και να ξεκινήσουν μια ήρεμη, λογική συζήτηση για την αναδόμηση του ποδοσφαιρικού οικοσυστήματος. «Είναι ώρα να φέρουμε το ποδόσφαιρο —και την επιχειρηματική του πλευρά— πίσω σε πιο ισορροπημένα και λογικά πλαίσια», είπε χαρακτηριστικά.
Το ζητούμενο πλέον δεν είναι μόνο η ποιότητα του θεάματος ή η κούραση των παικτών. Είναι η ίδια η βιωσιμότητα του αθλήματος. Ένα ποδόσφαιρο στο οποίο οι καλύτεροι παίκτες είναι συνεχώς τραυματίες, εξαντλημένοι ή χωρίς κίνητρο, δεν μπορεί να εμπνέει ούτε τους φιλάθλους, ούτε τις μελλοντικές γενιές. Ο χρόνος για αλλαγές είναι τώρα — και η ειλικρίνεια του Ρουμενίγκε ίσως αποτελέσει την απαρχή για μια πολυπόθητη μεταρρύθμιση.
Πηγή: In.gr